Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Sport verbroedert en meedoen is belangrijker dan winnen. Politiek en sport zijn gescheiden.’ Dat zien de Nederlandse olympiërs in Berlijn in 1936 anders. Ze gebruiken de olympische groet niet, die lijkt te veel op de Hitlergroet. In 1948 is de oorlog voorbij en de wederopbouw op gang. Nooit meer oorlog. Een snelle Nederlandse huisvrouw krijgt na vier gouden medailles bij […]
Om te beginnen ‘in den beginne’ klopt niet, want als tijd was ik er al voor die tijd. Ik kwam met een behoorlijke knal, een soort stuitbevalling. Toch heeft men behoefte aan een schepper, naar eigen beeld geschapen. Oorlogen, de oudheid, middeleeuwen, renaissance, classicisme, romantiek… De Verlichting kwam te laat voor Rembrandt, die speelde alleen met licht. Maar niemand zag […]
Op 2202-2022 lezen ze zijn necrologie. ‘Begin jij maar, Sas.’ ‘Het mag van mij ook andersom hoor, Suus. Of jij, Ada?’ ‘Bob wist niet of hij van voren of van achteren leefde,’ zegt Ada. ‘Je zat met hem in een kajak en dan weer in een racecar. Maar de Bob was ie nooit. Hij regelde van alles. Bob heeft in […]
Jarenlang een rustgevend ruisende reus in een rustieke omgeving. Mensen passeerden hem. De een keek tegen hem op, de ander zag niet waar hij naar keek. In de ruimende wind wacht hem hetzelfde lot: een meedogenloze monotone motorzaag legt zijn necrologie bloot. Ik raak de tel van de jaarringen kwijt als een man het apparaat uitzet en zegt: ‘Niet zo […]
‘Nee, in het verleden leef ik niet. Van mij geen biografie. Maar als de toekomst stilstaat, is je necrologie al voor je opgeschreven, begrijp je?’ ‘Ja, dat is zo, we zijn mensen van de dag.’ ‘Precies. Kijk, wat de mensen van mij denken interesseert me niet. Ze kunnen beter over me lullen dan van me vreten. Maar waar ik mee […]
‘Heb je er al over nagedacht, Vreeswijk?’ ‘Waarover, nicht Alida?’ ‘Wat ik moet zeggen.’ ‘Wanneer, Alida?’ ‘Als het eenmaal zover is met je.’ ‘Neen, Alida. Dat heb ik niet. En dank je wel, die tompouce blief ik niet meer. Ik hoef mij nergens zorgen over te maken, zei de dokter.’ ‘Nee, nu nog niet…’ ‘Moet ik soms mijn necrologie schrijven […]
Na het pannenkoekenbakken voor het CDA-lijsttrekkerschap, waar ze zich ‘irriteerde’ aan verkooppraat, verkoopt Mona Keijzer haar ziel niet aan het duivelse coronabeleid: ze wordt aan de dijk gezet. Mona begint geen eenmansfractie, maar een eenmansactie. Duizenden tekenen haar petitie tegen de coronapas. Met Ernst is het ernstiger: hij zwicht onder maatschappelijke druk, maar verkoopt zijn wetenschappelijke ziel door te zeggen […]
‘Je kent dat toch wel, zo’n vlieg?’ ‘Vlieg?’ ‘In een pot.’ ‘Een vlieg in een pot?’ ‘Ja, een urinoir.’ ‘O, die.’ ‘Richt jij erop?’ ‘Weet ik veel…’ ‘Vrouwen weten niet waar je het over hebt, ze zien dat nooit. Laatst had Els het met mij over genderneutrale toiletten en het manlijk spetteren. Verleden week stond ik dus bij zo’n urinoir […]
‘Het begon met een klap op d’r kont. Het eindigde met een klopje op haar kist toen de grens van het aardse met het eeuwige ongewenst was overschreden; een onzichtbaar vertrouwenspersoon in de hemel.’ Hij laat me een chocoladehart zien met een feestelijke strik eromheen. ‘Dat doe ik elk jaar nog. En denk erom, niet van Jamin hè, dat is […]
Op een zondag draaien vier meiden de gaskraan open. Heel China zit zonder gas, zelfs Poetin is machteloos. Ronde na ronde op kop, bocht na bocht zowat plat over het ijs. Wissel na wissel voeren ze perfect uit, de snelheid gaat omhoog. Drukte bij de wissels. Inhalen verboden, dat is de gedachte, een aanval wordt gepareerd. Nog een paar rondjes. […]
