Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
1 november 2016 | 120w | 13 reacties
De verboden signalen sterven uit in een donker wolkendek dat haar leven zal gaan bepalen. Haar heimelijke liefdesrelatie wordt ruw verbroken doordat er voor haar gekozen wordt. Een laatste whatsapp: ‘Vergeet me niet. Ik houd van je.’ Levenslang verdriet en desillusie als gevolg van middeleeuwse waandenkbeelden op de troebele netvliezen van haar traditionele ouders, die ook met een opgedrongen liefde […]
28 oktober 2016 | 120w | 3 reacties
‘Gaan jullie nog naar de volgende vergadering?’ ‘Ja, Thea. Jij toch ook?’ ‘Nou nee.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ik ben eerlijk, mag dat?’ ‘Ja, uiteraard.’ ‘Jullie voeren altijd de boventoon. Ik kom nooit aan het woord.’ ‘Dan moet je je mond opendoen.’ ‘Dat doe ik nu toch?’ ‘Ja, achteraf, bij de koffieautomaat. Dat doe je altijd. Speel niet de gebeten hond.’ ‘Jullie […]
26 oktober 2016 | 120w | 8 reacties
Zijn opa had aderverkalking. Hij herinnert zich nog goed dat hij met zijn vader in het halletje met de felle neonverlichting stond. Als hij door het raam naar zijn opa keek, zag hij zichzelf en zijn vader in dat afgrijselijke kamertje staan. ‘Weet je nog wel, die avond in de regen…’ zong zijn opa altijd. Hij dacht dat hij danste, […]
25 oktober 2016 | 120w | 14 reacties
Diederik probeert oude spullen die hij van zolder heeft gehaald te verpatsen. Hij heeft er niets mee, ligt alleen maar in de weg. Joops erfenis, staat er op de doos. Hij lonkt jaloers naar de drukbezochte kraam van Jesse die een ‘geleende’ speech houdt, maar benadrukt dat zijn vader niet uit Kenia kwam. Geert weegt gekleurd snoepgoed af. ‘Het is […]
24 oktober 2016 | 120w | 16 reacties
De radertjes lopen weer soepel. Ieder jaar maakt hij de antieke klok van zijn overgrootvader schoon. Het oliespuitje moet ook antiek zijn; zijn opa gebruikte het al. Je hebt maar weinig nodig om de tijd verder te laten gaan. Hij pakt de ouderwets harde foto van zijn overgrootvader uit een oud koekblik. Hij heeft een driekwart jas aan en een […]
21 oktober 2016 | 120w | 9 reacties
Als de nacht zijn rust niet brengt, neemt hij die aan de keukentafel met een borreltje. De fles staat in de koelkast anders gaat het te hard – de koelkast is dichtbij… Aan de overkant brandt licht. Misschien wordt er ruzie gemaakt. Of gevreeën. Wie weet een ruzie ‘weggevreeën’. Ergens blaast iemand zijn laatste adem uit en ziet een baby […]
20 oktober 2016 | 120w | 27 reacties
Phileine zegt geen sorry voor haar indringende, hatelijke, nachtrust verstorende opmerkingen. Ze ziet iedereen als haar vijand. Nee, niet omdat zijzelf haar grootste vijand is; dat zou een onwaar cliché zijn. Ook houdt ze van zichzelf. Verstikkend veel. Net als je denkt dat de storm is gaan liggen, komt er weer een vileine vloedgolf: vuil en drek spoelt over je […]
20 oktober 2016 | 120w | 14 reacties
Ze geeft me een slap ‘latex’-handje en zegt: ‘Ga zitten.’ Ben ik een hond? Ik zeg niets, want zij heeft de macht met haar martelwerktuig. ‘Wijd open,’ zegt ze. ‘Mond wat dichter… Au, niet helemaal!’ Ik kijk naar een behaarde bovenlip. Een te grote bril wordt door een wipneus tegengehouden, anders lag die op mijn borst. Een traan biggelt over […]
19 oktober 2016 | 120w | 31 reacties
Twee keer bellen, staat er op de deur. ‘Goedemorgen, ik ben Frederik. Psychiater. Wat kan ik voor je doen, voor je doen?’ – o jee, witte sokken in sandalen. ‘Ik heb de laatste tijd slaapproblemen, Frederik.’ ‘Kijk naar de nacht, de maan die je energie geeft, energie geeft.’ ‘Ik heb juist te veel energie, Frederik.’ ‘Alles is energie. Vannacht is […]
18 oktober 2016 | 120w | 19 reacties
Ramses zong al: ‘Ik heb het altijd zo gedaan.’ Verander mij niet; je zult je er niet beter door voelen. Geregeld stoned zijn zorgt voor een stabiel leven. Een slechte levensstijl die goed bij mij past: ik leef nog steeds. Van een health coach word ik ziek. De kracht van de nacht wordt door de dag weer ontkracht. De laffe […]