Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Op vrijdagavond hing de lamp scheef. Met het laatste restje olie werd onze armoede verlicht: een hap rijst met bruine suiker. Zou mijn vader geld op tafel leggen? Mijn moeder was allang blij als hij bij een temeier was geweest en zij haar walhalla niet ter beschikking hoefde te stellen. Aan de jeneverwalm was ze wel gewend. Vaak dook hij […]
Als de olieman met zijn pas opgedane Fordje in Haarlem olie heeft gehaald en hij na een lange dag verlangt naar een stevig bord warm eten, vraagt zijn vrouw of hij eerst nog even naaimachineolie wil halen. Met als dreiging dat ze anders zijn sokken niet kan stoppen, geeft hij een slinger aan de motor en tuft weer weg. Op […]
Waar blijft die tram nou toch? Lopen, dan maar lopen. De heer Vreeswijk heeft haast, vreselijke haast. ‘Nicht Alida, loop nu eens door.’ ‘Je had ook niet zoveel moeten proeven, Vreeswijk.’ ‘Het stond er toch voor? Het kostte niets.’ Eerste persing, tweede persing, extra vierge… Waar had die vent het over? Gewoon een flesje olijfolie. Meer had de heer Vreeswijk […]
Niets vergeten. Niet zoals vorige keer toen ik alle ingrediënten voor dat kipgerecht in huis had, alle kruiden in de juiste, afgewogen hoeveelheden én op volgorde van toevoeging op het aanrecht had geplaatst als een kleurrijk schilderijtje, maar één niet onbelangrijk ding was vergeten: de kip. Ik zing zelfs een liedje, ik ben blij en de buren zijn toch niet […]
‘Je was toch…?’ ‘Lifestylecoach.’ ‘Nu niet meer?’ ‘Nee joh, zo 2018. Ik ben nu microagressiecoach. Zo nieuw dat ik niet eens weet hoe je het spelt. Maar dat maakt niet uit, als je coach bent kun je alles coachen.’ ‘Tuurlijk, vooral micro… wat zei je nu?’ ‘Er zijn veel slachtoffers, vergis je niet. Ik help ze graag. Maar ook daders, […]
Ik stel mijn huis open dat eens van jou was en mij verwelkomde Wees welkom en beleef het weer Ajax is actueel, de bal gaat naar links en moet naar rechts. We waren deskundig gelukkig 4 mei is actueel, de klok gaat naar links en de klepel naar rechts. Het is een natuurwet Een zakmesje met een vijltje, mijn herinnering […]
‘Zal ik uw nagels vijlen, oma Rosa?’ ’Waarom?’ ‘Ze zijn veel te lang.’ ‘Niemand ziet me toch? Met lange nagels wordt het ook acht uur.’ ‘Rook niet zoveel, oma.’ ‘Als je een kamp hebt overleefd is doodgaan geen risico meer.’ ‘Eet smakelijk, oma.’ ‘Is dat wel koosjer?’ ‘Het zijn vegetarische worstjes.’ ‘Ziet eruit als varkensworstjes.’ ‘Het is lekker, hoor.’ ‘Ik […]
Uit het zakmesje – een relatiegeschenk van mijn vader voor zijn klanten – komt meer dan erin zit. Het vijltje gebruik ik nog steeds en altijd denk ik dan aan oom Peet, een collega van mijn vader. Een echte Hagenees, maar hij woonde in Amsterdam. Zijn lange nagels schraapte hij met een rotgeluid over elkaar. Geboeid luisterde ik herhaaldelijk naar […]
Slechts de venijnigste gedachtekronkels van toen zijn afgevijld. In de hoop dat ze in iedere tijd uit de tijd zijn, de toekomst niet meer zullen vervuilen met een zwarte geschiedenis die te verschrikkelijk is om te vergeten. Honderdachtenveertig stille minuten zullen de huidige tijd die over de houdbaarheidsdatum heen is niet renoveren. Kolentreinen vol met mensen. Gas, niet om te […]
Vroeger schold je iemand lekker op straat uit. Je was het kwijt. En niet om kapsones te hebben, het ging mij goed af. Overwicht door overgewicht. Maar tegenwoordig red je het zo niet meer. Een beetje schelden doe je nu op Twitter. Lekker fel, kort en krachtig. En het voordeel is dat je de straat niet meer op hoeft. Alleen […]
