Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Ja… Ik denk dat we hier wat aan moeten gaan doen. Fietst u veel?’ ‘Iedere dag.’ ‘Dat dacht ik al.’ ‘Maar ik voel niets.’ ‘Ongevoeligheid, daar begint het mee. Het kan tot veel verdriet leiden. En natuurlijk geluidsoverlast.’ ‘Geluidsoverlast?’ ‘Herinnert u zich die speelgoedvliegtuigjes aan het strand nog? Door de wind maakten de vleugels veel herrie. En kan uw man […]
Pak ieder moment Voordat het laatste moment jou te pakken neemt Denk aan de liefde die je nu hebt De liefde die je nooit hebt gekend kun je ook niet missen De liefde die jou niet heeft gemist, heeft je nooit gekend Een hemels onderhoud, misschien wordt je dat gegund Alles zou met je moeten stoppen Maar alles gaat door. […]
‘Het is natuurlijk heel belangrijk, zeker op onze leeftijd, dat we sociale contacten onderhouden.’ ‘Ja, zeg dat wel, maar het worden er steeds minder!’ ‘Ja, ik heb de ene na de andere begrafenis of crematie de laatste tijd. Jij ook, neem ik aan?’ ‘Nee, dat niet.’ ‘Kun je daar niet tegen?’ ‘Dat wel, maar ze gaan niet dood, voor zover […]
‘Als jullie elkaar even onderhouden, gaan wij afwassen,’ zegt Jolanda’s moeder die zelf wel een onderhoudsbeurt kan gebruiken. ‘Wij gaan volgende week op vakantie, jij brengt ons wel even naar Schiphol,’ zegt schoonvader meer dan dat hij het vraagt. ‘Heb je het warm?’ ‘Ja,’ zeg ik. ‘En als we weer geland zijn, bel ik je. Hoef je niet zo lang […]
De steenpuisten – karbonkels – genazen slecht. Zijn bloed was ook niet goed. Bevrijdingsdag beleefde hij op zijn onderduikadres. Bij de boer, die zijn leven heeft gered. Al voor de bevrijding had mijn vader een tekening gemaakt die door de ondergrondse naar mijn moeder werd gestuurd: hij boven op een trein, armen juichend in de lucht. Hij kijkt naar de […]
De heer Vreeswijk duwt de grote wijzer richting de twaalf van de wijzerplaat. Een minuut vooruit, meer niet. Maar dan heeft hij in ieder geval tijd om een onverwacht plasje te plegen dat gepland lijkt te zijn als je even voor achten bevreesd bent dat je moet plassen. Hij gaat niet naar de Herdenking op de Dam kijken. Dat zou […]
7 mei 1945. Drukte op de Dam: lachende mensen vieren de bevrijding. Om drie uur wordt er plotseling geschoten vanaf het balkon van de Groote Club. Tientallen mensen sneuvelen alsnog. Met welke waas keken de Duitsers door hun vizier? Eeuwige pijn. Meivakantie 2018. Drukte op de Dam. Toeristen nemen lachend een selfie. De keitjes drukken door mijn schoenzolen. Ongemakkelijk voor […]
Mijn vader had een minuscuul littekentje boven zijn rechterslaap, veroorzaakt door een vallende vaas toen hij klein was. De scherven heeft hij kunnen ontwijken tijdens de bombardementen in Bremen – Lager Weserlust – waar hij als dwangarbeider in de oorlog tewerkgesteld was. Te laat alarm, de zandbunker werd niet gehaald. Dan maar plat op de grond. In elkaars handen knijpen […]
‘Ach, ik wil er geen drama van maken, dingen lopen zoals ze lopen,’ zegt de grijsaard. ‘Ik weet niet wat u mankeert, maar…’ ‘Mankeren? Mij mankeert niets, hoe kom je daar nou bij? Het leven, dáár mankeert veel aan,’ zegt hij fatalistisch. ‘Maar nogmaals, ik maak er geen drama van. Ik houd niet van dat theatrale, zoals je dat in […]
Goed, ik ga weer verder vanaf dit punt De angsten, de woede en de twijfels zijn over de houdbaarheidsdatum heen Wat we verloren hebben is een herinnering Het gelijk aan ieders kant is geen beslissing Goed, ik ga weer verder Ik kijk niet meer achterom Op onze weg hebben we elkaar de verkeerde kant op gestuurd Wees alsjeblieft aardig en […]
