Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Soms herinner je je alles nog of nauwelijks iets. Of je geheugen is selectief. Je iets herinneren maar niet zeker weten ervaar ik als zeer onplezierig. Oom Piet herinner ik mij nog heel goed. Hij vertelde verhalen over gebeurtenissen toen hij postbode was; al dan niet verzonnen. Hij had een nare kale kop met allemaal vlekken en er groeide haar […]
Uit humanitair oogpunt had Els de euthanasiewet geïnitieerd. Voor haar niet van toepassing, ze zat vol levenslust. Toch moest ze dood… Noëlle Pieterse schenkt een glas rode wijn in, schopt haar stiletto’s uit, vlijt zich genoegzaam op de bank neer en opent het dossier BvU. De bloedige passages over het aantal messteken neemt ze snel door – ze kijkt een […]
Periodiek gaan ze in conclaaf. Velen moeten uren reizen voor een uurtje werkoverleg. Er wordt genotuleerd, de actielijst wordt aangevuld en de agenda afgewerkt alsmede ‘wat verder ter tafel komt’. Het lijkt op het zomerseizoen van de tv-zenders: herhaling van herhaling. Bepaalde ter zake kundige opmerkingen worden naar de agenda voor het volgende werkoverleg doorgeschoven uit vrees voor een lastige […]
Ze gaat lang met zichzelf in conclaaf. Uiteindelijk haalt ze haar kanten zomerjurkje uit de kast en doet make-up op. Mooi weer, te lang binnen gezeten. Lekker een terrasje pikken. Waarom kijken mensen haar zo aan? Te veel make-up…? Of is het maar verbeelding? ‘Een witte wijn graag.’ Ze kijkt naar een leuke jongen en een mooi meisje; ze lachen […]
‘Ze hebben vroeger op de Noordpool geleefd. Het werd daar te koud en toen hebben ze zich in de grond gegraven en zijn ze via rivieren hierheen gekomen.’ ‘Wie, buurvrouw?’ ‘De Laven natuurlijk! Toen het nog goed was, ben ik met mijn dochter en kleindochter naar de Efteling geweest. Hem heb ik toen van mijn dochter gekregen. Lief hè?’ – […]
Het vlees is amper uit de marinade en nog voordat Van der Staaij om een ogenblikje stilte vraagt, eet Spekman al een speklapje en veegt zijn mond met z’n trui af. Wat eet jij nou, Thieme?’ vraagt Wilders. ‘Een vegaburger.’ ‘Gadverdamme, ruikt naar een onder de tram gekomen frikandel!’ ‘Zuinig met het gas,’ zegt Kamp. ‘Fijn hè? een dagje weg […]
Ze dansen dicht tegen elkaar aan. ‘Wat ben je warm,’ zegt ze. ‘Jij ook.’ ‘Ik voel de ene warme golf na de andere door mijn lichaam,’ fluistert ze in zijn oor. ‘Ik heb hetzelfde gevoel.’ ‘Ik hou het niet meer,’ zegt ze met gedempte stem. ‘Ik ook niet.’ Ze rent de tuin uit, het huis binnen. Hij er snel achteraan… […]
Ik houd niet zo van barbecueën. Veelal mannen die nog geen ei kunnen bakken, grillen alles met het kenmerk: zwart vanbuiten en roze vanbinnen. Juist de zalmmoten ontberen dat laatste. Ongewassen handen verzuipen het vlees in ranzige marinade van… Ja, waarvan eigenlijk? Vanuit de koeling de warmte in – kip niet voorgekookt – is vragen om moeilijkheden. Ze proeven het […]
Ik deed er langer over dan nodig was. Het vlees had ik de vorige avond al in de marinade gezet. Alles beter dan met mijn schoonouders praten; ik nam alle tijd om de groente perfect te snijden. Regelmatig kwam mijn vriendin de keuken in om de jenever uit de koelkast te pakken en haar vader te ‘marineren’. ‘Gooi de marinade […]
‘Ik drink liever een sixpack dan dat ik het op mijn lichaam zie,’ zegt ze tegen haar spiegelbeeld. Haar hersens zitten vol met marinade van denkbeelden, haar ingegeven door haar lifestylecoach, Els. Zaten vol, want ze is het zat: groentesapjes, rare bessen en duur speltbrood. Ze zegt haar abonnement bij de sportschool op. Geen zin meer in die zweetpatatten om […]
