Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Niet dat de heer Vreeswijk erin gelooft, ben je gek, maar stel… Toen hij vanochtend tegen de foto van Vader en Moeder zei ‘ja, ik verjaar vandaag’, stel dat ze hem dan op de een of andere manier konden horen, wat natuurlijk niet zo is, waaraan dachten ze dan? Aan die ene verjaardag misschien, toen hij een poesiealbum had gevraagd? […]
‘Als jij mijn kleur wilt benoemen, dan doe je het toch gewoon?’ ‘Als jij daar bezwaar tegen hebt, waarom zou ik dat dan doen?’ ‘Nee, ik heb er helemaal geen bezwaar tegen zolang het positief is.’ ‘Ik houd nu eenmaal van die kleur…’ ‘Niet zo krampachtig; je weet toch zelf wel wat je kunt zeggen?’ ‘Nou… één keer ben ik […]
‘Poesiealbum’ is een stomme naam. ‘Poëziealbum’ klinkt toch veel mooier? Maar goed, toen Linda Niemantsverdriet hem vroeg iets in haar poesiealbum te schrijven zei hij geen nee. Wie wilde niet met Linda te maken hebben? Een mooi, persoonlijk verhaaltje moest het worden. Belangstellend, hoe het met haar en haar angorakat gaat. Eerst in het klad, want uitwissen is onmogelijk. Uiteindelijk […]
Ze is iemand en verdient meer dan niemand, maar zelfs niemand ziet iemand. En niemand schrijft in haar poesiealbum. Niemand kan wat over haar schrijven wat zij al niet weet. Geen pesterijen, beledigingen en zielenpijnen. Eenmaal gezegd is geschreven, nooit meer uit te wissen. De volgende zal kijken wat er al is geschreven. Herhalen wat diep in haar geheugen is […]
‘Kijk eens, Vreeswijk. Ik was aan het opruimen, en bijna had ik het met oude rommel bij het vuil gezet. Zoiets waardevols. Kijk, dit heb jij nog geschreven.’ Alida slaat bij het gele papiertje haar hartvormige poesiealbum open: Voor mijn allerliefste nichtje schrijf ik dit gedichtje… ‘Dit heb ik niet geschreven, nicht Alida.’ ‘Jouw naam staat er toch onder?’ ‘Moeder […]
Als mens-erger-je-niet mens-irriteer-je-niet had geheten had dit irritante spelletje mij nog meer geërgerd of geïrriteerd. Uit ergernis vergeet ik komma’s te schrijven en twee keer had achterelkaar is ook een bron van ergernis voor de geïrriteerde lezer. Maar dit is niets vergeleken met pimpampet. Altijd wordt er te hard aan het schijfje gedraaid waardoor je nutteloos naar de voorbijkomende letters […]
‘Heb je een goede reis gehad?’ vraagt Ome Willem. Hij krabt eens met zijn afgesleten nagels achter z’n oren. Welke dingen kun je vertellen en welke beter onbesproken laten? Moet hij vertellen wat er op het Gare du Nord is gebeurd? En de vechtpartij met die siamees waarin hij verzeild was geraakt? Ze vonden hem heldhaftig, dat wel. Maar misschien […]
‘Weet je nog, Vreeswijk, het boerderij-project op school?’ ‘Ja, nicht Alida. Jij was verkleed als varken. Daar wil ik liever…’ ‘Nee, ik was een koe en jij een kip.’ ‘Als jij het zegt…’ ‘Wat hebben we gelachen. Dat Liedje Old MacDonald had a farm. Ik weet de tekst nog: Old MacDonald had a farm, hia hia ho…’ ‘Je hoeft het […]
De laatste boerderij is verbouwd tot restaurant. Een paar studenten zitten ’s morgens vroeg op het terras koffie en zelfs bier te drinken. De falafelkraam verspreidt een weeë stank. Hoge bomen? Nee, flatgebouwen. Sloop het inhoudsloze omhulsel van weleer maar. Voorgoed voorbij. Schaamteloos maakt Eneco misbruik van het gedachtegoed van Wim Sonneveld door ‘Het Dorp’ voor zijn reclame te gebruiken. […]
‘Ik dacht een rustig baantje te krijgen: oppasser in de kinderboerderij. Maar we leven van giften en telkens worden we met sluiten bedreigd. De omgang met dieren vind ik grandioos. Geeft me rust. Eigenlijk gaat het die beesten maar om één ding: vreten. Van die kinderen daarentegen word ik bloednerveus; de dieren al helemaal. Wacht even: “Nee, dat vindt de […]
