Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Ik moest wel, anders had de mof represaillemaatregelen tegen mijn vader of broers genomen. Lees maar.’ ‘Het is in goed Nederlands geschreven,’ pap. ‘Een Nederlander heeft jou in die koude winter naar Duitsland gestuurd!’ ‘Had een typist een keuze? Een maand erna is het bevolkingsregister door het verzet vernietigd. In een vreemde stilte rijd ik naar het onbekende waar ik […]
‘Je verhaal is uitstekend, maar is het inclusief?’ ‘Je bedoelt waarschijnlijk exclusief?’ vraag ik mijn opdrachtgever. ‘Nee, Ik bedoel: inclusief taalgebruik. Je hebt het over een vader en een moeder die voordeurdelers zijn…’ ‘Nee, ze hokken. Jaren 60, begrijp je wel?’ ‘Ouders, noem ze ouders.’ ‘Dat zijn het toch?’ ‘En dat een ouder ongewenst zwanger wordt.’ ‘Ja, de moeder! Wie […]
‘Voici les clés de ton bonheur.’ Zo werden ze voordeurdelers. Maar wat is er overgebleven van het minnespel als de dagen voorbij zijn gevlogen en de roze bril is vervangen door een zwarte met veel plussen, en een rode bankrekening met nog meer minnen? Alleen op afstand is er een scherp beeld van elkaar. Er zal een slot moeten komen. […]
‘Neen, nicht Alida, je hebt het foutief opgeschreven: “Tompouces voorbij de koffie.” De koffie kon ik vinden in het schap, maar de tompouces niet, verderop.’ ‘Die liggen ook op de gebaksafdeling. Maar het is toch voorbij de koffie, Vreeswijk?’ ‘Neen, anders was ik wel met tompouces thuisgekomen, Alida.’ ‘Je lijkt wel de belastingambtenaar die ons als voordeurdelers bestempelt.’ ‘Je had […]
‘Het is niet koud.’ ‘Nee, het is niet koud.’ ‘Wel een beetje fris.’ ‘Ja, wel een beetje fris.’ ‘Het is lang geleden.’ ‘Wat is lang geleden?’ ‘Dat we op een terras zaten.’ ‘Het is zeker lang geleden dat we op een terras zaten.’ ‘Vijf jaar. Dat was met Els en Wim. Wat een saai stel.’ ‘Zeker een saai stel.’ ‘Er […]
Vanmorgen vroeg word ik van mijn bed gelicht. ‘Heeft u een net pak?’ vraagt die chauffeur. Voordat ik het weet, zit ik in het stadhuis. ‘(…) Het heeft Zijne Majesteit de Koning behaagd… U bent dé voordeurdeler van Vught. Wie hebben zoal onderdak bij u gevonden?’ ‘Namen noem ik niet, ik lek niet. Maar discriminerende belastingambtenaren, liegende politici en een […]
‘Het gaat om het principe. Ze bestempelen je meteen als voordeurdeler hoewel Marie altijd via het platje mijn woning binnenkomt. Dus doe je het nog discreet ook. En bij mooi weer door het raam. Kosten delen we niet, want als je ziet wat ze allemaal eet… We moeten langer zelfstandig blijven. Maar o wee als je het een beetje gezellig […]
Ik weet niet precies meer wanneer ze in mijn leven kwam, maar ze is nooit meer weggegaan. En ik heb er nooit geen spijt van gehad. Ze wist meer als mij en corrigeerde me als ik iets fout schreef. Zelfs mijn gesproken woord verbeterde ze. Als voordeurdelers gingen we door het leven. De kostendelersnorm van Jetta Klijnsma ten spijt. Als […]
Zijn pass was fluweel. Zijn aanname briljant. Die van ons niet. Een vriendinnetje had hij nooit. Het was in de tijd dat een kast alleen was om er iets in op te bergen. Vaak geblesseerd. Liesblessures. ‘Welk standje heb je nou weer gedaan, Fred?’ Fred zei niets. Wij wel, variërend van ‘hij is zo ruig als de deurmat’, wat zeker […]
‘Weet u wat het is, meneer? Mensen kijken zo naar zichzelf. Het begint gezellig, maar dan komen de kwalen: liesblessures, jicht, reuma… Afijn, ik zal u verder niet lastigvallen met wat ik allemaal mankeer. Het is omdat u ernaar vroeg, anders was ik er nooit over begonnen. Ben je gek. U komt zelf ook wel aan de beurt. Hebt u […]
