Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Hallo, hoe is…?’ ‘O hé hallo nu zie ik het pas dat komt door die kolere mondkapjes ik zal blij zijn als die af mogen want ik krijg het er benauwd van en dan ook nog dat hoge gastarief ik blijf toch lekker stoken want ik ga niet in de kou zitten en die pokkenwind begint me ook te vervelen […]
‘Ik heb een mooie aanbieding voor u. Wat dacht u van een vast gastarief? Als u nu beslist, krijgt u een iPad cadeau. Hoe leuk is dat?’ Het is pikkedonker en het regent pijpenstelen. Of hij een korte vraag mocht stellen. “Nee,” antwoordde ik. “Dick Piqué”, lees ik nu onder de verlichte luifel van de supermarkt op zijn naamplaatje. ‘Ik […]
Gemeente- en Provinciebedrijven leverden gas. Betrouwbaar. Het gastarief werd door de overheid bepaald. Altijd te duur, maar je had geen keuze. De markt werd geprivatiseerd en geliberaliseerd. Toenmalig minister van Economische zaken Laurens Jan Brinkhorst vond dat niet voldoende, hij hield wel van verandering, net zoals zijn dochter Petra, die opeens Laurentien heette toen ze prinses werd. Energiebedrijven werden opgesplitst […]
Groningen verzakt, het gastarief gaat omhoog. De Duitsers kloppen netjes aan. Nu wel, want levering door Nederland ligt contractueel vast. Maar Groningen sputtert samen met het laagcalorisch gas tegen. Poetin lacht zich een gasbel: ‘Nederlanders in de kou? In Siberië is het pas koud.’ Hij heeft wel wat anders aan zijn hoofd, waar Europa en Amerika zich niet mee moeten […]
Een verslagen verslaving, dacht ik. Niet langer was ik gebiologeerd door die groene vinkjes op de verpakking. Zo sterk waren mijn gedachten. Bij mijn sla at ik geen slavinken meer. Geen laffe vegetarische vervangers uit het schap waar op nog geen meter afstand de echte liggen. Ik had mijn vrijheid terug. In de lockdown veilig thuis, meedoen met de meute […]
Het een verslaving noemen is overdreven. Van kinds af aan een gewoonte dekt eerder de lading van wat ik het belangrijkste van de avondmaaltijd vind: vlees. Pindakaas ‘s ochtends op je brood is niet weg te tremmen. En van zoetigheid zoals hagelslag en chocoladepasta hou ik al helemaal niet. Suikertaks zal mij niet raken. Eet je geen vlees meer, eet […]
Een doordeweekse dag. Het bijzondere eraan is dat het niet grijs is, de zon schijnt. De straten zijn opgedroogd, evenals de alcoholist die om een muntje vraagt. Een jongen staat voor de supermarkt wat op zijn gitaar te pingelen, om ’s avonds op een vaste plek bij zijn dealer zijn verslaving op peil te houden. Iedereen ziet hem, maar niemand […]
‘Neen, nicht Alida, ik kan mij niets voorstellen bij seksverslaving.’ ‘Tja, als je ook nooit de sport hebt beoefend, Vreeswijk.’ ‘Mijn liefdesleven gaat je geen bliksem aan, Alida. Maar je mag wel weten dat ik het allemaal anders ga aanpakken. Mevrouw Mulder van nummer 10 groet ik niet meer.’ ‘Waarom niet?’ ‘Ze vertoont grensoverschrijdend gedrag.’ ‘Ach, dat zal wel meevallen, […]
‘Thuis drink ik nooit geen alcohol. Sinds de horeca weer open zijn, ga ik weer voor de bijl.’ ‘”Nooit geen”? U bedoelt nooit. En horeca is enkelvoud: de horeca is weer open.’ ‘Hoe weet u dat?’ ‘Dagelijks zoek ik naar de juiste spelling en grammatica. Gewoon een verslaving.’ ‘Dagelijks?’ ‘Ja.’ ‘Dat heb ik nu met drinken in een kroeg: er […]
Reclame voor sigaretten is verboden. In supermarkten worden ze in kasten opgeborgen, die overigens altijd openstaan. Medewerkers zoeken zich een bult om de merkloze verpakkingen van elkaar te onderscheiden. Maar verkocht worden ze, ook al moet je een tijd wachten omdat een gokverslaafde moeite heeft om met zijn dure iPhone een ‘straat’ af te rekenen. Gesaldeerd met het bedrag van […]
