Schrijver
Cesar Noordewier
Lid sinds: 5 augustus 2018 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 308 (gemiddeld 118 woorden per stukje)
Biografie:
Biografie van Cesar Noordewier
Ik schrijf regelmatig (ultra)korte verhalen, die ik opstuur naar diverse websites in binnen- en buitenland, o.a. 120w. Dat doe ik vooral als oefening in bondig (en minder bondig) formuleren, als stijloefening en als een spel met taal.
Geschreven stukjes
11 september 2018 | 120w | 19 reacties
Vroeger waren geheimen meestal ook daadwerkelijk geheimen. Tegenwoordig echter kun je op de yogaschool in tien lessen Het geheim van het loslaten leren. Bij de relatietherapeut volg je voor slechts tweeduizend euro (exclusief btw) de cyclus Het geheim van duurzame relaties. Wil je weten hoeveel slaap je baby per etmaal nodig heeft? Bestel dan gauw de stap-voor-stapmethode Baby Slaap Geheimen, […]
4 september 2018 | 120w | 23 reacties
Na het stelen van een pakje kauwgom voelde hij zich schuldig. Om zijn geweten te sussen, ontvreemdde hij een Griekse kruik uit een museum. Zo hoopte hij de diefstal van de kauwgom snel te vergeten. Daarna beroofde hij een bank, om niet meer aan de kruik te hoeven denken. Vervolgens stak hij een volle stadsbus in brand, om de bankoverval […]
29 augustus 2018 | 120w | 33 reacties
Op weg naar de tramhalte werd hij bijna door een scooter geschept die tegen het verkeer in reed. Bij de poortjes op het treinstation wilde hij net inchecken toen drie anderen ongegeneerd voorkropen. In de stiltecoupé wees hij twee luidruchtige reizigers op het woord ‘stilte’ dat op de ramen stond. Een opgestoken middelvinger was de enige reactie. In het voetgangersgebied […]
28 augustus 2018 | 120w | Geen reacties
Twee jongens zochten een mooie scooter uit in ‘Scooterland.’ Het was een opvallend duo. De een was ruim twee meter lang en broodmager en de ander was minstens twee koppen kleiner en had een gedrongen postuur. Ze wisten precies wat ze zochten. Een geruisloze elektrische scooter met een flinke actieradius, wendbaar, onderhoudsarm en met een snelle acceleratie. Ze kochten een […]
20 augustus 2018 | 120w | 6 reacties
Juan had net als iedereen in het Mexicaanse grensstadje twee banen. Hij werkte afwisselend als smokkelaar voor het kartel en als kok bij het plaatselijke politiekorps. Onlangs waren er twaalf agenten in een hinderlaag gelokt en spoorloos verdwenen. Vandaag was er een barbecue op het politiebureau georganiseerd, om saamhorigheid te promoten. Het vlees kreeg Juan altijd gratis en in grote […]
14 augustus 2018 | 120w | Geen reacties
Mokum is niet meer zo gezellig als vroeger. Het was begonnen met wat lieden van verdacht allooi die het centrum langzaamaan volgooiden met bordelen, sekstheaters en goktenten. Maar dat leverde een tsunami aan toeristen op, dus het gemeentebestuur kneep een oogje dicht. Later kreeg je de handel in softdrugs, harddrugs en designerdrugs. Maar dat leverde een hoop banen op voor […]
7 augustus 2018 | 120w | 18 reacties
Ik werkte destijds in een fabriek. ’s Ochtends vroeg op weg naar de tram liep er altijd een man voor me die onderweg steevast mompelde: ‘Gloeiende, gloeiende, gloeiende!’ Zou hij de pest aan zijn werk hebben? Leed hij aan Gilles de la Tourette? Of was hij simpelweg niet zo matineus? Door mijn eeuwige roodstand bij de bank besloot ik een […]
5 augustus 2018 | 120w | 3 reacties
Een bank overvallen was veel moeilijker dan vroeger, maar het was gelukt. Zijn onafscheidelijke dikstaartmuis Socrates had hij natuurlijk meegenomen. Die vond het allemaal echt enorm spannend. Met een tas vol geld en Socrates in zijn borstzak rende hij richting de metro. ‘Holy shit! Politiesirenes!’ Hij ging dwars door een plantsoen heen, in de hoop uit het zicht te blijven. […]