Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Ergens in de wereld Het moet sneller, dit gaat te langzaam. Een rondje in de 32 zelfs. Zijn coach geeft het aan met een vingertje omhoog. ‘Wat is er aan de hand? Nee hoor, dit wordt hem niet,’ zegt de verslaggever. De finish gepasseerd, de uitslag bekend. ‘Wat een teleurstelling, wat is er met hem aan de hand?’ Geen medaille. […]
‘O, meneer, hartelijk dank, zonder haar teddybeer kan ze niet slapen.’ ‘Alsjeblieft,’ zegt de man en hij geeft het meisje in de wandelwagen haar knuffel terug. ‘In de schaduw is het nog koud,’ zegt de moeder. Hij groet en ziet de toekomst van hem vandaan rijden. Zijn koude handen stopt hij in zijn zakken. Natuurlijk, hij knokt door, maar een […]
‘Hallo allemaal, wat fijn dat je er bent Vertel altijd de waarheid, al is die onbekend… Hebben jullie je opstel af? Willem, hoe heet jouw verhaaltje?’ ‘Teddybeer, juffrouw.’ ‘Lees maar voor, Willem.’ ‘(…) Voor het enorme succes van de beertjes in de Verenigde Staten was eigenlijk president Theodore Roosevelt verantwoordelijk. Al zijn vrienden noemden hem “Teddy” (…).’ ‘Mooi, Willem. Knap, […]
Zondagavond. Ik schuif de dekens terug en maak ruimte voor mijn speelgoedbeesten. Mijn teddybeer neemt de meeste plaats in. Ik draai het licht van mijn zaklantaarn tot een smalle bundel. Maandagochtend. De dekens liggen weer over mij heen. Teddy zit weer in zijn stoeltje en mijn zaklantaarn ligt op het tafeltje. Brood met pindakaas bij een schemerlampje in de huiskamer. […]
‘Hallo,’ zegt ze. ‘Gaat het weer een beetje?’ ‘Ja, waarom niet?’ vraag ik. ‘Een beetje hoofdpijn, maar daar is paracetamol tegen.’ Ik leg het doosje in mijn winkelwagentje. ‘Je was anders aardig in de war gisteren.’ ‘Ik?’ ‘Ja, sorry, maar ik moest wel even lachen toen je in je onderbroek door mijn tuin rende en in de wilgen hing.’ ‘Nee, […]
De winterzon schijnt op haar gezichtje, een paar weken oud. Ze lacht, maar weet niet waarom. Haar moeder is gewoon blij. Ze is zich nergens van bewust. Een ongetekend huurcontract met het leven voor onbepaalde tijd. Veel te leren of ze wil of niet. Met geërfde genen, goed of slecht. Pluk iedere dag, en een bloem in mei die niet […]
Het is zondagochtend als ze aanbelt: ‘Dus jij schrijft over mij? Dat heb je al eerder gedaan. Verwijtend, oordelend. Dat ik in mijn boek schrijf: “En toch houd ik van je.” Dat ik cash over de rug van mijn criminele broer. Ik moet toch ergens de huur voor dit takkenhuis van betalen? Weet je het weer?’ vraagt ze. ‘Eh, ja… […]
Haar ogen zijn niet te verstaan. Niemand vraagt haar wat. Niemand vertelt haar iets. De groeven in haar gezicht kunnen bij haar leeftijd horen of ook niet. Misschien treurt ze meer dan gemiddeld, maar het kan ook andersom zijn. Ze valt op door onopvallend te zijn, waar dan ook. Als ze praat dan zegt ze niets. Ondoorgrondelijk. Haar onderhuidse wortels […]
In mijn vensterbank staat op een bordenstandaard een schoteltje met het bekende Blue Willow decor. Het kopje is tijdens het afstoffen gesneuveld; niet op het tapijt gevallen, maar uitgerekend op de plint. Als je goed kijkt, zie je steeds meer in het handgeschilderde motief. Afkomstig uit China, maar oorspronkelijk uit Engeland. Je ziet meer van minder: over de geasfalteerde dijk […]
Ze zit iedere dag op haar hurken, bezig met de vergroeiing van haar ruggetje. Tenen zo stug als wilgenteen in haar slippertjes. Soms kijkt ze naar de meisjes die naar school lopen; in kleren die zij niet heeft. Ze voelt zich meer verwant met de vogels die de hele dag op zoek zijn naar eten om alleen maar te bestaan. […]
