Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Komt u verder, meneer Vreeswijk.’ ‘Fijn. Mijnheer Hagendoorn…’ ‘Hagedorn is de naam. Maar u mag wel Ewald zeggen.’ ‘Ewoud. Allereerst, de heer Maas is niet mijn vriend. Integendeel. Als ik aan hem denk schiet die oude liesblessure er weer in. Maar dat is fysiek. Het psychische gedeelte – en ‘fysiek is altijd psychisch’ volgens Van Kooten en De Bie – […]
‘De boel is aan het verzakken, Vreeswijk.’ ‘Bel dan de huisbaas.’ ‘Ik heb het over vrouwendingen. Bij jou puilt er iets naar buiten en bij mij zakt er iets uit, Vreeswijk.’ ‘Wat bedoel je, nicht Alida?’ ‘Mannen hebben mannendingen en vrouwen vrouwendingen.’ ‘Wat voor dingen? Leer nu eens, zelfs op jouw leeftijd, je goed uit te drukken.’ ‘Het heeft alles […]
‘Elsje, zet je klompen maar bij het vuur. Heb je het meel?’ ‘Ja, mama.’ ‘Zo duur?!’ Dat is nou weer typisch mevrouw Fiederelsje uit de Frans Halsemastraat. Altijd zeuren. Maar ze heeft het ook niet makkelijk. Haar man is veroordeeld omdat hij een neppistool had. Zó dom. Oey, wat is die man dom: je zag gelijk dat het nep was. […]
De bal wordt hoog aangespeeld. Toch weet ik hem klevend aan mijn linkervoet even later op doel te schieten; op de lat, die voor mij te laag ligt, maar voor de keeper hoog genoeg. De scheidsrechter fluit af. Met een scherpe pijn in de liesstreek loop ik de kleedkamer in. ‘Je moet het zien als een snaar,’ zegt de masseur. […]
De zon schijnt er is geen regen. Toch ga ik niet fietsen met het kind. Waarom niet? Omdat ik geen kind heb en ook geen fiets. ‘Fungiciden’. Het woord schiet me zomaar te binnen als ik in de supermarkt loop. Waarom? Geen idee. Misschien door die moestuintjes. Ik kom de supermarkt weer uit. Een glaszetter is bezig een ruit te […]
Ze dobberden mee op de golven van de zondvloed. Waar zouden ze uitkomen? Uiteindelijk in een stad in aanbouw. Met een toren die tot in de hemel moest reiken. De mannen hadden niet genoeg aan één hoer. Voetbal werd uitgevonden. De ster was Ryan; maar die had een air! Het veld was overwoekerd met onkruid. Giftige fungiciden roeiden het uit. […]
‘Het is zaterdagavond. We hebben een vorstelijke maaltijd gehad, maar niet heus. De rij is lang, maar had nog langer kunnen zijn als iedereen zich wast. Je moet toch voor jezelf zorgen? Ik kijk naar de tegels en doe net alsof het die van het badhuis zijn. Je weet dat ik me altijd fris douchte als we zaterdagavond gingen dansen. […]
‘Nooit win ik wat, maar nu werden we godsamme ingeloot. Nou, dat was genieten.’ ‘Wat is er met je neus?’ ‘Prachtig eiland. Acht dagen tegen beton aangekeken op een bedje langs het zwembad.’ ‘En de zee?’ ‘Daar mochten we niet heen. Dat eten… Overal flikkeren ze die vieze feta in. Bij de coronatests zaten de klodders aan de wattenstaven. De […]
‘Ik heb als rozenkweker mijn leven lang met pesticiden en fungiciden gewerkt. Mijn bescherming werd steeds beter. Maar van de natuur, en dus uiteindelijk toch ook weer van mij…? Men wil geen aangetast blad, geen beestje in de sla. Voorgewassen groente in plastic zakken. Biologisch? O, dat is nog beter. Ik heb mijn pensioen gehaald, gewoon mazzel. Mijn compagnon niet. […]
Als je wilt dat het aantal schrijvers en lezers nog meer daalt, moet je vooral zo’n pestthema verzinnen. Om maar niet te spreken van brilletjeskleur en algengroei in het algoritme. Fungiciden is een woord dat ik moet opzoeken, zoals menig lezer. ‘Kauw niet voor,’ gaat niet op. Een schrijver vult zijn scherpe pen en begint te schrijven. ‘Meneer, zijn dat […]
