Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
5 augustus 2019 | 120w | 2 reacties
‘Ze hebben mij nooit kunnen shockeren. Ik vaar erachteraan en ruim op. Wat je nu open en bloot op die boten ziet, zag je vroeger in bepaalde kroegen. Als je daar behoefte aan hebt… Ik zeg “open en bloot”, kunt u zich dat programma nog herinneren? Joop van Tijn die heel deftig “neuken” zei? Men sprak er schande van, net […]
31 juli 2019 | 120w | Geen reacties
‘Wacht, nicht Alida. Het poortje blijft dicht.’ ‘Dat is het verkeerde poortje, Vreeswijk. Je moet ook het linker nemen.’ ‘Dat is dicht.’ ‘Ja, inmiddels wel. Geef mij je kaartje, dan check ik weer voor je uit.’ ‘Uit? En ik ben er niet eens in.’ ‘Dat denkt dat kaartje wel.’ ‘En kost dat dan weer geld, nicht Alida?’ ‘Kan nooit veel […]
30 juli 2019 | 120w | 4 reacties
Denkend aan Holland hoor ik klagende stemmen over oneindig kromgetrokken en bebladerde spoorrails gaan. Wil ik weg uit de meanderende stroom van te verschillende, enge gedachten. Wil ik terug naar het utopische verleden waarin veel toch overzichtelijker was. Denkend aan Holland hebben mensen het over verbinden terwijl ze met hun eigen mening overal los van staan. Lijkt uiterlijke schijn belangrijker […]
26 juli 2019 | 120w | 4 reacties
‘Waarom staat Marjolijn in het rood geschreven?’ ‘Zij was mijn vierde scharrel in een maand tijd: een absoluut record. Sterker nog, die relatie duurde tot ver in de volgende maand.’ ‘Hoelang bent u al een recordjager?’ ‘Zolang ik mij kan heugen. Het is de adrenaline hè, die giert door mijn lichaam. Deze week al drie keer Helga van Leur op […]
24 juli 2019 | 120w | 4 reacties
Met een ferme zwaai opent ze de deur die ze nooit heeft kunnen sluiten. Ze gaat naar binnen; en dan komt er ook iemand binnen. Haar hoge hakken klikken op de harde vloer en begeleiden de muziek van toen waarvan ze nooit heeft genoten. Ze weet alles nog: die blik, haar nagels, de chocomel in d’r haar… ‘Loop even mee […]
23 juli 2019 | 120w | 5 reacties
‘Met de Keuringsdienst van Waarde.’ ‘Met Vreeswijk. Jullie quiz…’ ‘Goed hè?’ ‘Nee, absoluut niet. Wat is dat voor een vraag: “Zit er in scharrelrundvleesragout nog meer dier dan rund?” Er zit geen enkel dier in de ragout, maar vlees van een dier. Anders zou het wel een heel groot blik zijn. En waarom staat er in een ondertiteling kangaroevlees. Op […]
23 juli 2019 | 120w | 8 reacties
Bio was zo logisch dat er niet over werd gesproken, voor zover ik weet althans. Mannen van het abattoir in witte overalls liepen door de winkel naar achter met een groot stuk nog uit te benen vlees op hun rug. Ik keek ernaar zonder te weten hoe ik ertegen aan moest kijken. Koe of varken; scharrelvlees? Ik neem aan van […]
22 juli 2019 | 120w | 9 reacties
Ik heb veel scharrels gehad, van diverse pluimage. Nee, uitsluitend vrouwen en dat is al lastig genoeg. Een van mijn vroegere scharrels had opvallend grove schoenen. De stiekemerd vertelde me pas na drie maanden wat voor werk ze deed toen ik met haar de deuren langsging. Ik maakte het meteen uit. Maar ze bleef me lastigvallen door iedere keer weer […]
22 juli 2019 | 120w | 4 reacties
‘Alle maaltijden moeten zes minuten op stand drie, behalve de nasi, die moet maar vier minuten anders wordt het hard.’ ‘Weet je nog, Bergen aan Zee, met die nasi?’ ‘Eh, nee ma.’ ‘Ik was rozig door de zon…’ ‘Ik ga, want de caravan moet nog worden ingeruimd.’ ‘Jullie waren heel klein. Toen ik wakker werd, was de nasi nog net […]
19 juli 2019 | 120w | 5 reacties
‘Als die Ria Valk op tv was, verstopte ik me onder mijn bed. Vreselijk. Nog erger dan de ruzies tussen mijn vader en mijn moeder. Ik hoorde ze dan lachen en mijn vader opmerkingen maken als ‘wat is het toch een heerlijk wijf’. Ja, en dan kregen ze weer ruzie en kroop ik nog verder onder mijn bed. Altijd op […]