Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
7 oktober 2019 | 120w | Geen reacties
Als tevredenheid de moeder van geluk is, welke keuze maak je dan als moeder? Ze was tot ’s avonds laat bezig met knutselen voor de kinderen, iets voor school, toen ze ineens haar geest geselde door te denken: waar ben ik in godsnaam mee bezig? Dus trok ze haar stoute pumps aan en besloot topvrouw te worden – het is […]
4 oktober 2019 | 120w | Geen reacties
Ergens in een warm land. Hij sjokt verder na de zoveelste geseling toen hij even moest stoppen. Hij weet niet dat ie scheefloopt, zijn open schenen prikken in de felle zon. Op zijn rug kilo’s bakstenen. Doorlopen, hij zal wel moeten. Hij voelt het, maar kan het niet onder woorden brengen, want een ezel kan niet praten. Gevoelloze zweepslagen voor […]
3 oktober 2019 | 120w | 8 reacties
Het woord ‘jeukwoord’ begint zelf zo langzamerhand te kriebelen als de haartjes in mijn nek na het bezoek aan de kapper. Jeuk is erger dan pijn wordt er wel gezegd, maar er zijn woorden die mij door jeuk geselen. ‘Content’ is er een van. Een overbodig, hol, inhoudsloos Engels woord waarmee je op de sociale media wordt doodgegooid. Maar je […]
3 oktober 2019 | 120w | Geen reacties
‘Koud was ik terug uit Duitsland of ik moest naar Indië.’ ‘Was dat erger?’ ‘Ik heb mensen gegeseld zien worden.’ Ze vroeg of dat traumatisch was en stelde nog meer van die domme vragen. ‘Hoelang bent u al weduwnaar?’ Ik wist waar dit gesprek heen ging. Ik zei maar dat ik nooit was getrouwd, zodat mijn door haar voorspelde eenzaamheid […]
2 oktober 2019 | 120w | 3 reacties
Het leven is hard. We worden geboren en we sterven. Tussen deze piketpaaltjes leren we en delen lief en leed. Sommigen geloven dat er een god is, anderen niet en weer anderen twijfelen eraan. Waar je ook in gelooft of niet, ik kan niet begrijpen waarom kinderen worden geboren om ongeneeslijk ziek jong te moeten sterven. Een marteling door een […]
2 oktober 2019 | 120w | 3 reacties
We besluiten ermee te stoppen. Het kan gewoon niet meer in deze tijd. Wie weet wat de gevolgen op langere termijn zijn. En al die nare opmerkingen… Het begon op een feestje. Gezellig na of zelfs bij een drankje. Iedereen doet het. En dan kun je opeens niet meer zonder en doe je het ook thuis. Eerst alleen ’s avonds, […]
1 oktober 2019 | 120w | 2 reacties
Dat gedoe ook met die verjaardagen. Is ie een keer voor zijn fatsoen op een verjaardag verschenen, wordt ie prompt voor de volgende weer uitgenodigd. Die oude, zielige meneer Vreeswijk… Nou, zielig is ie zeker niet. Alleen maar zeiknat door de striemende regen, die tegenwoordig niet eens meer zuur schijnt te zijn. Van het gat in de ozonlaag hoor je […]
30 september 2019 | 120w | Geen reacties
De geselecteerde groep kwartiermakers uit Spanje kijkt zijn ogen uit. Wat een verscheidenheid aan mensen. Nederland is een toonbeeld van mogelijkheden. Wat er allemaal niet kan op een warme dag op de grachten: onvoorstelbaar. Vrouwen die niet echt vrouw zijn, mannen die ook anders willen, het is allemaal mogelijk. Swingend op een boot, nou daar kunnen zijzelf een puntje aan […]
30 september 2019 | 120w | 5 reacties
Een kale man met een snorretje en een snoepwinkeltje. “Snorretje” had een glazen snoeptafel met stroopsoldaten, schuimblokken, drop, zwart-op-wit enz. Vanaf vijf cent per stuk. Op een plank vergeelde pakken Omo; Snorretje was ook drogist voor een paar oude klanten. Snorretje stopte ermee en in zijn winkeltje kwam een sm-club. Zwarte ramen, een gesloten deur. Dames met een behoorlijke snoeptafel […]
30 september 2019 | 120w | 1 reactie
‘Alles ging goed totdat ik iets zei wat helemaal niet naar was bedoeld.’ ‘Wat ging eraan vooraf?’ ‘Hij vroeg zijn geld terug: vijfhonderd euro. Ik zei dat ie daar beter mee kon wachten, omdat hij het niet wilde uitgeven, maar op zijn spaarrekening storten. Dus ik zei: “Met die negatieve rente hou je minder over. Ik kan het beter nog […]