Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Met hangende pootjes over de rand zit ze met haar dikke kont vast in de in de kruik op de kast. Ze had zich voor de zoveelste keer door de hond op de kast laten jagen. Wiebelend en niet wetend wat nu te doen kijkt ze naar de grommende hond. Bij nog meer beweging zal de kruik in stukken vallen. […]
Een dronken rechter die in een gevecht om een vrouw zijn pruik verliest en een antieke kruik breekt. Ofwel Der Zerbrochene Krug, een toneelstuk van Heinrich von Kleist. Het stond op mijn boekenlijst, in een tijd dat je nog echt moest leren. En als je de A-kant had gekozen moest je ook nog eens veel lezen. Tafels en stoelen in […]
Mama, ik weet het niet, ook al kan ik me alles herinneren. Ik weet niet wat ik moet zeggen. ‘Gefeliciteerd’? Je bolchrysant staat op het balkon, zelfs je graf is er niet meer. Kun je hem zien? Ik weet het niet. Ik schrijf deze week toevallig over ‘kruik’. Of bestaat toeval niet? Een warme kruik stiekem in mijn bed. Toedekken, […]
‘Alida! Kom alsjeblieft meteen hierheen. Oom Jaap is gevallen, ik weet me geen raad…’ ‘Wat sta je daar nou, Vreeswijk? Pak de stofzuiger.’ ‘De stofzuiger? Maar dat kan toch niet, nicht Alida. We kunnen oom Jaap niet zomaar opzuigen.’ ‘Waarom niet? Opzuigen, vuilniszak en dan bij het restafval.’ ‘We kunnen toch een nieuwe urn kopen?’ ‘Urn? Hij zat al die […]
De klap die dat ding ooit heeft veroorzaakt is vele malen harder dan de dreun die hij nu ’s nachts geeft als hij koel, afgedankt mijn bed wordt uitgeschopt. Het is een granaathuls die mijn vader in de oorlog als dwangarbeider in de fabriek in Bremen heeft gedraaid tot een warmwaterkruik. Een beunhaasje. Als ‘de mof’ erachter was gekomen… Misschien […]
We kijken, glimlachen en wachten af. ‘Ja, leuk,’ zegt ze uiteindelijk. Paco Rabanne op mijn gezicht, een stapeltje verfomfaaide peseta’s in mijn zak. ‘Vino blanco, por favor,’ zeg ik, hoewel iedere ober aan de Costa del Sol Nederlands verstaat. ‘Lekker,’ zegt ze met achter haar de branding. De fosfor in de zee verlicht haar. Light my fire op de achtergrond. […]
Ontbijten, scheren, douchen, tandenpoetsen, sportkleding aan. Sokken… waar zijn mijn sokken? nee, die blauwe. Aan de waslijn! linker aan de linkervoet, rechter aan de rechtervoet. Schoenen aan, veters te strak, veters losser. Rekken en strekken, sleutels van sleutelbos, aan een touwtje om mijn nek. Snel de trap af, Pas op! niet te snel. Vergeten te plassen! trap weer op, sleutels […]
‘Dat zijn alikruiken.’ ‘Is dat lekker?’ ‘Weet ik veel. Ik eet ze niet.’ ‘Maar u verkoopt ze wel.’ ‘Er is vraag naar. Vroeger verkocht ik schol, schar, makreel en zo. Toen was het hier nog een volksbuurt met mensen die driehoog-achter woonden. De yuppen met die gestripte appartementen willen alleen maar rare dingen eten. Zelfs kwal. Hoort wel bij ze. […]
‘Niet te geloven. Hij moet de Kamer uit.’ ‘Wat?’ ‘Die VVD’er, Han ten Broeke.’ ‘Ik versta je niet, Han.’ ‘Doe die stofzuiger dan uit, Alie.’ ‘Til je benen even op.’ Ik lees verder, over een “ongelijkwaardige” relatie van Ten Broeke met een medewerkster – eigenlijk staat er niets. Alie en ik zijn ook ongelijkwaardig: ze is twee koppen kleiner. “Alikruik”, […]
Op haar scooter brengt ze medicijnen rond aan ouderen die aan huis gekluisterd zijn. Ze doet door weer en wind meer goed dan dat ze het zelf heeft. Het trieste is dat ze dat niet weet. Want ze is geboren met een beperking, waardoor ze nu juist niet weet dat er iets niet goed is. Ook niet dat de apotheker […]
