Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Jaap zit niet meer naast Joop. Het had ook andersom kunnen zijn. Zelfde leeftijd, ander lot. ‘En nu begin ik ‘m te knijpen,’ zegt Joop. ‘Waarom hij wel en ik niet?’ ‘Dat moet u niet denken. Geniet van het leven.’ ‘Nou, dat doe ik zeker. Ik heb weer een pakkie shag gekocht.’ ‘Niet verstandig.’ ‘Nee, je verstand kwijtraken door kalk, […]
God zag na de laatste scheppingsdag dat de mensen zijn wereld niet waard waren en zond zijn zoon. Maar was Hij hier nu voor gestorven? Vrienden die geen vrienden waren hadden hem verraden. Ergens op een muurtje gekalkt: ‘Jezus redt! Enkel door het gebed.’ Iedereen noemt Hem anders, maakt Hem een product van eigen schepping met gruwelijke rituelen en dwangneuroses. […]
Zelfs de binnenkanten van haar armen moeten bruin worden. Een geel doekje om haar hoofd ter bescherming van haar zwarte haar dat niet meer echt zwart is volgens de wetten van de leeftijd die volgens haar niet bij haar past. De hele dag ligt ze looien in haar tuin met slechts een paar pauzes om gezond te eten en water […]
Alle Marokkanen zien er hetzelfde uit en heten hetzelfde, dus noemen we de nieuwe lichtgetinte jongen ‘Martin de Marokkaan’. Omdat Marokkaan nogal beladen wordt, veranderen we dat later in Marokijn. ‘Van mijn moeder,’ is zijn antwoord op de vraag waar hij vandaan komt, want hij praat niet als een Marokkaan. Als hij gaat trouwen worden we in zijn geboorteplaats uitgenodigd: […]
‘Met Vreeswijk.’ ‘Goedenavond meneer Vreeswijk. Stoor ik?’ ‘Eigenlijk wel, ik zit naar The Passion te kijken.’ ‘Dat is toch ook toevallig. Ik heb een passende paasaanbieding voor u, gebaseerd op opofferingsgezindheid, net zoals bij die Jezus. Heeft u uw begrafenispolis bij de hand?’ ‘Nou nee. Ik pak hem even uit het marokijnen kistje.’ ‘De kosten rijzen de pan uit met […]
Waarom moet ie gaan aanleunen? Hij gaat nog rollatorloos door het leven, en wil blijven wonen waar hij met vader en moeder woonde totdat hij doodgaat. Bij ieder ingeknepen bolletje van de plasticfolie knalt er een herinnering door de heer Vreeswijks hoofd. Hun foto’s legt ie behoedzaam in het kistje van marokijn. Samenzijn duurt nooit lang. De woningen zijn uit […]
Ik ben hopeloos ouderwets. Zo scheer ik mij nog steeds met een scheerkwast. ‘Meneer, wat kan ik voor u doen?’ ‘Ik ben op zoek naar een varkensharen scheerkwast, mevrouw.’ ‘Varkenshaar? Dat kriebelt. Wat dacht u van marterhaar?’ ‘Eh, tjonge, wat duur.’ ‘U doet uw hele leven ermee. Ik gebruik hem zelf ook: “Hop hop hop, even in ‘t sop en…”’ […]
Belachelijk gemaakt in toneelstukken en films. Als dank dat hij al die jaren zijn plicht nooit had verzaakt en met zijn kromme rug aan de touwen had gehangen. Iedere dag en ieder uur weer. Achteloos keken de mensen soms op hun horloge of ze nog gelijkliepen. Ze keken niet naar de klokken en zagen hem nooit. Mensen lopen uit de […]
Een natte donderdagochtend in de vakantie. Geen wandelweer. Koffiedrinken in een dorpscafé. Een oude boekwinkel trekt mijn aandacht: het ruikt er naar boek. ‘Dit is een bijzonder exemplaar,’ zegt een nog vreemder exemplaar met lange bakkebaarden die op zoutjes lijken: wokkels. ‘Zie je niet veel, een bijbel met een omslag van marokijn.’ ‘Nee,’ zeg ik, terwijl ik niet weet waar […]
‘Voorzitter, ik heb langgeleden afgeleerd dat als twee vrouwen van mening verschillen, ik als man…’ Het beletselteken is het beletsel van Arib, voorzitster, eh, voorzitter van de Tweede Kamer. Op dominante wijze onderbreekt ze Tweede Kamerlid Van Dam, die reageert op haar meningsverschil even tevoren met een vrouwelijk Kamerlid. Arib komt er niet goed uit. Van Dam verpakt zijn vrijheid […]
