Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Ze keren zich allemaal tegen mij.’ ‘Heeft u enig idee waarom?’ ‘Nee, anders lag ik hier niet op uw divan.’ ‘Sofa, mevrouw.’ ‘O, weet u het beter? Iedereen weet het beter. Maar mijn beter is nooit goed genoeg.’ ‘Waarom denkt u dat?’ ‘Weet ik veel. Er wordt nooit naar mij geluisterd.’ ‘Misschien moet u wat vriendelijker doen.’ ‘Vriendelijk? Nee, nou […]
‘Je moet een grote stap maken, nicht Alida. Steun maar op mij. Nee, groter…’ ‘Ik scheur zowat uit, Vreeswijk.’ ‘Waaruit, Alida?’ ‘Mijn panty.’ ‘Koop dan een maatje groter. Zo, je zit nu in de knuffelhoek.’ ‘Bah. Wie weet is er de liefde in bedreven, Vreeswijk. Misschien zelfs door twee mannen. Of vrouwen, dat hoor je steeds vaker. En op jouw […]
‘Nee, dat weten we nooit. Mensen gaan scheiden of gewoon dood. We halen alleen de spullen op.’ ‘Juist ja. Ik ben op zoek naar een divan.’ ‘Een divan? Dat is wel heel ouderwets. We hebben momenteel alleen driezitsbanken staan.’ De heer Vreeswijk neemt plaats op een mooie donkerblauwe bank en veert op-en-neer. ‘Mooi bankje, hè, meneer? Dit stuk hoort er […]
‘Jongens, kom ’s naast me op de divan zitten.’ ‘Is er wat met je, meneer Aart?’ ‘Nee, met mij niet, Ieniemienie. De grote mensen vinden dat jij te veel een meisje bent.’ ‘Maar ik ben toch ook een meisje?’ ‘We moeten wat meer genderneutraal zijn en…’ ‘Gender…?’ ‘Ja, Ieniemienie. En Tommie, jij moet dat vergiet van je hoofd doen. Anders […]
Ze lacht met de zaal mee als ze haar tekst kwijt is. Het publiek dat veel geld heeft betaald voor het verleden om het heden nog enigszins draaglijk te maken – een avondje uit, maar uit wat? Als je blijft leven word je vanzelf oud. Als je daarbij kunt zingen, een diva. Mensen profiteren van haar, vanaf het begin toen […]
‘Ga maar op de divan liggen, jongetje. Hoe heet je?’ ‘Ernie, meneer.’ ‘Urnie?’ ‘Nee, Ernie. En hij heet Bert.’ ‘Zijn jullie broertjes?’ ‘Dat weten we niet. We weten niet wie we zijn. Ze zeggen dat we uit de kast zijn gekomen. Maar daar hebben we nooit in gezeten. Wie gaat er nou in een kast zitten? Gggg…’ ‘En dat is… […]
De oude divan had iets mysterieus met zijn geur van ouderwets en de sfeer van toen. Onzichtbaar verzameld door iedereen die er ooit op plaatsnam. Alles hoorde bij alles en iedereen bij elkaar. Keer op keer overtrokken totdat het hout broos werd en de grijper hem greep. Tijd voor iets nieuws, maar nieuw is nooit zo mooi als doorleefd. De […]
‘Landgenoten, ons land is in zwaar weer terechtgekomen. Huizen staan onder water, mensen verliezen hun baan en de banken valle…’ ‘Nee, Alex! Dat is de troonrede van tien jaar geleden.’ ‘O, wacht even… Landgenoten, we bewegen te weinig, kijk maar naar onze dochter Amal…’ ‘Alex, ben je helemaal gek geworden?’ ‘Het is toch zo. Niemand durft dat te zeggen, iedereen […]
Nee, mevrouw Leeflang van nummer drie is toch echt het probleem. Op de divan leest de heer Vreeswijk net in zijn ochtendkrantje dat een op de drie alzheimer krijgt. Meneer Naaktgeboren van nummer een is dik in de zeventig en behoort zeker tot de doelgroep. Hetzelfde geldt voor meneer Kerkhof van nummer twee. Maar mevrouw Leeflang…? Altijd al een lastige […]
‘Ik kom eraan.’ Dat moet mijn vader gezegd hebben nadat hij zijn Ford Zephyr bij een telefooncel had geparkeerd. ‘Doe voorzichtig, ik ga even met de jongens naar de slager, bakker en kruidenier,’ moet mijn moeder hebben geantwoord. De “jongens” zijn mijn zusje en ik. Zij in een jurkje en ik in een kort broekje (wol… Brr!) met galgjes. ’s […]
