Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Je mag ieder sport gaan doen die je maar wilt, maar zwemmen moet je leren,’ had zijn vader gezegd. In mum van tijd haalde hij zijn A-, B- en C-diploma. Maar dat niet alleen, hij vestigde record na record op de borst- en rugslag. Als een vis in het water wist hij keer op keer door de mazen van het […]
Het kan het idee zijn, misschien moet je eraan wennen, maar een vegetarisch stukje vlees kan mij niet bekoren. En als het op vlees lijkt, blijf je naar vlees verlangen. Dan maar wat minder vlees. ‘Oh, heet!’ ‘Zelfs de temperatuur verschilt niet van een echte kalfsvleeskroket.’ Dat zegt ze goed: ‘Echte.’ Waarmee ik mijn mond verbrand…? Geen idee. ‘Kalfsvlees kan […]
Wat kun je mensen toch missen die wekelijks op dezelfde dag op tv verschenen. Zonder Gouden Televizier-Ring, maar met zichzelf, en toch in een andere gedaante. Bijvoorbeeld op zondagavond, direct na Studio Sport. ‘Even stil nu, het gaat beginnen.’ Je hebt nog niets gehoord, maar je moet al lachen. Wim de Bie als griezel Meiland. Zelfde postuur, maar wél komisch. […]
Toch kijk ik ernaar. Kom op, het is maar tv. Even flink zijn. Het online-typetje heeft haar prijs gekregen. Ze houdt van iedereen natuurlijk. Nog even volhouden, kijken naar wat sentiment bij geïnterviewden. Griezel Meiland is wel erg vaak in beeld. ‘De lijnen zijn gesloten!’ Schiet op, zeg nu maar dat Chateau Migraine heeft gewonnen en sluit af. Vervolgens kijken […]
Ziezo, daar zijn we van af: Ik vertrek, een paar jaar geleden. Maar nee hoor, Martien Meiland heeft heimwee en komt terug naar Nederland. Inmiddels uit de kast gekomen die al jaren openstond. Toch vertrekt ie gelukkig weer naar een chateau in Frankrijk. Gaat John de Mol hem nog volgen ook… De boeren van Yvon Jaspers renden achter vrouwen en […]
Ik hoef de beelden niet terug te zien om me het moment te herinneren. Hoe galbak Rutger Castricum Ella Vogelaar ‘interviewde’ en zij niet uit zijn verstrengeling kon ontsnappen. Ik kon er niet om lachen, en dat lag aan Vogelaar en aan Castricum. Zwakke woorden van beiden, waarvan je denkt: zeg dat nou niet. Plaatsvervangende schaamte. Youp van ’t Hek […]
‘Dag Oma.’ ‘Tot straks. Voorzichtig, straks gaat je knutselwerk stuk.’ Er zitten nog wat lijmresten aan haar vingertoppen. Ze heeft de tijd, maar kijkt constant op haar horloge. Tijd, vaak te weinig, soms te veel. Verloren, ingehaald, achterhaald, het is maar hoe je het bekijkt. Tijdsbesteding is een moeilijke keuze. Ze vertraagt haar pas om zich aan een nieuw ritme […]
‘Vind jij mij dik?’ ‘Waarom doe je dan een geruite broek aan?’ ‘Ook niet volslank?’ ‘Zullen we eens gek doen?’ ‘Wat dan?’ ‘Alle holes lopen.’ ‘Poeh…’ ‘Goed voor je lijn.’ ‘Dus jij vindt me dik.’ ‘Hoe is het met je dochter?’ ‘Wel goed geloof ik, toen ik haar twee of drie weken geleden sprak. Wanneer was het Moederdag?’ ‘Mogen we […]
Met haar pas aangeschafte bril voor veraf kijkt ze terug over het schoolplein. Het lijkt wel of de moeders steeds jonger worden. De ingang is verplaatst. Ja toch? En meer vaders dan eerst. Ze tuurt verder het verleden in. De tienminutengesprekken die haar een hele avond werken hadden gekost, haar scheiding, eerste burn-out… ‘Mooi,’ lipleest ze als een huppelend meisje […]
‘Waarom bel je? Snel, ik zit midden in een meeting.’ ‘Ik moet naar papa, vrijdag.’ ‘Hij is in de war, dit is mijn weekend. Ik bedoel ons.’ ‘Maar papa vraagt…’ ‘Ik moet weer verder. Tot vanavond.’ ‘Is er wat?’ ‘Nee, mijn dochter.’ ‘Kun je het wel aan?’ ‘Dat vraag ik toch ook niet aan een man?’ ‘Het valt niet mee, […]
