Schrijf mee!

Schrijver

Cesar Noordewier

Lid sinds: 5 augustus 2018 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)

Aantal stukjes: 308 (gemiddeld 118 woorden per stukje)

Biografie:

Biografie van Cesar Noordewier
Ik schrijf regelmatig (ultra)korte verhalen, die ik opstuur naar diverse websites in binnen- en buitenland, o.a. 120w. Dat doe ik vooral als oefening in bondig (en minder bondig) formuleren, als stijloefening en als een spel met taal.

Geschreven stukjes

De beschaving rukt op

21 maart 2019 | 120w | Geen reacties

Wodka is hier de meest geliefde drank om bij weg te mijmeren. Wijn beschouwen ze als een variant op frisdrank. Op de flessen Amarone die ik over heb laten komen, ben ik heel zuinig. De buurman, die ooit vijf jaar in Italië heeft gewerkt, schenk ik af en toe een glaasje van die Italiaanse godendrank in. Dan vertelt hij geestdriftig […]

Realiteit zal fantasie nooit blijvend evenaren

15 maart 2019 | 120w | 4 reacties

Hij droomt al jaren van de stad Umeå in Zweden. Dat lijkt hem de mooiste plek van Europa. Waaróm weet hij zelf ook niet precies; het is gewoon een bepaald gevoel. ‘Waarom ga je er dan niet een keer naartoe?’ ‘Ik heb niet genoeg vrije dagen meer over.’ ‘Ben je al in Umeå geweest?’ ‘Ik krijg een nieuwe parketvloer, dus […]

Rennende husky

8 maart 2019 | 120w | 4 reacties

Vandaag kwam de wind uit het noorden. Het voelde aan als een koude zeebries, maar zonder zilt bouquet. Een van de huskies had een leuk spelletje bedacht: hij rende sommige wolken achterna. Althans, daar leek het sterk op. Is dat niet hetzelfde spelletje dat veel van mijn paspoortgenoten drieduizend kilometer hiervandaan bijna hun hele leven lang spelen? Ze rennen wolken […]

Witte weidsheid

27 februari 2019 | 120w | 8 reacties

Zoele nachten in de Provence, geurige lavendelvelden, fluwelen wolkenluchten, als van peperdure dekbedovertrekken. Een van de wonderlijke eigenschappen van het geheugen is dat je zomaar even het verleden tevoorschijn kunt toveren. Een andere tijd, een andere hemel leven voort in je hoofd. Tenminste, zolang je nog niet bent gedesintegreerd, om de big bang terug te geven wat het je ooit […]

Moreel besef

26 februari 2019 | 120w | 4 reacties

Ik had makkelijk mediamagnaat, dictator of circusdirecteur kunnen zijn, maar ik heb er bewust voor gekozen om ambtenaar te worden. Ten dienste van het volk staan is een mooie roeping. Dat heeft natuurlijk wel tot gevolg dat ik lang niet zoveel kan verdienen als met bovenvermelde succesvolle beroepen. Om mezelf niet financieel te benadelen, accepteer ik regelmatig een envelop met […]

Onverbiddelijke vijand

22 februari 2019 | 120w | 2 reacties

Met zijn fosforescerende lichtblauwe ogen en zijn onweerstaanbare glimlach wist hij het lot van zijn danspartners een geheel andere wending te geven. Eén enkele dans was al voldoende om opgezogen te worden door het zwarte gat van zijn universum. Hij was zich heel bewust van zijn charmes en ook uitgekookt genoeg om daar ten volle gebruik van te maken. Vrouwen […]

Sneeuwlandschap

14 februari 2019 | 120w | 2 reacties

Natuurlijk had ik een keuze. Zelfs in een isoleercel heb je keuzes. Erfelijk bepaalde voorzichtigheid dwingt ons vaak om binnen comfortabele marges te blijven. Als ik ambtenaar was gebleven, dan zou mijn netvlies deze Siberische huskies en dit sneeuwlandschap niet opvangen. In het kantoor van mijn chef, in Nederland, hing een reproductie van een zigeunermeisje, huilend op een steen. Dat […]

Om chagrijnig van te worden

9 februari 2019 | 120w | 4 reacties

Voor wie dat nog niet wist: vanaf de hemel kun je alles zien en horen. Daarom kon hij zijn eigen begrafenis mooi volgen. Veel van de aanwezigen had hij al zeker twintig jaar niet meer gezien. Leuk om die weer eens te ontmoeten, al was het slechts op deze wat onpersoonlijke manier. Het was een fantastisch mooie uitvaart en het […]

Nieuwe reis naar het einde van de nacht

7 februari 2019 | 120w | 2 reacties

Ik was in Parijs, op zoek naar romantiek. In een authentiek bruin café in Saint-Germain-des-Prés bestelde ik een glas Bordeaux. Een hoer met een koortslip nam plaats op de kruk naast mij. Ze had zo te zien al zo’n zestig levensjaren achter de rug, al was ze waarschijnlijk pas rond de dertig. Ik was mild gestemd en het werd een […]

Hier groeien geen bananen

2 februari 2019 | 120w | 1 reactie

Desolaat is het landschap in dit oord van vrijwillige verbanning. Ik draag vier lagen kleding en droom iedere nacht van die vervlogen, zwoele zomer in de Provence. De vrouw die iedere dag komt koken, maakt steevast dezelfde oersoep, waaruit ook organismen kunnen ontstaan en serveert er vreselijke brouwsels bij, die het gezichtsvermogen aantasten. Wel kan ze prachtig zingen; dan bereikt […]