Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
29 april 2020 | 120w | 4 reacties
Nee, je hoeft niet alles te zeggen. Sterker nog, je moet het niet doen. Maar stel nou, je bent Marte Röling en je krijgt opdracht om Beatrix te schilderen, wat denk je dan? Natuurlijk, de uitstraling, daar gaat het voornamelijk om voor een kunstenares. En dat is ze! Maar zou ze niet gedacht hebben: erg mooi is Beatrix niet? Het […]
29 april 2020 | 120w | Geen reacties
De heer Vreeswijk is blij dat hij weer thuis is. En dat het niet ‘het’ is. Beangstigend om de dokter in een ruimtepak te zien. ‘Netjes een handje geven’ zoals moeder hem had geleerd was er niet bij. De angstige gezichten bij de apotheek begreep hij wel; iedereen kijkt iedereen op veilige afstand aan. Zijn geboortedatum fluisterde hij voorzichtigheidshalve toe […]
28 april 2020 | 120w | 8 reacties
Jort Kelder schoffeert de 80-plussers en vindt dat ze het coronaveld moeten ruimen. Marianne Zwagerman stelt dat ‘de natuur een virus over de wereld jaagt om het dorre hout te kappen’. Annemarie van Gaal is haar Telegraaf-collegaatje. Zij doet ook een duit in het zakje door het overheidsbeleid in twijfel te trekken met manke vergelijkingen. Bijvoorbeeld met vredesmissies waarbij soldaten […]
28 april 2020 | 120w | Geen reacties
‘Vul het meer op met je penseel, anders wordt het een geitenkaas. Je moet leren zowel links als rechts te schilderen, zoals ik rechts- en linksbenig ben. Laten we het zomaar noemen. Maar je gaat het pas zien als je het doorhebt.’ ‘Wie is dat jochie, Theo?’ ‘Van ver na uw tijd, oom Vincent, een voetballer.’ ‘Daar heb ik niets […]
27 april 2020 | 120w | 7 reacties
Een kleurrijke man, een palet aan mogelijkheden. Met een paar regels zet ze hem neer. Wat er staat moet weer naar buiten. Het doek is gespannen, ze verschuift de ezel zodat ze het licht kan vangen, stoot tegen een steen van een dikke, vergruisde muur. De contouren zijn niet moeilijk. Ze leest nog een keer wat ze over hem heeft […]
25 april 2020 | 120w | 4 reacties
‘Hat valt niet mee, hè?’ De kroeg is dicht dus ik loop maar wat rond. Zo merk je dat je een gewoontedrinker bent. De man die me aanspreekt ken ik niet. ‘Nee, zeg dat wel,’ zeg ik op zeker anderhalve meter afstand. ‘De hele economie gaat naar de klote. Wat moet ik nou?’ ‘U heeft geen werk?’ vraag ik. ‘Onmogelijk […]
24 april 2020 | 120w | 2 reacties
Ik neem je gewoon in de maling, dacht ik. Een smeris is om te handhaven, niet om op strooptocht te gaan. Ga lekker in het park controleren bij die zuipende yuppen. Maar nee hoor, het is weer de auto die gemolken moet worden. Dus ik deed alsof ik doofstom was. Maar dat was geen probleem, want hij riep een doventolk […]
23 april 2020 | 120w | 4 reacties
Hoe we op ‘strooptocht’ gingen op het wad van Terschelling. Daar moet ik vandaag aan denken. Drie jaar geleden schreef ik over oom Uilke, die geen oom was maar toch wel. Aan een lijn een paar schollen. Zelfgevangen is lekkerder. Oom Uilke vertelde over schelp- en andere dieren. Dat moet wel boeiend zijn geweest, anders krijg je van een kind […]
22 april 2020 | 120w | 6 reacties
De maatschappelijke druk op de regering en de economie wordt steeds groter. En – het ergste – er is een zondebok gezocht en gevonden: “De overheid kan sterfte niet voorkomen bij oude mensen die sowieso een korte levensverwachting hebben en daarbij ernstige gezondheidsklachten. De andere kant van de medaille is veel erger. 13,5 miljoen mensen die weinig of geen risico […]
20 april 2020 | 120w | 8 reacties
‘Nee, dat helpt niet. Tochtstrips zijn voor gewone tocht. Doordat een raam niet goed sluit, bijvoorbeeld. We praten hier over strooptocht. Daar hebben we iets anders voor nodig.’ ‘Strooptocht?’ ‘Ja, die ontstaat heel langzaam, stroperig dus. Als uw vrouw tijdens de afwas ontlucht en u tegelijkertijd in de kamer, afhankelijk van wat ze heeft gekookt, dat ook doet – heel […]