Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
En misschien een klein detail: de beweegredenen van de Volkskrant worden in twijfel getrokken. Het is notabene juicy Yvonne Coldeweijer die Tom Egbers ‘helpt’ door een fragmentatiebommetje op de redactie van de Volkskrant te gooien. Ze schijnt erachter te zijn gekomen dat Toms buitenechtelijke ex-stagiaire voor de Volkskrant werkt(e) en inmiddels (media schuwend) een boek over de affaire schrijft. Vooruitlopend […]
Was Mart Smeets op de hoogte van ‘giftige’ incidenten? Nou, hij heeft zelf een scheve schaats gereden met ex-schaatsster Ria Visser: ‘We hebben een klein wipje gemaakt.’ Smeets werd mentor van een Almelose collega, die zich van een verlegen jongen tot een nette, deskundige sportjournalist ontwikkelde. Andere Tijden Sport en documentaires over Engeland zijn prachtige series. Tom Egbers krijgt een […]
De Groningse sluiswachter zweeft richting stemlokaal. In oude tijden, toen ook niet alles pais en vree was, was hij een stabiele kiezer, zonder scheuren in het fundament. Kritisch, maar zeer vasthoudend aan principes. Toegegeven, historisch stemgedrag speelt altijd wel een rol, maar het onderscheidend vermogen van partijen is ver te zoeken. Met andere woorden: wie had het beter gedaan? – […]
‘Wat ik hier nu weer lees, nicht Alida…’ ‘Wat, Vreeswijk?’ ‘Het journaille kan geen fatsoenlijke zin meer schrijven: “Vrouw met hond bekeurd voor plassen op een speelweide.”’ ‘Misschien wist ze niet dat het een speelweide was of kon het beestje zijn of haar plas niet ophouden. Kan toch? Dat heb je vooral met teefjes. Trouwens, de laatste tijd heb ik […]
Wat ik toen verdiende? Al sla je me dood – dat is ook bijna gebeurd: wat een powervrouw! Ik kreeg zakgeld van mijn eigen vrouw. Veel te weinig om fatsoenlijk vreemd te gaan. Vroeg ik om meer dan moest er ‘wat tegenover staan’… Ik was een loonslaaf – of moet ik zeggen ‘een tot slaaf gemaakte loonarbeider’? – van haar. […]
In de ontvangstkamer klinkt het naar holle dood. Ik zet mijn naam in het condoleanceregister en hoor voetstappen. Een man in een Italiaans maatkostuum negeert de balpen en pakt opschepperig zijn gouden vulpen. Hij kwam vaak bij Cora thuis en is de enige die Cora begraaft, zonder een schep in handen te hoeven nemen. Verder alleen plichtmatige kraaien. Cora stond […]
‘Met mij.’ ‘Ja…’ ‘Heb jij de pan van tante Jo meegenomen?’ ‘Welke pan?’ ‘Die van tante Jo.’ ‘Ken ik niet.’ ‘Je kent tante Jo toch wel?’ ‘Niet haar pan.’ ‘Die blauwe!’ ‘O die.’ ‘Jij interesseerde je nooit voor mijn familie.’ ‘Hoe is het met haar?’ ‘Ze staat onder curatele. Schulden.’ ‘Zeker bij de slijter. Wat wil je eigenlijk maken?’ ‘Bami.’ […]
Wat doet Marloes als ze een bloedige horrorfilm heeft gezien en nog wat heeft gedronken? Ze gaat naar de snackbar voor een frikandel speciaal met veel ketchup en uitjes. ’Noem je dat een frikandel speciaal? Waar zijn de uien?’ vraagt ze. ‘En doe er meer ketchup op, daar ben ik net voor in de stemming.’ ‘Wat is er met jou […]
Je gaat het alleen-zijn ontwennen en daar moet je toch voor uitkijken. Ik sta een uurtje eerder op, want ik wil natuurlijk wel gewassen en geschoren zijn als ze komt. Oud is niet onverzorgd. Voor het raam kijk ik naar haar uit en haal nog even een stofdoek over de vensterbank. Gezogen heb ik de vorige avond nog. Je kunt […]
Ze zullen het niet hardop zeggen, maar zeker denken: die Vreeswijk is een zonderlinge man. Dan maar. Je bent bijkans verplicht de gordijnen vroeg toe te doen, zeker nu de dagen lengen. Maar om nu al bij het kopje thee in de middag in het duister te zitten… In het hoekje van de kamer zet hij zich neder. Op het […]
