Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
De Rijwielhandel annex fietsenstalling is van ‘Ome Kees’. Iedereen uit de buurt stalt er zijn fiets. ’s Middags heeft Kees een kratje bier. ‘Pak maar een biertje, dan plak ik je band.’ ‘s Avonds is het een ontmoetingsplaats voor ons, tieners: ‘chillen avant la lettre’. Leuke meiden, Drum met Mascotte en stoere brommers: Puch, Zündapp, Kreidler… ‘Ik ga failliet,’ zegt […]
Wie ben ik, wat stel ik voor bij een branding die nooit ophoudt. Soms woest, dan weer rustig; het maakt mij nietig. Stadsgeluid ervaar ik als overlast. Aan de branding zal niemand zich storen. Ik kijk om en zie een prachtige vrouw. Ze kijkt dwars door mij heen, heb ik het gevoel. ‘Kom je hier vaak?’ vraagt ze – met […]
‘Denk even na!’ ‘Ben ik zo dom?’ ‘Nee, je bent niet dom. Ik moet zelf ook nadenken.’ ‘Goh, zelfs jij…?’ ‘Zo bedoel ik het helemaal niet.’ ‘Maar zo zeg je het anders wel.’ ‘Het is eigenlijk niet eens een kwestie van nadenken.’ ‘Nee, jou komt alles aanwaaien.’ ‘Nee, zeker niet. Ik spoel de film gewoon even terug.’ ‘Ik kan je […]
‘Hoe was jouw kerst?’ ‘Wel gezellig, maar het zit toch de hele tijd in je hoofd.’ ‘Ja, zeg dat wel. En er wordt de ganse dag over gesproken… Zelfs onder het eten.’ ‘Hoelang zullen we hier nog rondlopen, vraag ik mij af.’ ‘Ja, ik ook. Het was allemaal niet nodig geweest als de directie met haar tijd was meegegaan.’ ‘Daar […]
Ze had er nog één in de kast hangen: een gebloemde wikkelrok, inmiddels vervaald. En hij een wit spijkerpak, inmiddels crèmekleurig. Relikwieën van de jaren 60. Foto’s aan de wand met een bloem in d’r haar, achterop de witte Puch van hem. In 1969 de bezetting van het Maagdenhuis. Platen van Woodstock, stoffig in de kast. Ze wonen nu in […]
Klinkende glazen, dure wijnen. Het mag wat kosten. Mooie kleding, lekkere parfums. Gelach vanuit de eetkamer; het kost niks. ‘Dit is lekker, proef maar…’ Ik lach mee in de keuken. Het volgende gerecht is bijna klaar. Alles gaat volgens planning. ‘Lekker, hoor. Hoe heb je dat gemaakt? Blijf nou nog even zitten.’ ‘Nee, eet lekker verder. Nog wat wijn? Ik […]
Ik rijd naar huis om kerst te vieren, de jaarlijkse ontlading: weer een jaar voorbij. Er is een hoop gebeurd maar niet veel veranderd. Nooit meer oorlog, vrede… het is een utopie waar toch over gesproken moet worden. (Weten velen in Afrika überhaupt dat het kerst is?) De opwarming van de aarde verhindert mij om in een winterwonderland te lopen, […]
Ik brand een lichtje voor haar: mijn moeder. Vandaag, dertien jaar geleden heb ik haar moeten laten gaan. ‘Wilt u dat ik een bed voor u opmaak? dan kunt u blijven,’ vraagt een verpleegster. ‘Nee, anders gaat ze niet.’ Ik kijk naar mijn handen, de vingers die bewegen… Uit haar voortgekomen. Onze band was zo sterk, dat ik nu uit […]
‘Ik ben geen kaartenschrijver; voor jou maak ik een uitzondering. Ik weet het, met kerst wordt niet alles opeens vrede op aarde, maar weet jij nog precies waar het allemaal is misgegaan? Ik niet. Dus weet ik niet wat jij fout hebt gedaan. Maar ik ben niet haatdragend en vergeef je alles, wat het ook is, Suzanne. Ik geef je […]
‘Geef gelijk geld. Waarom moet Serious Request worden georganiseerd? Het is voor de show van omhooggevallen diskjockeys, niet voor het goede doel. En die Sophie Hilbrand kan het niet eens uitspreken: “Sewious Request,” zegt ze. Haha! Kank… lijers zijn het.’ ‘Wil je dat woord niet meer gebruiken, alsjeblieft?’ ‘Ik ben nu eenmaal voetbalsupporter: onze manier van ontlading.’ ‘Eerdaags fietsen mensen […]
