Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Vluchtelingen in gekapseisde bootjes, nu even niet. BN’ers die voor eigen eer en glorie afreizen naar vluchtelingengebieden om even later in een talkshow te scoren met hun eigen populistische mening: blijf weg. Nare mensen die voordringen in winkels tijdens de kerstdrukte: verdwijn, jullie moeten weg. Politici… ongeloofwaardig, ook volgend jaar weer. Ik sluit de gordijnen en daarmee die nare wereld […]
Je zit vlak naast de kerstboom. Een lichtje accentueert je mooie haar en stropdas. Je kijkt ernstig, waarom weet ik niet. Ik had het gesprek niet gevolgd, afgeleid door jou. De wallen onder je ogen zullen dikker zijn geworden. Ook al heb ik nauwelijks emoties, toch weet ik dat je met kerst ook naar mijn foto’s kijkt. De antidepressiva hebben […]
Je zit vlak naast de kerstboom. Een lichtje accentueert je mooie witte tanden; je lacht. Waarom weet ik niet. Ik had het gesprek niet gevolgd, afgeleid door jou. Prachtig, die lachrimpel. Er zullen ongetwijfeld een paar bij zijn gekomen die nooit voor mijn ogen zijn bestemd – of huilrimpels. Slechts mijn eigen rimpels zie ik nu iedere dag in de […]
‘Laat ze maar komen op eerste kerstdag. Ik luister wel weer naar dezelfde verhalen, eet zoals altijd droge gevulde kalkoen omdat je vader dat wil.’ ‘Laat ze maar komen op tweede kerstdag. Ik was wel weer af met je moeder en luister naar de succesverhalen over je zuster en haar geweldige opvoeding van de kinderen.’ ‘Ik zal niet drinken en […]
‘Het is de spanning: jezelf testen.’ ‘Maar ik vind het zo niet nice dat ik de hele tijd mijn mond moet houden.’ ‘Ik moet het wel goed kunnen horen, anders heb ik er niets aan. En mijn telefoon gaat uit.’ ‘Nou, die van mij mooi niet. Dat wordt dan wel een dingetje, as we speak.’ ‘Toch doe ik mee. Zoals […]
Hij zit zoals altijd aan het hoofd van de tafel. Dominant aanwezig: Appie. Een ongenode gast. Het heeft geen zin om de deur op slot te doen, hij komt toch. Ja, we lachen ook om hem. Anders houden we het niet vol. ‘Appie is er weer,’ zegt oma als opa klaagt: ‘De wc-bril is vierkant, daar kan ik niet op […]
Ik voel geen koude, de adrenaline giert door mijn lichaam. Spanning op ieders gezicht. Dan het aftellen… en weg. Tien uur de tijd. Een licht windje in de rug: twee vingers in de neus. Nee, dat moet ik niet denken, het zal best zwaar worden: een windje mee wordt vaak ook een windje tegen. Op de scheuren letten. Diep zitten, […]
‘Hé hallo, hoe is het met jou?’ ‘Goed. Dat is een tijd geleden!’ ‘Biertje?’ ‘Ja graag.’ ‘Hoe is het met de liefde?’ ‘Hou op, geen zin meer in. Zie maar eens een leuke vrouw te vinden. Kijk om je heen, die blonde daar aan het eind van de bar bijvoorbeeld…’ ‘Wat is er mis mee?’ ‘Haar kont zakt zowat over […]
‘Waar moeten we naartoe, mijnheer Timmermans?’ ‘Naar De Wereld Draait Door, chauffeur. Ik ga mijn boekje daar promoten: Broederschap. ’ ‘Nee, ik bedoel met Nederland.’ ‘Nederland is een prachtig land. Toch? Samen de schouders eronder: een eensgezind Europa! Kijk nou eens: dat verlichte kantoor; veel mensen zijn nog laat aan het werk. Dat is toch prachtig?’ ‘Ze zullen wel moeten…’ […]
‘Laat ons uw boek uitgeven. Het is kosteloos. Stuur op dat manuscript!’ Zwoegen, zweten en vloeken. Eindelijk klaar. Het manuscript ter goedkeuring mailen naar de uitgever. ‘Kijk uw werk goed na, want na het drukken komen de kosten van eventuele correcties voor eigen rekening,’ mailt de uitgever. Keer op keer, zin na zin, letter na letter nakijken tot er geen […]
