Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
In de supermarkt krijg ik van een medewerkster van de voedselbank een papiertje in mijn handen gedrukt. Of ik boodschappen wil meenemen. Maar dat durf ik niet meer aan. Ik ben alleen, en een te volle kar zou argwaan kunnen wekken, dat ik ook boodschappen doe voor een ander. Want dan is ‘samen’ en ‘verbinden’ plotseling niet zo sociaal meer […]
‘Jij hebt nog nooit boodschappen voor me gedaan, Vreeswijk.’ ‘Wel waar, nicht Alida. Toen kreeg ik dat fietsongeluk.’ ‘O ja, met je ballen op de stang.’ ‘Plat, Alida!’ ‘Dat weet ik niet. Wel dat er geen ei meer heel was. Maar nooit toen ik in de bijstand zat. ‘Bijstand is degeneratie van de arbeidsmoraal, Alida.’ ‘Heb jij niet een boete […]
In de bocht bij het restaurant stond destijds de oliebollenkraam. Mijn zusje en ik kochten oliebollen zonder krenten en rozijnen. Van het geld dat we daarmee uitspaarden, kochten we er nog een om te delen. Toen we ouder werden, reden we rondjes met muziek van een popgroep: de Beatles. De ijsbaan werd het podium van verliefde pubers. Tieners zonder Facebook […]
Ik ken hem vanaf mijn negentiende. Dagelijks was hij om me heen. Hij hield mij prikkelend fris. Je zag hem beslist niet overal. Een exclusieve, vrije jongen. Zo kon je hem wel noemen. Zoals zo vaak zorgt populariteit dat je denkt: moet ik hier wel mee doorgaan? Toch ben ik maar één keer vreemdgegaan; ik miste het oude vertrouwde gevoel. […]
‘Attenoje.’ Filip staat moeizaam op. ‘Moet je nou eens zien.’ Hij wijst naar zijn opgezwollen voeten. Dure bordeauxrode mocassins steken ver onder de pijpen van zijn luxe broek uit. Filip schopte vroeger de bal van links naar rechts, maar nooit de goede kant op. Alsof je met Donald Duck voetbalde. ‘Vind je het gek na al die jaren; mijn hele […]
In december 1973 kondigde de toenmalig minister-president Joop den Uyl aan dat in januari de benzine op de bon ging. ‘Voor het eerst sinds de oorlog zullen jongeren te maken krijgen met distributie en schaarste.’ Op de achtergrond geen protest door op potten en pannen te rammen: Wappie was nog niet geboren. De autoloze zondag bracht rust: geen exodus van […]
En dan denk ik: misschien acteert hij het wel. Wat een rasacteur! Want dat dokter Finlay ooit zou overlijden; tja, ook een dokter gaat dood. Maar toch niet Sinterklaas? Of je nu een klaverblad of vier om je nek hebt hangen of een kruis met vier punten, het maakt niet uit: Sinterklaas is onsterfelijk. Geen corona-angst voor hem. Zelfs de […]
Op het klaverblad rijd ik naast een auto met chauffeur. Achterin zit een politicus die zijn mouw opstroopt – dat doen ze wel meer ten teken van… ja, waarvan eigenlijk? Hij maakt een gebaar alsof ie een injectienaald in zijn arm steekt. De duim gaat omhoog en met zijn wijsvinger wijst hij naar mij, als lid van de risicogroep neem […]
Hoe het met mijn zoom was, mailde mijn dochter. Ik dacht nog: goh, dat ze dat nog weet. Zul je altijd zien, met kerst verleden jaar hangt opeens de zoom uit mijn broek. Mijn schoonzoon bracht me naar huis. De bochten leken bochtiger op het klaverblad. Opeens stond hij bij mijn straat vol op zijn rem. Nou, een overstekende fietser […]
Lager Weserlust – Bremen, december 1943 ‘Met de kerst hebben we lekker gegeten (maar niet heus): drie kleffe aardappels meer dan anders en een tweede augurk. En dan vergeet ik de mosterd nog en extra koolraap in de bunkersoep: wat een verwennerij!’ De donkere dagen voor kerst. Je zult maar zo’n honger hebben dat je tussen twee bombardementen door een […]
