Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
7 februari 2017 | 120w | 6 reacties
Hij staat zoals altijd minutenlang voor de spiegel. De man van het mooie pak, iedere dag een schoon overhemd. Vandaag is dat een ‘alternatief feit’, want hij ziet een tandpastavlek op zijn overhemd. Ivoorwit hangt niet in de kast, dan maar die van gisteren uit de wasmand. Dankzij Wilders, krijgt hij – Alexander Pechtold – zendtijd bij RTL late Night. […]
6 februari 2017 | 120w | 13 reacties
Haar huid ventileert de geur van het dagelijks gebruik van specerijen en kruiden die ook uit de keuken komt. In de gang hangt een kamferlucht van een dekenkist die er nooit uit zal gaan. ‘Kijk, dit is mijn verzameling ivoor,’ zegt de buurvrouw. Mooi hè? Ik heb de beeldjes van mijn oma gekregen. Haar huis was verwoest tijdens de politionele […]
31 januari 2017 | 120w | 21 reacties
‘Ik was een simulant. Schoolziek, werd er gezegd.’ ‘Was je echt ziek?’ ‘Je begrijpt het niet. De huisarts evenmin. “Een typische malinger.” Ik hoor het hem nog zeggen. Ik zat daar iedere week met mijn moeder. Symptomen van veel ziektes had ik, maar er was geen oorzaak. Mijn moeder stond erop dat ik doorverwezen zou worden. Iedere dag liet ze […]
25 januari 2017 | 120w | 18 reacties
‘Je foto gestolen en gebruikt voor seksadvertenties? Dat is identiteitsfraude! Hoe kwamen ze aan je foto? Ah… van Facebook. En dat seksfilmpje met je ex-vriendje? Zelf gefilmd. Toch? O, dat stond ineens op internet… Ze staan zelfs voor de deur…? Tuurlijk, je adresgegevens stonden ook op Facebook. Dat vriendje bleek een loverboy. Nee, dat kon jij natuurlijk niet weten. Ja, […]
25 januari 2017 | 120w | 9 reacties
‘Jouw teksten hebben mij trouwens nooit geboeid, Dorrestijn. Altijd hetzelfde en vaak tegen het vulgaire aan.’ ‘Jij geeft je mening over een land en je bent gelijk Amerikadeskundige, Van Rossem. Nou, dat boeit hoor.’ ‘Voor mensen met een alledaagse kijk op de wereld is het inderdaad niet interessant. Maar wie luistert er naar een Elegiacus? En als er twee mensen […]
23 januari 2017 | 120w | 12 reacties
‘Hoeveel patiënten zitten er nog in de wachtkamer, Els?’ ‘Eén.’ ‘Dat schiet lekker op voor de maandagochtend.’ ‘Het is meneer Iglesias.’ ‘Oh nee! – hij heet Elegiacus, Els. Stuur hem maar naar binnen; even snel wegwerken.’ ‘Dokter, wat een pestweer, vindt u niet? Die medicijnen…’ ‘Meneer Elegiacus, wat kan ik voor u doen na verleden week? Alles is goed, en […]
20 januari 2017 | 120w | 10 reacties
Vader, moeder en twee kinderen. Mutsen op en sjaals om. De kou trotseren is een keuze. Lachende, blozende kindergezichten. Vader en moeder lachen mee. De enige verplichting is een toegangskaartje kopen. Linksom schaatsen moet ook. Na iedere bocht weer een recht stuk. Straks naar huis is vanzelfsprekend. De thermostaat staat op dik twintig graden. Vertrouwd, met een volle maag naar […]
19 januari 2017 | 120w | 6 reacties
‘Is het nog ver? Laten we teruggaan. Wat een inheems gebied.’ ‘Eerder uitheems. Nog een paar honderd meter tot de top.’ ‘Inheems, uitheems… Kan mij het schelen. Ik ben ontheemd hier. Een paar honderd meter…? En dat steil omhoog! Mijn voeten branden in mijn schoenen, ik moet plassen en verlang naar een peuk.’ ‘Je had ook stevige schoenen aan moeten […]
18 januari 2017 | 120w | 9 reacties
Hij slaat met zijn handen in de verjaardagstaart en wordt aangemoedigd het voor de foto nog een keer te doen. Hij brabbelt onverstaanbare geluidjes die je amper woordjes kunt noemen. Maar zijn moeder verstaat hem wel. ‘Weet je dat hij soms zijn eigen naam al zegt?’ ‘Ik hoor het,’ liegt het merendeel van de visite. Er wordt gelachen om onvolgroeide […]
18 januari 2017 | 120w | 8 reacties
‘Mooi hier hè, schat? Wat een rust. Je hoort niets.’ ‘Ja, mooi, schat. Wat een rust. Je hoort niets.’ ‘Zie je die bomenrij? Nu nog kaal, maar moet je je voorstellen, in de zomer…’ ‘Ja, mooi, die bomenrij, wat zal het mooi zijn in de zomer.’ ‘Maar goed dat we dit hebben gekocht. Weg uit de stad, weg uit de […]