Lid sinds: 9 juli 2015 (42 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Weet u nog wel, de Vieze Man?’ ‘Ja, meneer Vreeswijk, dat was lachen hè? – wilt u een bonbon proeven soms?’ ‘Oh, dank u. Heerlijk, en al dat nat… Hoe gaan de zaken?’ ‘Nou, als ik mijn uurloon uitreken… Maar ik klaag niet hoor. Wat kan ik voor u doen?’ ‘Uh, dat zit zo, mijn nicht Alida, kan ik haar […]
‘Meneer Vreeswijk?’ ‘Komt u binnen.’ ‘Mag ik eerst even van uw toilet gebruikmaken?’ ‘Uiteraard.’ ‘Zo, dat lucht op. Waar hangt de ketel?’ ‘In de keuken.’ ‘Dat slangetje is stuk. Zo gebeurd. O jee…’ ‘Wat?’ ‘Ik moet alweer.’ ‘U neemt wel de tijd.’ ‘Die hachee van gisteren… Even naar de zaak, een slangetje halen.’ ‘Dat duurde lang.’ ‘We hadden ‘m niet, […]
‘Ben je hier bekend?’ vroeg hij. ‘Het ligt eraan,’ lachte ze. ‘Waar ben je naar op zoek?’ – ze was aantrekkelijk vreemd. Met de tijd vervreemden twee bekenden tot onbekenden die zich niet meer aan elkaar voorstellen. Nietszeggende stemmen die elkaar overstemmen. Nooit genoeg, behalve van elkaar. Wat is van wie, wie krijgt wat en wie wil alles? Als alles […]
Op de tweezitsbank breit een oude vrouw een trui. Maar ze is er niet. Aan de grote tafel drinkt haar man een biertje en leest zijn krantje; alleen een kring is zichtbaar gebleven. Mensen scharrelen tussen hun huisraad, waar ze zuinig op zijn geweest. In de vitrine kop-en-schotels, waaruit je toch lekkerder koffie drinkt dan uit een mok. Ze kosten […]
‘U moet uw Japie bij u houden, meneer.’ ‘Dat lukt niet altijd.’ ‘Ik houd mijn poes toch ook bij me?’ ‘Japie wil er ook weleens uit. Binnenblijven leidt tot frustratie.’ ‘Dat is niet mijn probleem. Ik val u toch ook niet lastig met mijn poes?’ ‘Uw plantjes zijn giftig; er zit wolfsmelk in.’ ‘Dan zorgt u toch voor bescherming? Ik […]
Bij de vijver is de grond ongelijk; als dat ene wieltje dan net achter… Het is niet mijn laatste slechte gedachte. ‘Dat je dat niet weet.’ ‘Latijnse namen interesseren me niet, tante.’ ‘Je neef heeft wel gymnasium gedaan. Ik ook.’ ‘Ik atheneum. Dus gymnasium zonder Grieks en Latijn.’ ‘Valt me mee dat je niet Latijnsss zegt.’ ‘Pas op voor uw […]
Een hoogvlieger ben ik niet, dus heb ik geen last van vliegschaamte. Schaken is me te intelligent, dammen met oma moeilijk genoeg. Maar om me daarvoor te schamen… Met het dambord onder mijn arm loop ik naar oma. De met Douwe Egberts waardepunten gespaarde koffiemolen doet ze zittend op het keukenkrukje tussen haar knieën en draait aan de slinger. Gekookt […]
‘Needles and pins’ was afgelopen. Het leven is een pijnlijke zoektocht naar geluk. Liselotte had Umbilicus plantjes in de diepe vensterbank met kussens. Maar de cactus zag de jonge heer Vreeswijk niet. Uit het platenkoffertje pakte ze ‘I want to hold your hand’. Op vaders pick-up mocht hij muziek van dat langharig tuig niet draaien. Nooit vergeet de heer Vreeswijk […]
Oma is bij de tijd, ze volgt alles op de voet. Alleen kan ze moeilijk namen onthouden en plaatsen. Niet zo verwonderlijk met acht dochters en evenveel schoonzonen. Twee heten Jaap, dat is verwarrend makkelijk. De rest heet ‘dinges’. Ze heeft twee kleinkinderen die Kim heten, van Jaap en Jaap of andersom, de overige zijn van ‘dinges’. ‘Dinges’ was vroeger […]
Ik keer om en ga door. Er is geen andere weg. De lotusbloemen met hun kiemkracht houdend zaad, hebben zich onder een laagje sneeuw en ijs in de vijver verborgen. Het rondlopend pad heeft het verleden weggenomen en brengt de toekomst. Ik ruik niet-gezette koffie en keer om, naar mijn ouderlijk huis. Het is niet te koop, dat heb ik […]
