Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Als spoedig blijkt dat een noodasielwet geen kans van slagen heeft, doet dit rariteitenkabinet er wel heel lang over om na rariteitenkabinetscrisisberaad met een paradoxale ‘spoedwet’ te komen. De klok kan haast alweer een uur vooruitgezet worden. Maar tegen die tijd is de kou echt niet uit de lucht, want er verandert niets wezenlijks. De gemeentes zijn niet langer verplicht […]
Het najaar verlengt de schaduw van zijn geringe postuur. De luifel verhindert dat zijn zicht door de laagstaande zon wordt ontnomen op iets wat hij nog nooit in een vrouw heeft gezien, laat staan gevonden. Als geboren flegmaticus kan hij hooguit zichzelf vertellen wat haar zo bijzonder maakt. Hij weet niet hoelang hij daar al staat als ze zegt: ‘Binnen […]
‘Vannacht was de situatie onrustig,’ zegt de nieuwslezer op fletse toon. Achter hem een beeld van een brandend Beiroet. ‘Onrustig’ staat vast op de gevoelloze autocue. ‘Als ik wat te zeggen heb dan hoor je me wel. Dus nu,’ zegt Sal. De flegmaticus van het zwijgende woord spreekt. ‘Die Halsema maakt twee keer dezelfde fout: laatst bij de opening van […]
Vaak vraag ik mij af hoe dé Verhalenverteller zich door dit glasvezeltijdperk zou kronkelen. Zien zijn ‘stukkies’ het daglicht dan nog, of blijven ze hangen in de laatste bruinste kroeg, waarin hij een verhaal over een ingegroeide kalknagel zo beschrijft dat je de vrouw of man pijnlijk voor je ziet, de kroeglucht ruikt, zoals rook, zelfs nu dat in een […]
‘Hoi meid, hoe is het?’ ‘O, het…’ ‘Met mij niet goed. Waar heb ik geen last van. Ken je die reclame van die vrouwen op die yogamatten?’ ‘Heel vrouwonvriendelijk.’ ‘Dat heb ik dus ook. Ik loop met hele pakken in mijn tas. Het lachen vergaat me als ik weer een oepsmomentje heb. En dan die… nou je weet wel, waar […]
‘De deur is open.’ ‘Dat moet u niet doen tante!’ ‘Ach, als Onze-Lieve-Heer me nog steeds niet komt halen, wie dan wel?’ Het ruikt naar boenwas en groene zeep in de gang. Een frisse en nostalgische oudheid, waar het interieur weemoedig mee verjaart. Het Perzisch tapijt waar haar voetenteiltje op staat, is van de Vietnamees van de Albert Cuyp. ‘Waar […]
‘De opdracht: je speelt de rol van je leven. De dramadocent die je toen van de toneelschool wegstuurde, zit op de eerste rij…’ Erop of eronder. Je kunt het, prent hij zichzelf in – ‘To be or not to be’ is geen vraag maar een antwoord. Hij loopt behoedzaam over het toneel, de zinnen vloeien uit zijn mond, neemt pauzes […]
Nood breekt wetten als de nood te hoog is. En als het nodig is dan jas je er met een noodgang een noodwet doorheen. Heeft u even, tot pakweg drie uur ’s nachts? De regering en de Kamer wel. Het zal wel moeten dit volksdrama dat niet in bedrijven wordt gespeeld, maar in twee termijnen in een Kamer zonder schuifdeuren […]
Even snel, ik moet ‘m nog nauwkeuriger lezen, maar ik zit nu al bloednerveus te friemelen met fillers, want mijn wenkbrauwen fronsen zo dat de rimpels spontaan in mijn voorhoofd schieten. ‘Samen’ of woorden van gelijke strekking. Branden, die door regelgeving nog steeds niet geblust zijn. We moeten ons spiegelen aan topprestaties van onze sporters, maar voor Jan de arbeider […]
‘Haha.’ ‘Leuk boek?’ ‘Nee, die Jort Kelder.’ ‘Jort Kelder…?’ ‘Weet je nog, mijn broek met bretels in de bioscoop?’ ‘Die was veel wijder dan de broek van Jort Kelder.’ ‘Ja, anders had je nog niets aan bioscoopzakken.’ Hij friemelt wat aan de omslag van het laken, frunnikt aan de oude deken, kijkt naar het plafond en terug op een vergeelde […]
