Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Fiets voorzichtig, meneer Vreeswijk. Tot volgende week.’ ‘Fijn, tot volgende week.’ De heer Vreeswijk denkt er niet over. Hij slingert op zijn fiets. Duizelig, zoals vroeger toen hij ondersteboven aan het klimrek hing en moeder het hem verbood. ‘Met je hoofd op een mattie en straks in je kop een gattie. Haha, ik lijk wel zo’n rapper.’ ‘Bent u in […]
‘Hoe is het?’ ‘Dat zal ik je vertellen. Ik ben aan de dood ontsnapt.’ ‘Ach nee…’ ‘Ik was niet thuis. Jaap had boven zijn yogamatje uitgerold. Ik had nog zo gezegd dat ie een nieuw matje moest kopen. Maar nee, eigenwijs. Een punt stak omhoog, hij struikelde, de deur stond open en hij rolde de trap af. Via de eerste […]
Een helm, knie- en polsbeschermers: de skeeleraar. Een woord waarover je je tong bijna breekt. Breken deden ze genoeg, houterige mensen die nooit aan sport hadden gedaan. Deze modegril lijkt te zijn ingehaald door een eigentijdse hype, die door de meeste mensen voorheen als zweverig werd beschouwd. Beschermers zijn niet nodig, een helm zit alleen maar in de weg. In […]
‘Een broodje haring, Joop. Doe maar twee.’ ‘Zo, heb je honger?’ ‘Ik ben al twee dagen aan het vasten. Een mokkel op tv beweert dat je dan foute cellen niet voedt. Was ik toch al niet van plan. Maar je kent Greet… Moest ik van haar ook nog de deuren rood schilderen.’ ‘Ja, dat programma heb ik gezien.’ ‘En demente […]
‘Bedoel je dat programma van Omroep Max over eenzaamheid, gepresenteerd door BN’ers die niet eenzaam zijn? Nee, daar zit ik niet naar te kijken. Trouwens, Janny, ik moest even denken wie je ook alweer was, want wanneer hebben we elkaar voor het laatst gesproken? Een jaar geleden?’ ‘Ja, druk, druk, druk. De tijd vliegt voorbij. Waar kijk je wel naar?’ […]
Op vlaggetjesdag moet de heer Vreeswijk weer even aan vroeger denken. ‘Fatsoenlijke armoede’, zo heette het bestaan van de ambtenaar. Vader was waterklerk; dankzij hem stroomde er water uit de kraan. Vrijdags nam vader vaak haring mee. Eerst moest de haring gewaterd worden, anders was het te zout. Daarna maakte vader ze schoon. Vader en moeder pakten het beestje dan […]
‘O, o, Den Haag, mooie stad achter de duinen…’ Maar vandaag even niet. Het weer zit niet mee en het verkeer tegen: tractoren op de weg die zelfs een politie-escorte krijgen. Weer eens wat anders dan een blokkade bij de Afsluitdijk. Met dit verschil dat de degenen die toen de weg versperden wel zijn berecht. Ik weet het, appels met […]
Het eerste wat ik doe is toch even naar de binnenkant kijken. Ja, mooi rood. Een hoge haring, niet te klein maar ook zeker niet te groot. Stevig en toch mals. Zilt, je proeft de zee. ‘Doe nog maar twee met staart om mee te nemen,’ zeg ik tegen mijn vaste Volendammer vishandel. Geen haring zwemt er meer in het […]
‘Weet u wat het is meneer, alles verdwijnt en niemand weet meer dan dat ze zelf willen geloven. Op de brug stond vroeger een haringkar. Geen koeling. “Vijf voor een kwartje. Ik maak ze schoon en mijn vrouw trekt ze af.” Een Jood, als je dat nog mag zeggen; hij was het nu eenmaal. En opeens is zo iemand dan […]
Haring Arie verkocht, na een ‘carrière’ als inbreker, in de jaren vijftig zonder vergunning haring op het Rembrandtplein. En hij was nota bene de pooier van zijn eigen vrouw: Blonde Mien. In die tijd werd er ook gestoken en geschoten. Topcriminelen heetten gewoon penoze. ‘Topcrimineel’ is een woord dat bestaat door een bepaalde verering daarvan. Waar komt de belangstelling voor […]
