Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
19 december 2016 | 120w | 13 reacties
Tweemaal bellen, staat er op de deur. Nee, geen soep uit blik of uit een pakje ‘goed voor vier borden’ zodat hij ook nog overhoudt voor tweede kerstdag. Een uitgebreid driegangenmenu, de tafel gedekt voor vier. Misschien komen ze wel, degenen op wie hij hoopt, maar juist niet verwacht. Of toch wel. Er wordt niet aangebeld, zelfs niet één keer. […]
17 december 2016 | 120w | 3 reacties
‘Weet u wat het is, meneer, er is niets veranderd. Nou ja, het Waterlooplein is kleiner dan vroeger. Dat komt door die foeilelijke Stopera. Ziet u wel eens een toerist er een selfie nemen? Haring Arie verkocht hier zonder vergunning haring. Hij was de pooier van zijn vrouw: Blonde Mien. Misdaad kent geen romantiek. Iedereen was bang voor hem en […]
16 december 2016 | 120w | 2 reacties
‘Tril niet zo, niese. Ben je bang? Straks valt je koppie nog, moppie. Hè, tof bakkie. Tijd niet gehad. Ach, kijk nou: je boek. Wat een leuke foto, jij op m’n nek. Lekker aan verdiend, hè? slettenbak!’ ‘Willem, ik…’ ‘Mokkeltje, moet je luisteren: ik kom even wat poen halen. Tijd niets verdiend in de petoet, natuurlijk. Mooi opgeknapt, dat huis […]
15 december 2016 | 120w | 20 reacties
Het licht van de staande lamp schijnt door het raampje van mijn slaapkamer. Schaduw als de beeltenis van een hond op het behang. Het is koud, mijn moeder heeft als verrassing een warme kruik in mijn bed gelegd die inmiddels koud is geworden. Deze week ben ik niet naar school gegaan. Vandaag gaat het alweer wat beter, maar ik hoest […]
13 december 2016 | 120w | 12 reacties
Aan de bouvier ben ik wel gewend, die blaft ’s nachts altijd op gezette tijden. De muren zijn nou eenmaal dun. Maar ik hoor nu een hele kennel. Een uur: de pekinees die tot halftwee door keft, gevolgd door de zware blaf van de Duitse herder. Vervolgens weer de bouvier die begeleid wordt door de piepende poedel. Linkerzijde, rechterzijde. Op […]
6 december 2016 | 120w | 13 reacties
Ik loop met mijn winkelwagentje door het eerste gangpad. Wat ik nodig heb weet ik eigenlijk niet, want ik heb van alles in huis. Toch ben ik zoekende… Het schap met onverwerkt is vol, ik pak wat, maar leg het gauw weer terug: over de datum. ‘Waar kan ik geloof vinden?’ vraag ik aan een medewerker. ‘Dat ligt nog in […]
5 december 2016 | 120w | 20 reacties
‘”Alleen met je ogen kijken, niet met je handen.” Ik hoef het niet meer te zeggen tegen kinderen die zich vergapen aan het mooie speelgoed.’ ‘Hoelang hebt u hier een winkel gehad?’ ‘Dertig jaar.’ ‘En nu?’ ‘De winkel is het depot van mijn webwinkel geworden. De tweeverdienende ouders hebben meer geld, maar minder tijd. Tussen werk- en schaarse vrije tijd […]
1 december 2016 | 120w | 9 reacties
Sommige dingen vergeet je, of laten je koud. Andere blijven in je gedachten, onuitwisbaar. Wat zonde dat mensenlevens verpest worden door zelfdestructie. Sylvia houdt meer van Ted dan andersom. Ted heeft meer succes dan de depressieve Sylvia. Jaloezie als breekijzer van een relatie, die nooit in balans is geweest, als Ted een vriendin krijgt. Een kort leven, zoals het leven […]
30 november 2016 | 120w | 10 reacties
Een raar type, mijn buurvrouw. Niemand praat met haar en andersom. Maar… ik trek vreemde types aan; tegen mij praat ze wel. Ze woont alleen met een poes: Blacky. (Meer een ouderwetse hondennaam.) Ik sluip de trap op, maar het lijkt wel of ze me opwacht. ‘Zal ik mijn haar verven?’ vraagt ze. – haar kan je het eigenlijk niet […]
30 november 2016 | 120w | 14 reacties
De mengkraan functioneert niet goed: warm is koud en koud is warm geworden Het rode en blauwe dopje eruit, de hoofdkraan afsluiten In de leidingen nog wat resten van illusies, dromen, fantasieën en verkalkt verleden Onverwerkt verdriet verwijderen met schoonmaakazijn Mooie herinneringen warmhouden op een laag pitje Onmogelijk om alle vervuiling uit de leidingen te krijgen; het is te veel […]