Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Hé Klaas, houtworm in je knieën?’ Klaas kan niet meekomen. Hij mag al blij zijn dat ie zijn benen niet breekt met de gymnastiekles. Houterig, ook in de omgang met anderen. Zijn wapen is z’n welbespraaktheid. Hij gebruikt dure woorden die hij opzoekt en waarvan medeleerlingen het bestaan niet afweten. Hij dient van repliek door te zeggen: ‘Ik moet het […]
Zo, dat schiet lekker op. Nog een paar zegels en dan is zijn couponboekje vol. Wekenlang spaart hij al. Vreemd, in het begin gaat het sneller, lijkt wel. Toch is zijn bestedingspatroon altijd hetzelfde. Nou ja, met kerst pakt hij wel uit. Maar toen was die actie er nog niet. Wacht even… Hij rekent uit hoeveel hij totaal moet besteden […]
Hij peinst. Zijn couponboekje is halfleeg. Of halfvol om het positief te benaderen. Het kost hem moeite. Op het reçuutje van ‘leren lopen’ staat ongetwijfeld de handtekening van zijn moeder. Op dat van ‘leren praten’ die van zowel zijn vader als moeder. De reçu’s van de zwemles, de voetbalclub, het naar school brengen: coupons aan toonder. Eenmalig te verzilveren. Aan […]
‘Dokter, de rechter zit veel hoger dan de linker!’ ‘Dat komt doordat u scheef staat, mevrouw.’ ‘Ik wil mijn geld terug!’ ‘Nee, dat doen we niet. Maar ik kan u wel een coupon geven. Ik zie dat uw oogleden beginnen over te hangen. Over een jaartje ziet u niet veel meer. Of anders uw lippen corrigeren?’ ‘Mijn lippen…?’ ‘Ja, dan […]
‘Leuk jurkje, Jolanda. Couponnetje van de markt?’ ‘Hoe weet je dat, Liesbeth?’ ‘Dat zie ik aan de stiksels.’ ‘O ja… je bent naaister geweest.’ ‘Coupeuse! Jolanda.’ Liesbeth weet alles, vindt zij. Liesbeth is een graag geziene gast, vindt zij. Liesbeth is volslank, vindt zij. Anderen zeggen dat ze gewoon te dik is. Liesbeth heeft alles: twee auto’s, een duur huis […]
‘God, vergeef mij als ik niet kan vergeven. Dat ik alleen nog maar kan haten.’ Aan de boorden van het IJsselmeer houdt ze haar dochter nog één keer in d’r armen. ‘Zit je zwemvest wel goed vast?’ hoort ze zichzelf weer roepen – alsof ze haar ooit hoorde als ze met haar vriendinnetjes vol levenslust het IJsselmeer op peddelde. Nu, […]
Ze staart naar zijn kano in het schuurtje. De peddel ligt ernaast. Een schuurtje, groter zal het niet zijn waar hij nu is. Kale muren. Ze voelt aan haar buik, daar is het allemaal begonnen. Heeft ze een monster gebaard? De zomervakantie begint eerdaags. Zij, hij en haar man. Zuid-Frankrijk, hij zal het zich altijd herinneren. Net zoals wat hij […]
‘Geef me je peddel, dan trek ik je aan boord. Ik ben Christoffel. Wie ben jij?’ ‘Berend Botje. Christoffel…? Is uw achternaam Columbus?’ ‘Hoe weet je dat?’ ‘Ik kom uit de toekomst. Keer om meneer! U zult een vreselijk land ontdekken: Amerika.’ ‘Nee, Berend, ik ga naar Indië.’ ‘U vergist zich. De indianen zullen op gruwelijke wijze worden vermoord. De […]
‘Waar ga je heen, jongetje?’ ‘Zuidlaren, meneer.’ ‘In dat speelgoedbootje, met een plastic peddel?’ ‘Ja, meneer.’ ‘Weten je ouders dit wel?’ ‘Jazeker. Ze zeiden nog: “Pas op jongen, soms is de weg recht en dan weer krom. Ze zullen later een liedje over je schrijven.”’ ‘Wacht eens even… Wat is je naam?’ ‘Berend.’ ‘Berend wat?’ ‘Hoe bedoelt u?’ ‘Je achternaam, […]
‘Ach man, je kent me toch.’ ‘Je moet je legitimeren. Dat zijn nu eenmaal de regels.’ ‘Ik had gewoon last van een “Tom Dumoulinnetje”.’ ‘Wildplassen mag nu eenmaal niet.’ ‘Ik heb niet geplast; ik zei toch al: “Een Tom Dumoulinnetje.” Hoeveel jaar peddel ik niet heen en weer om de post te bezorgen. Geen roze of gele trui, maar een […]
