Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Hier doet ie het toch goed; u ziet het. Wat gebeurt er dan bij u thuis?’ ‘Mijn man rolt het snoer uit de stofzuiger, stopt de stekker in het stopcontact, zet het apparaat aan en verder gebeurt er niets. Dan druk ik maar weer op de aan-en-uitknop.’ ‘Dus hij gaat wel aan?’ ‘Ja, dat wel. Maar mijn man gaat direct […]
‘Hier doet ie het toch goed; u ziet het. Wat gebeurt er dan bij u thuis?’ ‘Mijn vrouw rolt het snoer uit de stofzuiger, stopt de stekker in het stopcontact, zet het apparaat aan en verder gebeurt er niets. Dan druk ik maar weer op de aan-en-uitknop.’ ‘Dus hij gaat wel aan?’ ‘Ja, dat wel. Maar mijn vrouw gaat direct […]
Je lachte met je laatste krachten toen ik zei: ‘Ik doe hem nu in de gleuf.’ Ik zei het zo plat als een floppy is. Liefde is met jou vertrokken, de brieven bij mij bewaard. Opgeslagen en geëtiketteerd. Maar je zei ook dat ik niet alleen moest blijven. Je zegt dat je me begrijpt, weet dat ik je niet als […]
‘Ga zitten.’ ‘In de badkamer?’ ‘Zie je niets? Een topmerk! En zo veel programma’s. Zelfs zijde.’ ‘Je draagt toch alleen tuinbroeken?’ ‘Er zullen wel chips in zitten.’ ‘Kinderen moet je altijd weghouden bij een machine.’ ‘Nee, de elektronica, bedoel ik. Als ik nog denk aan die floppy’s voor mijn eerste computer… Hij heeft zelfs wifi. Kun je vanuit de auto […]
Vader nam de floppy’s mee van kantoor. Waarom eigenlijk? Hij werkte nooit thuis. Nou ja, doet er niet toe. Maar wat moet de heer Vreeswijk er nu mee? Wat erop staat weet hij niet. En hij zal het nooit weten, want hij heeft geen apparaat om het te bekijken. Bovendien, andermans post hoor je ook niet te lezen. De heer […]
Het begon met dat gedoe in Oude Pekela. Clowns waren niet meer gewild. Van Clown Flappie werd ik chef bij een evenementenbureau. Ik zat achter een computer en tikte – met twee vingers – teksten voor anderen, en zo zette Flappie alles op een floppy – ja, die vind ik zelf ook wel geinig. Ik verkoop lol, maar heb het […]
Drijfnat kom ik thuis. ‘Wat wil je nu van me horen?’ vraagt ze. Ze kijkt me wel weer aan en ik kijk overal weer anders tegen aan. ‘Doe die natte jas uit. Anders vat je nog kou, klootzak.’ ‘Klootzak? Is dat mijn zondagse naam hoewel het nu zaterdagmiddag is?’ ‘Ik heb je wel twintig keer gebeld.’ ‘Er was daar geen […]
‘Dat is toch een polaroidfoto?’ ‘Ja, haha. Ongelofelijk hoe alles is veranderd.’ ‘Jij ook. Je had nog een snor en je haar was donker.’ ‘Nog geen idee van dit huis of van het bestaan van Marloes.’ ‘Wat is dit?’ ‘Een floppy; die moet maar weg. Heb je toch niets meer aan.’ ‘Ja, dat zie ik ook wel, maar wat staat […]
Als je naar 120 woorden moet zoeken om ‘de zaal vol te krijgen’, wordt het lastig. Maar er zijn altijd wel een paar gasten die bovenaan de gastenlijst staan. Onderaan de interpunctie: vaak lastige elementen. Toch zijn het de ongenode gasten die het feestje compleet maken. Die opeens binnenkomen. Het aantal deelnemers is bekend, inclusief namen. Is het een winnend […]
‘Nee, ik ga niet mee.’ Haar hertenogen kijken langs me heen. Mijn auto hobbelt over het terrein waarop je auto wordt gedoogd. Een parkeerterrein is er niet in deze prachtige natuur. Stevige schoenen heb ik nodig om in mijn eentje los van alles te komen in de chaos van de sleur en hier in de wildernis stevig te aarden. Na […]
