Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
14 december 2018 | 120w | Geen reacties
Ze valt niet op maar af. Ze houdt het vol door maar niet na te denken. Al helemaal niet over de zin van het leven. De afweging stoppen of doorgaan heeft ze voor een ander gemaakt. Naar succesverhalen van andere vrouwen luistert ze niet. Talkshows met powervrouwen vermijdt ze. Ze is niet bezig met een carrière zoals vele vrouwen die […]
13 december 2018 | 120w | 2 reacties
‘Hier, ik heb het even uitgeprint. En zeg niet dat het ‘printen’ moet zijn, meneer Maas. ‘Uitprinten’ mag ook, vervelende taalpurist.’ ‘Rustig, meneer Vreeswijk. Ga even zitten. Wat is er aan de hand?’ ‘Nee, dat kan nog steeds niet door die cactus. En dat is uw schuld. U zet mij telkens neer als een of andere wereldvreemde idioot. En nu […]
13 december 2018 | 120w | 2 reacties
‘Komt oma Cactus ook met kerst, mama?’ ‘Ja, en ze heet Carlijn.’ ‘O.’ ‘Vind je haar niet lief?’ ‘Jawel, maar… Is ze vroeger mijn opa geweest?’ ‘Je opa? Hoe kom je daar nou bij?’ ‘Mannen kunnen toch vrouw worden?’ ‘Ja, maar niet oma Carlijn.’ ‘Ze prikt zo.’ ‘Vrouwen prikken wel meer als ze wat ouder worden.’ ‘Heb jij dat ook […]
12 december 2018 | 120w | 2 reacties
Als ik beter had opgelet dan had ik een column kunnen schrijven over de NOS die niet waarschuwt voor ‘schokkende beelden’ zoals doorgaans in het Journaal gebeurt. Een jager laadt zijn geweer met patronen van een kaliber die een militair met zich meedraagt op onzinnige missie in een vreemd land waar zelfs een cactus uitdroogt. Als ik beter had opgelet […]
11 december 2018 | 120w | 4 reacties
‘Weet u wat het is, meneer? Een oude man zónder een tasje met kerstversiering is pas zielig. Ieder jaar sneuvelt er wel wat ouds. Begrijpt u?’ ‘Ja, maar een cactus…?’ ‘Eerste kerstdag ben ik bij mijn oudste zoon. Daar mag ik gewoon m’n shaggie draaien. Lieve kleinkinderen en een schat van een schoondochter. De tweede dag ben ik bij mijn […]
10 december 2018 | 120w | 22 reacties
‘Wie is de laatste?’ ‘Wilt u zitten, meneer?’ ‘Nee, dank je, jongedame. Ik blijf liever even staan.’ ‘Meneer Vreeswijk, u ziet er moe uit.’ ‘Ja, dokter, ik heb de hele nacht op mijn buik moeten slapen. Nou dat lukt niet echt.’ ‘Waarom dan?’ ‘Problemen met de bips.’ ‘U moet niet te hard persen en veel vezels eten.’ ‘Nee, dat is […]
7 december 2018 | 120w | 6 reacties
Ze heeft haar schrift met recepten opengeslagen waar de bladwijzer naar het recept van verleden jaar verwijst: hertenbiefstuk met ingedikte rodewijnsaus. Ze hebben er allemaal van gesmuld. Het slaat nergens op, een koe is ook een dier. Maar nu is het wel door de publieke opinie en het nieuws beïnvloed. Had ze die beelden maar niet gezien… Ontzielde hertenogen, met […]
7 december 2018 | 120w | 10 reacties
Het eens zo witte landschap is grauw. Voor zijn huis is het nat; het water had al lang bevroren moeten zijn. Hij legt zijn bladwijzer in het Grote Boek. Is het wel verstandig om naar Nederland te gaan? Wie gelooft er daar in hem? Heeft hij wel bestaansrecht in een land met zo veel tegengestelde kleuren? Waar een rechtlijnige rechter […]
5 december 2018 | 120w | 3 reacties
Vaak weet ik niet meer waar die is, de bladwijzer die ik nog op de lagere school heb gemaakt. Toch kom ik hem iedere keer weer tegen, in een kast of oud boek. De school was kennelijk zijn tijd vooruit, want ook de jongens kregen handwerken. De kruissteek of een recht streepje, we leerden het van de oude handwerkjuffrouw – […]
4 december 2018 | 120w | 6 reacties
Er zijn geen regels voor jou, en voor mij evenmin Haal weg die gele aan de koelkast geplakte opdrachten bladwijzer van het dagelijkse leven voor mij Laten we teruggaan naar het frivole, naar het begin Terug naar het authentieke, van jou en van mij Dat bracht ons bij elkaar, zonder het te benoemen Door het prille wisten we niets anders […]