Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Het wordt nooit genoemd. Ook niet in de plaatselijke weekbladen: Het Hoekhuis. Ouderen eten er dagelijks de gestampte pot; kiezen kunnen ze niet en hebben ze amper. Sommige vinden het gezellig om daar te eten en andere moeten wel. Ze kunnen niet meer voor zichzelf zorgen. Kilo’s aardappelen schilt ze, wast de andijvie en draait de gehaktballen. Thea is vrijwilligster […]
Op de lagere school moest ik voor het eerst met de meute meelopen: verkleed, in een optocht achter een fanfare aan. Ik houd niet van verkleedpartijen en van uniformen evenmin. Ik trok mijn trainingspak aan, deed een bal onder mijn arm en zo was ik voetballer. In mijn latere leven heb ik met wisselend succes uniformiteit kunnen vermijden. Vergaderingen met […]
‘Jij hebt lekker geen vader!’ ‘Die heb ik wel hoor.’ ‘O ja? Waarom haalt ie je dan nooit van school?’ ‘Mama zegt dat hij met de muziek mee is, met de fanfare. Waarom komt jouw vader je nooit van school halen?’ ‘Mijn vader is op vakantie.’ ‘Op vakantie?’ ‘Ja, in Amerika.’ ‘Wanneer komt ie terug?’ ‘Weet ik niet. Amerika is […]
Zijn laatste reis, die hij zo vaak heeft bezongen, is begonnen: de transformatie van David in zijn alter ego Ziggy. Hij heeft met zijn muziek mede het tijdsbeeld bepaald, als een Rebel. De proteïne pillen neemt hij in en de helm gaat op. Aan de wereld laat hij een laatste album achter. Met zijn songs die een fanfare degraderen tot […]
Hij kijkt naar Arie, zijn oudste zoon; iedereen prijst hem, hij heeft dit geregeld. Arie was het resultaat van zijn pleziertjes. Al die pleziertjes hebben hem acht kinderen opgeleverd. Met kerst had geen van allen hen uitgenodigd, want er kwamen vrienden. Nu hadden ze plichtmatig iets “leuks” georganiseerd. Een ”verassing” die hij allang wist. Hij was wel oud, maar niet […]
De feestdagen zijn voorbij, het normale leven begint weer: het beoordelingsgesprek met de manager, een bloedhond. ‘Er zitten geen tralies voor de ramen, dus als je opstapt, is dat beslist geen uitbraak,’ zei hij verledenjaar… En ik? Nerveus en veel te netjes. Maar nu doe ik het anders: de uitbraak uit mijn karakter. Kom maar op, ik lust je rauw! […]
‘Veel geluk, Bram.’ ‘Veel geluk, Willem? Waar ga je heen?’ ‘Ik kan nergens heen. Mijn zusters, m’n ex… Niemand moet me nog. En als ze alleen al m’n neus zien, word ik omgelegd.’ ‘Ik kan ook nergens heen. Ik ben uit mijn ambt gezet, Ik heb geen geld, alleen maar schulden. Maar ik ben bevrijd: van het Openbaar Ministerie, de […]
‘Fyi’( for your information), staat er bovenaan deze e-mail. Nee, vanmiddag kan ik niet. Ik ga shoppen met de kids, zeg maar. Lukt nog net met mijn schedule. Gisteren was ik ook nog in de stad, as we speak. Voor Fleur een jas gekocht. So nice! En overal discount in de stad, you name it… sale tot wel 60% discount. […]
Behoedzaam draag ik je de trap op, er mag je niets gebeuren. Ik bewonder je schoonheid: je bent perfect. Wel duur, maar dat heb ik voor je over. Je verrijkt mijn huis met je charisma en zorgt voor gezelligheid. Ik kleed je hoogstpersoonlijk aan. Je veroudert snel, je wordt kaal en je bent uit de tijd geraakt; ik moet van […]
‘Mag ik dat boek over Vincent van Gogh?’ vraagt Theo. ‘U doet alsof u hem persoonlijk kent,’ zegt de verkoopster. ‘Hij is verre familie van mij.’ ‘Ja, en ik van de koningin,’ lacht ze. Theo stapt weer op de fiets met het dikke boek onder zijn jas. ‘Doe het niet,’ schreeuwt hij even later tegen een man in een raar […]
