Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Valentijnsdag is vooral voor de commercie. Toch zet het je aan het denken. Er is een kaart. Hij is verstuurd noch ontvangen. Onbeschreven. Sterker nog, ik weet niet eens hoe die eruitziet. Kun je een kaart gefrankeerd volgens het hedendaagse tarief naar de waarde van het verleden sturen? Met kerst, haar verjaardag en zelfs nu met Valentijnsdag denk ik erover […]
Waarom moet een man die er niet fris uitziet nu juist naast mij komen zitten in een halflege tram? De verdoving van de mondhygiëniste begint uit te werken. Aan een gesprek heb ik absoluut geen behoefte, dus begint de man tegen me te praten: ‘Lekker weer hè, meneer.’ ‘Ja, zeker.’ ‘Jan Feenstra is nu in Mongolië.’ Hij zegt het alsof […]
Hij zwijgt, denkt na. ‘Er was geen keuze. Als ik niet was gegaan dan had de mof mijn broers of pleegvader opgepakt. Het stond in de brief: “Represaillemaatregelen”. Ik zeg wel “de mof”, maar het waren Nederlanders; in hoeverre die dan weer een keuze hadden… Ik weet het niet.’ ‘Maar in een van je brieven schreef je: “Als ik het […]
Ja, natuurlijk heb ik een keuze. Ik hoef het niet te doen. Maar moreel ben ik verplicht te antwoorden. Dat bepaalt mijn keuze in hoge mate. In mijn bestanden zoek ik naar teksten die ik al eerder heb gebruikt. Een database van wat ik naar wie heb gestuurd; uitkijken dat ik niet twee keer hetzelfde schrijf. En voor de rest? […]
Kandidaten genoeg, daarover niets te klagen. Ze verdringen zich zowat bij mijn stoel. Ze willen allemaal een menukaart presenteren. Wat hebben ze buiten de kaart om? Dat is vaak het interessantste. De eerste kandidaat, een sommelier, heeft te veel gedronken en zegt ‘s avonds: ‘Een hele goede morgen.’ Nummer twee, een gerant, kan zich niets meer van zijn vorige gerecht […]
Mensen die er aldoor over praten doen het niet is als een onbetrouwbaar weerbericht. Mensen die er nooit over praten doen het wel is als een weerbericht achteraf. Een gifbekertje is snel gevuld voor een wanhoopsdaad. Een ander vult het langzaam. Of gooit het weg om het daarna gelijk weer te vullen. Een uitputtingsslag zonder einde als het niet gebeurt. […]
‘Zeg dokter, ik ben van plan een einde aan mijn leven te maken.’ ‘Dan heeft u hulp nodig.’ ‘Ja, dat heb ik zeker. Heeft u snelwerkend gif?’ ‘Nee, dat soort hulp bedoel ik niet.’ ‘Ik wel. Ik doe het in een gifbeker en hoppa.’ ‘Dat is onverantwoordelijk. Stel dat u dat doet en spijt krijgt?’ ‘Dat is waar. Heeft u […]
Hij is moe. Om maar over de pijn te zwijgen. Kan hij er wat aan doen dat het soms niet lukt, dat er geen straal uit hem komt. Dat hij niet kan geven wat er van hem verwacht wordt heeft zijn oorzaak. Goed, iedereen kan falen, ook buiten zijn schuld om. Maar moet je dan gaan schoppen? En als eruit […]
Stukken karton liggen naast de bak. Een plastic flesje rolt over straat. Spijbelende kinderen protesteren tegen de klimaatverandering. Ik loop verder en protesteer vóór een klimaatverandering als ik opzij stap voor een fietser op de stoep. Een kind schopt naar een duif. Ik kan me het woord ‘normaal’ herinneren waarvan de opvatting anders is geworden dan de betekenis. Aan de […]
Zijn smaakpapillen werken toch al niet meer. Dus hup, daar gaat de zoveelste gifbeker voor zijn bestwil. Hopend op een pardon van het leven. Net te jong voor de VUT. Dat zijn ‘nu eenmaal’ de regels. Dan maar hopen op vervroegd pensioen. Het zal geen vetpot worden dankzij de moderne roofridders uit Den Haag. Boventalligheid en ziekte halen ook een […]
