Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Een exodus van A4’tjes stroomt uit de printer. Alle bij voorbaat kansloze kandidaten worden keurig afgeserveerd: ‘Wij wensen u veel succes…’ Pro forma hebben ze gesolliciteerd bij ronde een of twee, onwetend van een ‘incontinente’ vertrouwenscommissie. Het leek ze wel wat: het pluche van de Stopera. Femke geeft niet om pluche, heeft ze geschreven in haar boek. Ook voelt ze […]
In de gedachte-exodus van (ver)oordelende feministen, maar zeker ook mannen, marcheert een groep de wereld uit. Gekleed in bloemetjesjurken, een permanentje in het haar, de oudere exemplaren met een blauwe spoeling, verdwijnen huisvrouwen uit het wensbeeld van hen die tolerantie toch in woord, geschrift of cabaretvoorstelling uitdragen. De onbezoldigde ‘gezinsmanagers’ uit gewenst vergane tijden die dag en nacht klaarstonden voor […]
Als je met je eigenzinnige houding de PvdA de afgrond in werkt, sociale idealen als een exodus door het rode afvoerputje spoelt en vervolgens door een broeder-Asscher-moord om het politieke leven wordt gebracht, hoe moet je dan verder? Met de handen in de restanten van zijn uitgevallen haar zit Diederik met wachtgeld in de salon te wachten op een aanbieding… […]
Als de uittocht uit Egypte begint, worden de verhalen dan opgetekend, of zijn het deze verhalen die Exodus laat gebeuren zoals ze zijn opgetekend? Is het een (grotendeels) Bijbelverhaal waarin Kanaän het beloofde land is? Wie belooft wat? Een keihard feit is dat het Joodse volk door de eeuwen heen is opgejaagd en vermoord. Maar op basis van je geloof […]
‘Ik heb je pakken bij de stomerij opgehaald. Scheelt jou weer, je hebt het al zo druk.’ ‘Fijn moeder, dank je wel.’ ‘Welke stropdassen zal ik voor je inpakken?’ ‘Doe maar donkerblauw.’ ‘Niet die oranje met het leeuwtje?’ ‘Nee, dat is niet zo toepasselijk, moeder. Die is meer voor vaderlandse aangelegenheden. Ik ga nu naar het verre Amerika.’ ‘Kijk goed […]
Het Nederlands elftal, het Marokkaans elftal… Het kan de heer Vreeswijk niet schelen wie er meedoet. Het is toch niet zuiver; waarom leest hij nooit het Nederlandse of Marokkaanse elftal? Wat is er mis met die e? Je zegt toch ook niet het Nederlands leger? Maar in zijn paspoort staat bij nationaliteit dan weer wel ‘Nederlandse’. Hij is toch geen […]
Ik vul giro 555 in en wacht op de TAN-code als Humberto Tan aan het praten is – er komt zeker weer een tv-actie. O, Humberto vraagt niet om geld, maar om aandacht voor het Marokkaans voetbalelftal. Vandaar dat groen-rode shirtje; net zo lelijk als dat oranje ding van ons. Met de hand op zijn hart vraagt hij om de […]
‘Kijk voor je,’ bitcht een vrouw die in zichzelf praat, naast me in de lift. ‘Er zijn er voor minder naar het gesticht gestuurd,’ zeg ik. ‘Ik oefen m’n elevatorpitch, lul. Ik heb een sollicitatiegesprek.’ ‘Heb je dat thuis dan niet gedaan?’ vraag ik. ‘Doe niet zo dom. Je weet toch wel wat ‘elevator’ betekent. Of niet?’ ‘Ja.’ ‘Nou dan. […]
Moeder dreigde wel eens met de mattenklopper. Wat hij dan had gedaan kan de heer Vreeswijk zich niet meer herinneren. ‘Onze Lieve Heer heeft kinderen niet alleen billetjes gegeven om op te zitten.’ ‘Als je niet luistert dan wordt je hoofd kaalgeschoren, krijg je een lakhoedje op en ga je naar het gesticht.’ Ja, dan luisterde hij wel naar moeder. […]
‘Voor wie komt u?’ ‘Voor mijn oom.’ ‘Uw naam?’ ‘Theo. Ik kom uit Nederland. Wat is er gebeurd, waarom zit mijn oom in een gesticht?’ ‘Hij heeft zichzelf verminkt. Hij zegt dat ie niet begrepen wordt. Dat hij de mensen wil laten zien hoe mooi de wereld wel niet is.’ ‘Hoe dan?’ ‘Dit heeft hij geschilderd.’ ‘Zonnebloemen. Toch?’ ‘Ja.’ ‘Die […]
