Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Wie zet de eerste stap? Glimmende schoenen op een te gladde ondergrond. Ze letten te veel op de passen die ze maken. Wat doe je als je droom is uitgekomen, maar gaat vervelen als de spanning weg is. Iedere week dezelfde dansers om hen heen met dezelfde schoenen aan. Over de helft van de dansvloer doen ze twee keer zolang. […]
Marianne weigert ezeltje-prik te spelen. Dat was te verwachten. Rob doet Alexander niet vergeten als hij onhandig met de dames fleurt. ‘Rot op!’ zegt Mona die naast toetjes ook paling verkoopt: klimaatneutraal gevangen, beweert ze. Voor dezelfde prijs als vroeger, ze heeft het laten doorrekenen. Denk denkt na en zegt dat paling niet koosjer is hoewel ze daar ook niets […]
Er was een heel klein herderinnetje van breekbaar wit porselein. En als de speeldoos tinkelde, dan danste zij sierlijk op het refrein. In het refrein moet je blijven hangen. Alles daarna is alleen maar sleur. Hij was de herder die maar niet dichterbij kwam. Nou, hij kwam dichterbij. Maar het leven is geen Songfestival. Of wel? Want niets is eerlijk […]
Soms een quickstep, dan weer een wals. Een enkele keer een gepassioneerde tango. De letters vormen woorden – los of aan elkaar – en zinnen. Mooi, zwoel of een oubollige polonaise vol gebreken zodat ze niet verborgen blijven. Ontoegankelijke muurbloempjes blijven aan de kant. Zij worden nooit gevraagd. Opdringerige superlatieven overheersen de goudglanzende gepoetste vloer. Verdringen de eenvoudige woorden die […]
Linkspoten zijn niet links, ze weten alleen niet wat rechts is. Eigenzinnig. De onderkant van de bal met buitenkant voet aaiend. Het effect, daar gaat het om. Dansend op links. ‘Willem, hoe je die ruimte daar vond…’ ‘Flauwekul! Ik loopt daar gewoon omdat ik daar toevallig ben. En ik was toch traag?’ ‘En nu fotografeer je bijen?’ ‘Nee, ik heb […]
Het badhuis, schone kleren aan. Nette kleding is voorschrift. De jongens drinken zich moed in, naar leeftijd wordt niet gevraagd. De meisjes wachten af. De eerste dans, klamme handen. Afspraakjes worden gemaakt. Doosjes sigaretten schuiven open. Zonder filter. Roken is gezond, Auschwitz dodelijk. Jozef en Rosa ontspringen de dans niet. Trees heeft een Canadees. Lange haren wassen. Een te strakke […]
Zelfs door mijn scheerzeep schijnt een groene kleur. Eerst waren het de vergeten groenten. Best lekker. Maar daar denkt ze niet meer aan. Ze ‘verrast’ me iedere avond met iets wat op vlees moet lijken. En smaken. Ook sprinkhanen moet ik eten. En ‘Oma’s gehaktballen’, maar dan vegetarisch. Ze stuiteren van je bord af. De vegetarische rookworst lijkt meer op […]
‘Je staat in m’n straal.’ ‘Straal?’ ‘Ja, van m’n kacheltje.’ ‘Wat is het hier war…’ ‘Je gaat niet zeiken over het klimaat, anders kun je meteen…’ ‘Nee, nee.’ ‘Veertig jaar sta ik hier al. Dacht je dat mijn vingers door opwarming zo krom staan? Een winkel was geen keuze. Geen middenstandsdiploma. En nu? Die jurken hebben alle winkels overgenomen. Zonder […]
‘Mag ik het formulier?’ vraagt de therapeute. ‘Ja,’ zeg ik. ‘Maar…’ ‘U heeft uw naam ingevuld, maar geen vraag beantwoord.’ ‘Nee, ik weet niet wat ik aan moet kruisen.’ ‘Wilt u koffie, thee of water?’ ‘Ja, graag.’ ‘Kon u het gemakkelijk vinden?’ ‘Bij de rotonde had ik het moeilijk.’ ‘Wat is het probleem?’ ‘Keuzes maken.’ ‘Hoelang heeft u dat al?’ […]
Er is wat in gestopt en eruit gekomen. De eerste keuze was voor mij gemaakt. De kleuterschool was christelijk. Hoewel wij ‘niets’ waren, was de tweede keuze voor mij gauw gemaakt, want de straat uit en je was er. De lagere school die er letterlijk aan vastzat, was hierop een logisch vervolg. Evenals de hieraan gelieerde middelbare school. Een hoop […]
