Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Hè, verdikkeme, nu doe ik het weer: te veel koffie gezet. En haar kopje staat ook weer op het aanrecht. Soms lijk ik ontheemd in mijn eigen huis; ik kan het niet of niets vinden. Ik kijk niet naar haar foto, maar haar ogen priemen in mijn rug. Het oude ledikant ging naar de kringloopwinkel. En daar heb ik spijt […]
Hijgend perst hij zich in een rieten stoeltje van café De Vijzel. Het buideltasje schuift wat omhoog en laat een rode striem achter op de over zijn broekriem bollende vetvoorraad. ‘Alstublieft, meneer, een koffie verkeerd en een appelgebak met slagroom.’ ‘Zeg tegen die teringlijer daar dat ie zijn sigaret uit moet maken. Potentiële moordenaar!’ ‘Meneer, op het terras mag gerookt […]
‘De linker knop, mevrouw. De rechter is voor artikelen zonder recept,’ zeg ik. Ze trekt het nummertje uit de automaat en gaat zitten. Ik blijf staan en kijk naar de etalage waarin vroeger de vijzel stond. Lichtreclame voor niet werkende antirimpelcrème en shampoos verlicht het moderne denken, het geloof in gebakken lucht. De geur is veranderd: ik ruik geen drop […]
‘Zeker een schlemiel die de majem in is gesprongen,’ zegt Karel. ‘Wat een smerissen!’ Ter hoogte van de brug over de Vijzelgracht stopt de tram. We stappen uit en lopen verder naar het centrum. ‘Hoe is het met je vader, Karel? Of wil je er niet over praten?’ ‘Jawel, het gaat beter. Het lijkt erop dat die nieuwe medicijnen aanslaan. […]
‘Hoi Bob, met Bob.’ ‘Hoe is het Bob? De beste wensen.’ ‘Ja, jij ook, Bob. Ga jij nog naar de nieuwjaarsreceptie?’ ‘Wat dacht je! Gratis kantelen.’ ‘Mooi. Nemen we een taxi?’ ‘Ben je mesjogge. Jij drinkt niet, Bob.’ ‘Ben ik alweer de Bob?’ ‘Jazeker, Bob.’ ‘Ben je goed opgedroogd, Bob?’ ‘Barstende koppijn. En jij, Bob?’ ‘Nergens last van. Geslapen als […]
Een verschwarste vermoordt mensen in een nachtclub. ‘PostcodeKanjer valt op flatgebouw,’ lees ik – gelukkig geen gewonden. Alleen maar blijde gezichten: geld maakt toch gelukkig. ‘We doen alleen maar mee om het goede doel te steunen, hoor.’ Hulpverleners worden met stenen bekogeld en er worden vuurpijlen op hen afgeschoten – je mag niet eens zeggen wie dat doen. Vrijheid is […]
Als de dennennaalden met de schoonmoeders zijn weggeveegd De door drank veroorzaakte ruzie wordt bijgelegd Of de uiteindelijke katalysator is van een echtscheiding Die al lang had moeten worden uitgesproken Uitgesteld is vanwege het huis en de kinderen Als een huwelijk vaak is gelijmd, maar er altijd breuklijnen zichtbaar zijn gebleven Dit huwelijk, dat nooit bestaansrecht had, uiteindelijk verzandt in […]
‘Weet u wat het is, meneer? De samenleving is dood. Geen natuurlijke dood gestorven, maar vermoord. Optimisme is geen reanimatie. Ik ben de realist en u de utopist die ergens nog geitenwollen sokken heeft bewaard. Ik ga het niet hebben over de bejaarden in hun verzorgingshuizen, dat weten we. Ik heb het over de oorzaak: het menselijk ras is doorgefokt: […]
‘Als tante Bep komt, dan komen wij niet.’ Maar tante Bep komt wel. En iedereen is er. Wie weet is het wel de laatste keer, is de ‘palliatieve’ gedachte. Tante Bep praat met volle mond en haar kunstgebit tikt: soms regelmatig als een metronoom, maar meestal klopt het metrum niet. De oudejaarsconference is niet te volgen, want Bep wauwelt er […]
Als jij naar rechts gaat, ga ik juist naar links Een steil pad naar boven volgen we beiden, maar nooit tegelijk Ons metrum is onregelmatig met af en toe een ‘hallo’ Een toevallige ontmoeting is niet aan ons besteed We zouden iets samen moeten doen; een kwestie van afspreken, maar het geluid staat uit Als jij in Maastricht bent dan […]
