Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘U kunt mij geen veertien dagen Kamerarrest geven door die ene groepsvluchtapp, mevrouw de voorzitter. Ik ben geen snotneus!’ ‘Jullie hebben elkaar besmet.’ ‘Mevrouw de voorzitter, dat is ondemocratisch, er zal eerst hoofdelijk over gestemd moeten worden.’ ‘Dat kan niet.’ ‘Waarom niet?’ ‘Er is geen meerderheid aanwezig. We komen precies één Kamerlid tekort. Kijk, daar staat hij. Achter glas.’ ‘Geert?’ […]
‘Wil je wel geloven dat ik verkouden ben? Kijk, ik heb gewoon een snotneus. ’s Nachts lig je bloot, zweet, koelt weer af door die ventilator en dan heb je het zo te pakken. Maar ik durf niet te niezen en al helemaal niet te hoesten. Straks verlinkt iemand me… Staat jouw telefoon aan?’ ‘Ja. Uiteraard.’ ‘Doe hem onmiddellijk uit.’ […]
‘Ik zal nooit zeggen: “Het is maar goed dat je de oorlog niet hebt meegemaakt.” En als ik een kind een gedicht hoor voordragen over die oorlog met een opa of oma erin, dan denk ik dat de toekomst nog een toekomst heeft voor kinderen. Maar als ik een meisje hoor zeggen dat haar galajurk al in de kast hing […]
De tafels stonden achter elkaar en die andere werden erin gestampt. De juffrouw droeg zomer en winter dezelfde bruine schoenen. ‘Niet in het neusje zitten’ was de enige vermaning die je kon verwachten, voor zover ik me kan en misschien wel wil herinneren. Eén jochie kreeg dat vaak te horen; altijd had hij ‘lijn elf’ uit zijn neus hangen. Dé […]
Het zijn van die dingen waardoor je ’s nachts wakker ligt. Het kan een mug zijn, dat je iets niet moet vergeten maar toch vergeten bent, een personage in het boek dat je leest om in slaap te vallen, maar je weet absoluut niet meer wie dat ook alweer was, waardoor je dus bladzijden terug moet bladeren – de schrijver […]
In die tijd ging je eerst inwonen bij (schoon)ouders. Die betaalden ook de bruiloft, je zou het later terugbetalen. De huwelijksreis ging niet naar Ibiza, maar naar een camping in de Betuwe. Van iedere boom mochten we eten, behalve de appelboom – de appels waren veel te zuur. In de geleende Kever van mijn schoonvader paste een tentje waarvoor de […]
We rijden met wat trekkers door het hele land Het duurt nog kilometers voordat we op het Malieveld zijn aangeland De eerste stop is de Amsterdamse Dam Geen anderhalve meter afstand, zelfs Femke schrikt zich helemaal lam Corona hier, corona daar Ja, het besmet wel veel dit jaar Corona hier, corona daar Bij de kapper ligt geen haar Een wervelwind […]
morgen vertrek je de klok draait naar wintertijd dankbaar voor een uur ik rijd liever rechts en de tegenligger links maar toch gaat het goed halfvol of halfleeg het glas valt op de hoek van de ronde tafel de schrijver zit klem in het onbeschreven deel van zijn eigen lot ik ben nu niet thuis echter voor de twijfelaar bel […]
een wervelwind voor een afstandelijk persoon is ongevaarlijk de naam weet ik niet ik heb een geheugen als een ding met gaatjes in een doofpot zit veel meer om te delen dan in een fooienpot zeg overbuurman kom je naar de overkant? daar ben ik toch al? hij wachtte nachten maar verdiende bijna niets aan zijn schilderij hier zijn uw […]
Voorbije dagen slijten de tijd die als een sloophamer om zich heen slaat. Geen ontkomen aan. Het brede strand begint waar het eindigt en wordt door menigeen alleen van de zonnige kant gezien. Of juist als het stormt voor de liefhebber. Huizenhoge golven volgen elkaar op totdat de wind gaat liggen. Als er antwoorden waren, zouden we die geven aan […]
