Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘U staat op de gastenlijst en mevrouw heeft u ook op de foto aangewezen.’ ‘Dat klopt. Zaterdag 22 mei 1970. Ze droeg een zwart minirokje met van die hoge laarzen tot over de knie.’ ‘Mevrouw beweert dat u haar heeft aangerand.’ ‘Natuurlijk gieren de hormonen door je strot op die leeftijd. Je onderzoekt tot hoever je kunt gaan. Maar er […]
Hè, moet je nu naar links of naar rechts? En nou zit mijn vinger weer vast. Het is ook zo’n tijd geleden. Is een brede stropdas nog wel in de mode? De heer Vreeswijk blijft goedgemutst: hij heeft een uitnodiging ontvangen! Dhr. had wel voluit op de gastenlijst mogen staan. Maar ja, dat kost meer papier natuurlijk. Zou hij Henk […]
Zoals een gast ongenood kan zijn, zo kan een gastheer een gast onuitgenodigd op zijn gastenlijst plaatsen. Een gastheer die denkt dat Emmenez-moi voor hem is geschreven en niet begrijpt dat hij wacht op het gezicht dat hij nooit heeft kunnen vergeten. Nu niet en ook gisteren niet toen hij nog jong was en haar ontmoette. Hij heeft vrienden gehad, […]
‘Waarom heb je tante Jans bij ons aan tafel ingedeeld?’ ‘Vlak bij de toiletten. Dat moet wel.’ ‘Als je Thea en Rob uitnodigt, kun je Heleen en Henk niet uitnodigen.’ ‘Jawel, ze hebben het weer bijgelegd.’ ‘Maar dan niet aan dezelfde tafel; wat eronder gebeurt kun je nooit zien.’ ‘Waarom staat je oud-directeur op de gastenlijst?’ ‘Wat staat er nu […]
‘Je mag niet eens roken in de buitenlucht.’ ‘Hè, mopper niet zo.’ ‘Moet je zien: al die dikbillen met zakken mayonaise en daaronder wat patat. Lekker gezond! Maar een boterham mag je niet meenemen; wordt je tas ook nog gecontroleerd. De ‘kids’ worden gelokt met een ‘gratis’ plastic Mickey Mouse die je zelf betaalt. Hoelang staan we nu al in […]
Op de parterretrap weet je niet waar je bent Het kan het begin zijn Maar ook het end Struikelend over woorden begin ik toch maar bij het begin Tante Betje verstoort het midden van het verhaal Het zij haar vergeven Het is niet schriftelijk, slechts verbaal Wie hoort een dt? Zolang ik het niet schrijf bemoeit niemand zich ermee Een […]
De heer Vreeswijk houdt niet van attracties. Alleen dat woord al… Met haar tas in zijn hand ziet hij voor de eerste keer nicht Alida voorbijkomen. Ze ziet geel en haar benen zijn uit elkaar. Die pantykousjes… Wordt ie toch nog misselijk. Pretpark… De heer Vreeswijk ziet daar echt de lol niet van in. Op schoolreisje werd hij al niet […]
‘Weet u wat het is, meneer, een vrouw was een vrouw, een man een man. Als er kermis was, werd er echt wel in een paar billen geknepen. Je kreeg een knal voor je harses of verkering. En veel jongens woonden binnen negen maanden driehoog-achter bij hun schoonouders in als ze het ‘pretpark’ hadden bezocht en raker hadden geschoten dan […]
‘Dag meneer Vreeswijk.’ ‘De bank is te groot. Kunt hem terugnemen?’ ‘Nee, we halen alleen maar spullen bij dode mensen of die gaan scheiden. Zo te zien bent u niet dood. En met die heerlijke knuffelhoek, uw eigen ‘pretparkje’, ga je natuurlijk niet scheiden… haha.’ ‘Ja, ik begrijp het.’ ‘Zet ‘m op Markplaats.’ ‘Fijn, hartelijk dank voor de tip. Nee, […]
De man kijkt me haast geschrokken aan en herhaalt vragend wat ik hem vroeg: ‘Pieter gaat naar het pretpark? Even in het magazijn kijken.’ Hij komt na vijf minuten terug en geeft me een stoffig prentenboek: ‘Wat mensen aan een pretpark vinden…? Voor veel geld in de rij staan om je vervolgens misselijk te laten draaien.’ ‘Kinderen wel,’ zeg ik. […]
