Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
3 augustus 2020 | 120w | 4 reacties
Nee, dat ging er bij ons niet in. Nou ja, eigenlijk wel dus, maar toch liever niet. Of Willem soms dooie muizen had gegeten. Dan keek hij je verontwaardigd aan en zei alleen maar ‘hoezo?’ Zo had ieder jochie wel iets aparts. Voor ons dan. Zeker qua uiterlijk: grote oren, rood haar, scheve tanden… Noem maar op waarmee je iemand […]
31 juli 2020 | 120w | Geen reacties
‘Heb je van dat GroenLinkse spul gerookt, heb je soms last van hallucinaties? Dat lukt je nooit, Fem.’ ‘Ik heb weinig krediet meer, dus ik moet wel, Abou.’ ‘Het is een grondrecht om wel of niet een mondkapje te dragen, Fem. Net zoals het recht op demonstratie. Die heb je zonder mondkapjes door laten gaan.’ ‘Van minderheidsgroepen heb ik meer […]
30 juli 2020 | 120w | Geen reacties
‘Nee, het is niet wetenschappelijk bewezen dat het helpt tegen besmetting. Het gaat meer om het corrigerende effect.’ ‘Wie zijn dat?’ ‘Politici, virologen, feestbeesten en een hond. Vanmorgen binnengebracht. Velen hebben hallucinaties; ze zien dingen die er niet zijn, door het syndroom hè. Heel besmettelijk, mij wel bekend.’ ‘Het syndroom?’ ‘Het syndroom van eigendunk.’ ‘Ze botsen allemaal tegen elkaar aan.’ […]
29 juli 2020 | 120w | 3 reacties
‘”Chinezen die kezen en bij vrouwen zit ie overdwars.” Schrijft u dat maar op, dat kon je rustig zeggen. We bemoeiden ons niet met elkaar. Het waren opiumschuivers en ze verkochten pindablokken: “Pinda pinda lekka lekka.” Louis Derby zong er een lied over. Discriminatie? Ben je gek. Integratie? Dan krijg je juist problemen. Oost en West zullen nooit samengaan. Ze […]
28 juli 2020 | 120w | 2 reacties
Het gebeurt altijd als ik moe ben. Ik wil het liefst thuisblijven, maar we hebben nu eenmaal afgesproken om naar de nieuwe stacaravan van haar ouders te komen kijken. Juist vanavond, terwijl dat ding zijn naam heus wel eer aandoet en er volgende week ook nog staat. Tenzij er een windhoos komt en ik er nooit heen hoef. Krijg ik […]
28 juli 2020 | 120w | Geen reacties
Een nachtmerrie? Misschien was het wel een hallucinatie. Ik zag mensen in de supermarkt met een mondkapje voor. Er was wereldwijd een gevaarlijk virus uitgebroken. Je moest minimaal anderhalve meter afstand van elkaar houden in een toch al afstandelijke maatschappij. Een terrasje pikken of een feestje vieren was er niet meer bij. Mensen overleefden dat zonder vakantie niet. Vrijheid van […]
28 juli 2020 | 120w | 6 reacties
Van speed werd Flip hyper, van hasj of wiet niet. Altijd op zoek naar iets anders, naar meer beleving. Een eindeloze trip. Hij vertelde over ‘Lucy in the Sky with Diamonds’. Wij raadden het hem af, zeiden dat je er hallucinaties van kon krijgen. Velen sprongen het raam uit omdat ze dachten dat ze konden vliegen. Nou dat wilde hij […]
27 juli 2020 | 120w | 2 reacties
‘Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.’ Uit zo’n dorp komt het bevriende homopaar. Niet dat het er in het dorp niet gek aan toegaat. Maar gewoon gek wordt algauw gewoon. Ik had ze uitgenodigd om gisteren naar Amsterdam te komen. Nieuwsgierig naar de niet-gehouden Gay Pride. Gelijk hadden ze hoofdpijn gekregen in de benauwde trein met dat […]
25 juli 2020 | 120w | 4 reacties
‘Neen, nicht Alida. Het is voor ons allen een eenzame tijd, ik kan niet lang met je praten. Ik ga niet om jou te plezieren mijn beltegoed opwaarderen.’ ‘Ben je er nu alweer doorheen?’ ‘Bijna.’ ‘Heb je soms weer die speciale nummers gebeld. Weet je wel wat dat kost, Vreeswijk?’ ‘Neen, dat kan ik zelfs met mijn sterkste bril niet […]
24 juli 2020 | 120w | Geen reacties
‘Niet dat je het te laat maakt, dat weet ik heus wel, je moet morgen tenslotte weer naar school. Je maakt het toch niet te laat, hè?’ ‘Nee pap.’ ‘Heb je nog geld om te bellen?’ ‘Waarom moet ik bellen?’ ‘Als het toch later wordt.’ ‘Het wordt niet later.’ ‘Hier, nog wat los geld.’ ‘Dat heb ik nog van laatst, […]