Lid sinds: 9 juli 2015 (41 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Het is triest als een moeder haar kind niet meer ziet.’ ‘Ja jongen, maar ze heeft te veel gelogen, gemanipuleerd. Dat moet jij als ex toch weten.’ ‘Zeker, maar… Als ik mijn moeder niet meer zag… Ik zou radeloos zijn. Veel geluk in uw nieuwe huis.’ ‘We bellen en sturen een kerstkaart, jongen.’ ‘Mam, mam! Ik heb je zo gemist. […]
‘Fijn dat je kon komen.’ ‘Voor een oud-voetbalmaatje en een maaltijd met stoofaal kom ik graag.’ ‘Waar wil je me over spreken?’ ‘Schrijf je nog steeds?’ ‘Ja, leuk hoor.’ ‘Je verdient er niets mee, toch?’ ‘Af en toe.’ ‘Ik heb een bestseller voor je.’ ‘Een bestseller? Waar gaat het over?’ ‘Over mijn verslaving. Verslaving, loverboys… verkoopt als een gek.’ ‘Je […]
‘Gaat het?’ ‘Jawel, die doos is niet zo zwaar.’ ‘Waar kijk je naar? En zo indringend. Gewoon angstaanjagend.’ ‘Naar het glas-in-loodraam; erachter hebben we de maaltijden genuttigd, gelachen, gehuild en elkaar bemind. Nu zullen vreemden…’ ‘Denk vooral aan het mooie. Kom, we gaan voordat zo’n gladde makelaar voor de deur staat om aaseters ons geluk te verkopen.’ ‘Ongeluk, bedoel je.’ […]
‘Ik doe een deur open en jij sluit hem weer; houdt ‘m hooguit op een kier.’ ‘En jij hoort mij niet als ik wat zeg. Ik neem een foto, jij kijkt niet.’ ‘Foto’s zijn verleden tijd.’ ‘Jij kijkt nooit in ons fotoalbum.’ ‘Jouw fotoalbum: inclusief je vroegere vriendjes.’ ‘Die behoren tot het verleden. Net zoals jij. Is het lekker, je […]
‘Leg dat pakket plat op de grond, jongen.’ ‘Hoe wil je dat plastic losmaken, schoonpa?’ ‘Met een schaar natuurlijk. Doe niet zo onnozel.’ ‘Voorzichtig de bovenkant met een scherp mes losmaken en dan de luxaflex eruit schuiven, lijkt mij veiliger, schoonpa.’ ‘Veiliger? Angsthaas die je bent; waar ben je nou bang voor?’ ‘luxaflex heeft touw…’ ‘Geef nou een schaar! Rats […]
‘Dag lieverd.’ ‘Ja, wat is er?’ ‘Kan het wat aardiger?’ ‘Sorry, druk verkeer. Ik moet me concentreren!’ ‘Ik wilde je vragen…’ ‘Nee, afspraak is afspraak; jij zou de kinderen van school halen.’ ‘Ja maar…’ ‘Geen “gemaar”, afspraak is afspraak.’ ‘Daar bel ik niet over.’ ‘Waarover dan wel?’ ‘Hoe laat kom je thuis? We kennen elkaar vandaag precies twintig jaar, ik […]
‘Wilt u een kamer reserveren?’ ‘Nee, dank u. Deze keer blijven we niet zo lang.’ ‘Wat doet u hier dan?’ ‘Ik ontmoet hier mijn oorlogsvriend François. Kent u de geschiedenis van dit hotel?’ ‘Nee, bent u Nederlander?’ ‘Ja, en ik was hier bijna twee jaar verplicht “gast”.’ ‘Hoe bedoelt u dat?’ ‘In de oorlog moest ik hier in Bremen werken. […]
‘Wat loop je moeilijk, Kenneth. Gevoetbald? Moet je ook niet meer doen op jouw leeftijd. En je oog is rood en dik. Gevochten?’ ‘Nee, nee. Was het maar waar. Ik heb gisteren roti gemaakt.’ ‘Ik kan je even niet volgen, Kenneth…’ ‘Ik sneed een madame-jeanette peper en wreef toen in mijn oog. Stom.’ ‘Oh jee. En water erop maakt het […]
‘Bent u moe?’ vroeg een vrouw die de ganzen voerde. Zelfs met cake. ‘Nee, even wat drinken,’ antwoordde ik. ‘Foie gras moest verboden worden… Onbegrijpelijk,’ zei ze. ‘En de aarde warmt steeds meer op. Ik was nog altijd met groene zeep. Zelfs mijn haar was ik ermee. Al die shampooresten in het afvalwater…’ – de ganzen konden nooit zo vet […]
Mijn vaders ‘Tocht der Tochten’ begon lopend in Bremen en eindigde nooit: de trauma’s bleven tot aan zijn dood. Gebombardeerd en ternauwernood overleefd. De dwangarbeider, gevlucht uit Duitsland met een vervalst verlofpasje. Vernederd, pijn, ondervoed, angstig… Oude damesschoenen en poetslappen als sokken. Overleven. Nog een paar Wehrmacht-posten ontlopen en dan naar huis om nooit meer écht thuis te komen… Dwangarbeiders, […]
