Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Nee, meneer Cohen.’ ‘Wat doet ie?’ ‘Hij zit de hele dag te frunniken en te friemelen en trekt het tafelkleed van tafel.’ ‘Hij is kleermaker geweest.’ ‘Hoi opa, hoe is het ermee?’ ‘Wie ben jij?’ ‘Nathan.’ ‘Nathan? Ik ben Nathan.’ ‘Ik ben uw kleinzoon, van uw zoon Nathan.’ ‘Een zoon? Kan niet, Rosa hebben ze meteen vergast.’ ‘Van Sara, uw […]
‘Ik had gebeld, ik kom…’ ‘Ja ik weet het, komt u verder. Koffie?’ ‘Graag.’ ‘Heeft u suiker? ’Niet dat ik weet.’ ‘Hoeveel kinderen heeft u?’ ‘Volgens mij een, maar dat weet je nooit zeker, hè.’ ‘Wat zoekt u, nieuw of gebruikt?’ ‘Tja… dat ligt natuurlijk aan de prijs.’ ‘Begrijp ik. Zal ik u wat modellen laten zien?’ ‘Graag.’ ‘Deze is […]
‘Dat kan ik zelf wel,’ zegt hij snibbig en klimt uit de bakfiets. ‘Komt mama me halen?’ ‘Nee, morgen, dat weet je toch?’ ‘Haal je me met de auto?’ ‘Nee, papa heeft de auto.’ ‘Mama heeft zelf een auto.’ ‘Vergeet je broodtrommeltje niet’ – ze twijfelt… maar zegt toch alleen “dáág” tussen de kussende ouders. Hij loopt over het schoolplein, […]
‘Dat is mijn plek,’ zegt een halfgare bakfietsmoeder van twee kids met een hangslot om haar nek als ik mijn fiets aan het hek vastmaak. Een vergeeld zooitje ongeregeld zit aan het hek vastgeketend – een harde waterstraal zal geen kwaad kunnen. Juist als ik in een rij sta te wachten om de Nachtwacht te bewonderen, moet iedereen het museum […]
Maar wat zoek je daar eigenlijk? In elk geval geen uitgeprocedeerde asielzoeker, want als die er niet in komt, kan hij er ook niet uit gezet worden. Het quotum blijft nul. Een hospice vind je er evenmin. Dat had wel gekund, want erfgenamen van een rijke dorpsbewoner die een jaar geleden is overleden, waren van plan zijn landhuis om niet […]
Ik strijk neer bij een café-restaurant aan de Admiraal de Ruyterweg. Hoewel omstreden zoals de vaderlandse geschiedenis ons dat hedendaags moet doen geloven, heet de weg nog steeds zo. Sterker nog, de kroeg waar hooguit een vegetarische bitterbal te krijgen is en de authentieke daarnaast in vrede zijn hiërarchische plek in ranzig frituurvet heeft weten te bewaren, heet ‘Het Vlaggenschip’. […]
‘Sinds 9 juli 2015. 256.920 woorden, 2141 stukjes, 130 trouwe weken later,’ heer Vreeswijk. ‘Op 21 maart 2018 zag ik het levenslicht. Even later nicht Alida. In alle bescheidenheid mag ik toch concluderen dat ik uw vlaggenschip ben geworden, 192 stukjes later?’ ‘Zeker. Maar op dit zinkende schip zijn mijn verhalen over u en andere stukjes parels voor de zwijnen, […]
‘Pas op!’ ‘Buurman, je laat me schrikken. Pas zelf op, je ziet toch dat ik hier loop?’ ‘Jij mij niet zo.’ ‘Anders werkt die app niet. Ik moet nog maar duizend stappen en dan ben ik er.’ ‘Ja, ja. Voor de rest gaat alles goed?’ ‘Lach maar, als je achteruitloopt kom je vooruit doordat je in between present and past […]
Nutteloos wandelen op zondag in een druk Vondelpark vindt de vrouw net zo zinloos als het weer: zon afgewisseld door wolkenvelden. Een duif pikt iets te eten op tussen de stenen. Het is maar goed dat hij niet beseft dat een duif niet weet wat hij anders moet doen dan eten zoeken, dan zou een duivenleven nutteloos zijn. Hij loopt […]
Zeven jaar geleden schreef ik het verhaal ‘Snoep verstandig eet een appel’, waarin ik zei dat inmiddels bekend is dat appels het glazuur aantasten. Albert Heijn adverteert: ‘Gezonde appelmonsters. Dat is een leuke en griezelige schooltraktatie.’ Monden gemaakt van granny smith appelpartjes en zonnebloempitten als tanden. Ja hoor, dat vinden de kids lekker. Plakjes aardbei als tong op de met […]
