Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
5 augustus 2018 | 120w | 11 reacties
De boten zijn verdwenen. Een muisje doet zich tegoed aan etensresten. De mensen gaan na een lange, warme dag naar huis. De liefde bedrijven, op hun manier, zoals zij dat willen. Misschien veilig, misschien ook niet. Mijn nachtelijke ontnuchteringsronde eindigt weer in de Pieper. Bij het water staan politie en nieuwsgierigen. ‘Kent u die vrouw?’ vraagt een agent aan de […]
4 augustus 2018 | 120w | 9 reacties
Ik ontmoette haar in ‘De Pieper’, een nagenoeg muisstille kroeg zonder muziek. De eerste keer dat de Canal Parade werd gevaren. Sprekende ogen, een ietwat zware stem. Verklede vrouwen die op mannen leken en mannen die liever vrouw waren. Het is nu eenmaal zo. Transgenders waren er nog niet zoveel. Althans niet zichtbaar, voor zover daar sprake van is. Ik […]
3 augustus 2018 | 120w | 2 reacties
Een homomuisje wilde ook wel eens mee En zo sprong hij voor de eerste keer in een swingende boot vol met leer Ik voel een muis Waar? Hier, in mijn leren string Waar in je string? Nou daar Een kleine muis met scherpe tandjes Nee, het is geen grap, het ging van happerdiehap bij mijn hap… Hij zei tegen zijn […]
2 augustus 2018 | 120w | 2 reacties
‘Wat een weertje, hè? En gaat u nu niet meteen klagen dat het wel wat minder mag,’ snoert de man mij gelijk de mond zonder dat ik hem ook maar heb aangekeken. ‘Toch heeft het ook zijn keerzijde, dit weertype. Ik bedoel dan de herinneringen, ziet u. In de winter lijk je wat alerter te zijn. En wat denk je […]
2 augustus 2018 | 120w | 2 reacties
‘Marie!’ ‘Mevrouw, u had geroepen. Waarom staat u op een stoel?’ ‘Een muis! Haal hem hier weg.’ ‘Ik zie geen muis, mevrouw.’ ‘Je vangt hem maar, anders hoef je niet meer terug te komen.’ ‘Waarom maak je haar bang? Je kunt je schoudertjes wel ophalen, maar ik zit ermee.’ ‘Ze laat je veel te hard werken.’ ‘Laat je nou niet […]
2 augustus 2018 | 120w | 2 reacties
Ze ligt in een hoekje: muisje Annabelle. Het minuscule mutsje nog steeds op haar hoofdje. Met een geopend geheugen sluit de heer Vreeswijk het kastje. Ach, wat was het leuk met Annabelle. Iedere keer trippelde ze weer een ander rondje. Altijd vrolijk. Tot dat fatale moment… hij slikt en schrikt opnieuw. Het was zijn schuld, de veer te strak opgedraaid, […]
1 augustus 2018 | 120w | 5 reacties
De fluitketel fluit haar terug naar de keuken – een waterkoker staat alleen maar in de weg. Thee in het thee-ei. Krant uit de brievenbus. Koppen snellen. Wassen aan de wastafel, vrijdag weer douchen. Het dunne grijze haar in een staartje. Met een elastiekje vastgezet. Niemand ziet het en haar ook niet. Was in de wasmachine. Wordt oud met haar. […]
31 juli 2018 | 120w | 2 reacties
‘Ik zag een muis,’ zong Rudi Carrell ooit. ‘Daar op de trap (…) Een kleine muis op klompjes. Het ging van klip klippedieklap op de trap (…).’ Ik ‘zag’ het muisje dat blij was in een molen in Mokum (Amsterdam) te wonen wel, maar een muisje op klompjes tartte mijn voorstellingsvermogen. Carrell won de Zilveren Roos van Montreux. Hij speelde […]
30 juli 2018 | 120w | 4 reacties
‘Wat doe jij nou? Idioot, ik lig te slapen en jij…’ ‘Piep zei de muis in het voorhuis.’ ‘Het voorhuis is gesloten als ik slaap. Ben je besodemieterd!’ ‘Maak niet zo’n drukte. Je bent nu toch wakker.’ ‘Wat heb ik je nou gisternacht gezegd?’ ‘Het pielemuisje wilde zo graag nog even in het voorhuis piepen. Kun je toch niet weigeren? […]
30 juli 2018 | 120w | 10 reacties
Hij geeft zijn ex-vrouw een onhandige hand en een zoen op haar wang, dichter bij haar mond dan haar oorlel. ‘Loop maar door, je kent de weg.’ ‘Jij ook gefeliciteerd,’ zegt hij tegen haar man met wie hij nooit raad weet. ‘Dank je. Neem een beschuitje met muisjes. Ga zitten.’ De enige plek die nog vrij is, is naast zijn […]