Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Mag ik u een korte en bondige vraag stellen? Heeft u al gestemd?’ ‘Nee.’ ‘Waarom niet?’ ‘Wat heeft het voor zin. Kijk eens om je heen. Waar moet je al die mensen laten? Hoelang is er al woningnood in Amsterdam? Ze beloven een hoop, maar doen niets. Zakkenvullers!’ ‘Precies. Die buitenlanders moeten het land uit. ‘Ik heb normaal gesproken niets […]
Zijn schoenen heeft hij gisteren gepoetst. Want in het stemhokje zien ze je voeten, zeker als je maat 46 hebt. Hij kan thuisblijven, maar vader deed dat ook nooit. ‘Het is je plicht, jongen.’ ‘Anders mag je ook niets zeggen.’ En dat doet hij al zo weinig, omdat hem nooit wat wordt gevraagd. Als hij zijn identiteitskaart toont, zien ze […]
‘Meneer, gaat u weg!’ ‘Ik mag u toch wel wat vragen?’ ‘U ziet toch wel dat ik me het leplazarus sleep, mag ik hopen? Houd het kort en bondig dan.’ ‘Hoelang doet u dit al?’ ‘Vanaf dat ik een jochie was, samen met mijn vader. Toen vingen we nog wat. En de bijvangst gooiden we terug. Moet je nu kijken: […]
‘Veel te uitvoerig en je kauwt alles voor. Je schrijft mooie zinnen met als doel mooie zinnen schrijven. Kill your darlings. Ken je die uitdrukking?’ ‘Ja, die ken ik. Maar er is niets meer van mijn verhaal overgebleven.’ ‘Precies, kort en bondig. Met respect voor de lezer.’ ‘De lezer snapt hier helemaal niets meer van. Zo wordt het een puzzel.’ […]
‘We beginnen met een stukje mindsetting,’ zegt Koos, mijn psychiater – hij heeft me overgehaald een alternatief traject te volgen; ik moet uit mijn comfortzone komen omdat ik denk onzichtbaar te zijn. ‘Jan komt wat later. Hij heeft zich verslapen. De cursisten stellen zich alvast voor.’ ‘Hallo, ik ben Maaike, mindfulness trainer – heb je misschien een paracetamolletje, Koos. Ik […]
‘Hoe was het?’ ‘We moesten lang wachten, het was koud, maar zeer de moeite waard.’ ‘Heb je nog selfies genomen?” ‘Nee, hoe kan dat nou…?’ ‘Ik dacht misschien met Peter, als alternatief?’ ‘Nee joh, dat wil hij niet. Hij heeft trouwens ook een grote neus. Dat zie je nooit zo op tv. En dan komen ze binnen, de mensen in […]
De pianist keek verliefd naar zijn gin-tonic en speelde The Piano Man. Achter in de zaak wenkte een vriend mij. ‘Ben jij met de auto?’ vroeg hij. ‘Dit is Annabel, ze moet naar het station. Als jij haar brengt dan redt ze het wel.’ Bij het station zijn we nooit gekomen. Ze is pas weer weggegaan toen ik haar na […]
‘Wanneer had je ook alweer die tandartsafspraak?’ ‘Dat vroeg je gisteren ook al.’ ‘Hoe kom je daar nou bij? Dan zou ik het wel weten.’ ‘Maak dan een ezelsbruggetje om dingen te onthouden.’ ‘Nee, juist ezelsbruggetjes vergeet ik. Dan moet ik een ezelsbruggetje maken om het ezelsbruggetje te onthouden.’ ‘Hier, dit is een goed alternatief: pen en papier. Schrijf op!’ […]
‘Hallo, kom binnen. Koffie? Plakje cake? Vertel, Bram. Hoe vond jij de oefening?’ ‘Nou, ik stond letterlijk in mijn hemd. Wat zeg ik, onderbroek.’ ‘Ja, het voelde zeker niet meer vertrouwd.’ ‘Nee, dat kun je wel…’ ‘Ah, ah, Bernadette, even wachten, Bram is aan het woord. Ga verder, Bram.’ ‘Bernadette viel in slaap, ik stond daar voor…’ ‘Geeft niet, gewoon […]
Sociologen, antropologen… het waren allemaal ‘gogen’. Zo ook Kees Jan. Alternatief gekleed, geitenwollen sokken in plastic schoenen. Hij had geen portemonnee maar een geldbuideltje aan zijn broek. Al vroeg door zijn haar ‘gegroeid’, een vlasbaardje was overgebleven. Je rook hem aankomen, want afgezien van die sokken en schoenen, rookte hij pijp met toffee-tabak. Hij voerde graag een filosofisch gesprek. Met […]
