Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Fijn, u bent er al,’ zegt ze op de gang. Ik stel mij voor, maar geloof mijn ogen niet. ‘Ik ben Iris’ – ze tikt zich een weg met haar stok richting het bureau. De labrador gaat naast haar liggen. ‘Bent u soms de assistente?’ ‘Nee hoor, ik ben uw iriscopist. En Iris is toevallig mijn naam.’ ‘Maar, maar… u […]
‘Hoe is die iriscopist?’ ‘Duur, maar ik heb geen hoofdpijn meer…’ ‘De witte huiswijn is in de aanbieding. Jij ook twee flessen?’ ‘Ik mag bij die supplementen niet drinken.’ ‘Ik neem er vier. Weet ik tenminste zeker waar mijn duizeligheid en hoofdpijn vandaan komen. Slaap ik ook goed op.’ ‘Praat me niet van slapen… ik doe geen oog dicht. Dus […]
‘Verwendicappen’ is gekozen door het Instituut voor de Nederlandse taal als weekwoord: gehandicapte kinderen moet je niet betuttelen en zoals ieder ander kind behandelen. Maar alle kinderen zijn toch aparte individuen? Je ziet toch welk kind wat voor aandacht nodig heeft? Daarvoor hoef je ze niet als een iriscopist in de poppetjes van hun ogen te kijken. Door ze die […]
‘Ach, als je terugkomt uit de keuken, neem dan even een pilsje voor me mee.’ ‘Je drinkt toch niet meer doordeweeks?’ ‘Wel als er voetbal is.’ ‘Ja, dat is er iedere dag.’ ‘Hebben die mannen nog een plek op hun lichaam waarop geen tatoeage zit?’ ‘Stil nou!’ ‘Je kunt het toch zien? En dat haar…’ ‘Zijn er nog borrelnootjes?’ ‘In […]
‘Vergeet je niet wat, schat?’ ‘Wat?’ ‘De stekker van de laadpaal eruit te halen.’ ‘Goed dat je het zegt, schat.’ ‘Doet het pijn?’ ‘Beetje gevoelig, meer niet. Zie je die rimpel?’ ‘Nee.’ ‘Mooi! Ik hoef pas over zes maanden terug te komen – ik heb honger, gaan we naar Loetje?’ ‘Oké.’ ‘Tweemaal de 3D-geprinte biefstuk graag.’ ‘Wilt u daar genetisch […]
‘Onze vrouwen kunnen het wel met elkaar vinden hè?’ ‘Ja, en tot een uur geleden kenden we elkaar niet eens.’ ‘Er ontgaat me een hoop. Is dat zorgelijk, denkt u?’ ‘Wat ontgaat u?’ ‘Dat hele cultuurgedoe. En om daarvoor eerst een half uur in de rij te staan. Mijn voeten branden. Ik bedoel, je bent als oude van dagen zelf […]
Bij de laatste vitrine van de tentoonstelling sta ik stil: er ligt alleen een stofdoek in. ‘Mag ik er even bij?’ Een man stoft af en zet er een aardewerken mandje in. ‘Wat is dat voor mandje?’ ‘MAND!’ schreeuwt hij in mijn oor. ‘Kent u dat niet, dat filmpje?’ ‘Nee.’ ‘Nu weet u dus nog niet wat voor mandje het […]
Een zwart-witfoto uit 1945: het zijn de bevrijdend blijde grijstinten op de gezichten van de Canadezen die de fototentoonstelling kleur geven. ‘Trees heeft een Canadees’ en de wederopbouw vordert gestaag. Vader koopt een DAF, Trees heeft Tupperware bakjes om overvloedig Nederlands voedsel vacuüm in te bewaren. Sigaretten in glazen op tafel, tv-kijken in kleur. Nooit meer oorlog. Vliegvakanties naar steeds […]
‘Er is veel veranderd. Praatte je vroeger over een beurs, daar hoef je nu niet meer mee aan te komen. Het is een event. Nou, ik noem het zoals het is: tentoonstelling.’ ‘Zijn het allemaal kampeertenten?’ ‘Nee, hoor. Dan kent u de ware tentenliefhebber nog niet. Vluchtelingententen – herstel, tenten voor de gevluchte persoon – zijn populair. Voor het inlevingsvermogen […]
… dat hoop ik zo voor de man die vandaag het leven liet. Remco Campert maakte deel uit van de literaire stroming de Vijftigers, waartoe Hugo Claus ook behoorde. Een dichter die cursiefjes schreef, want dat verdiende tenminste. De romans kwamen later wel – hoe groot moet een tentoonstelling zijn van het werk van ‘De meester van het kleine’? Van […]
