Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Nou, bijzonder handig die weer-app, nicht Alida. Heb ik de jas net dicht, de paraplu uit de bak gehaald, hoor ik dat pingeltje. Ik doe de paraplu weer in de bak, de jas los, rits de binnenzak open, pak de mobiel uit het plastic boterhamzakje en zie nadat ik drie keer mis heb getikt dat het over drie minuten gaat […]
‘Die app vertelt je precies wanneer het gaat regenen, Vreeswijk. Dan had je niet in die stortbui gefietst. Met jouw oude Nokia kun je niet eens foto’s nemen.’ ‘Ik bel toch ook niet met mijn fototoestel, nicht Alida. Een smartphone is veel te duur.’ ‘Niet als je er een abonnement bij afsluit.’ ‘Dan krijg ik een BKR-registratie aan de natte […]
‘Rustig ademhalen… het regent zonnestralen…’ Ik heb last van een goed humeur. Heerlijk, brood met ham. Vooral dat randje vet. ‘Hersluitbare verpakking’. Handig. Even kijken, waar is het beginnetje? Misschien de onderkant? Nee, ook niet. Ik draai de verpakking weer om. Ah! Daar zit de snoodaard. Waarom heeft die trut van de supermarkt het etiketje nu juist over de sluiting […]
‘Weet je nog wel, die avond in de regen…?’ ‘Ja, om nooit te vergeten.’ ‘Het was al over negen… Hoe jij daar stond te wachten vanaf kwart voor achten… hoe we beiden vrolijk lachten.’ ‘Lachen? Ik stond al een uur in de zeikregen toen jij met je zakken vol kwam aanzetten, en net als nu begon te zingen.’ ‘Samen onder […]
Met natte haren liepen we het Sportfondsenbad uit, om een paar meter verder door de draaideur de HEMA in te gaan. Even je hand door de bak met noten halen – snel door de andere draaideur er weer uit. Patat halen bij snackbar Oor of bij Schep? Bij Oor moest je buiten staan dus werd het doorgaans Schep. Schep schepte […]
‘Weet u wat het is, meneer? Tot op zekere hoogte geloof ik alles. Maar geloven doe je in de kerk, en daar kom ik niet meer. Wat ik wéét, net zoals de regering, is dat de parken en stranden vol zaten met die secreten – sorry dat ik het zeg. En de goeden niet te na gesproken; studerend of niet. […]
‘Hoi, ik ben Elise.’ ‘Ik ben Eduard. Zenuwachtig? Waar kom je vandaan, Lisa?’ ‘Uit Groningen, zeg maar. Jij?’ ‘Ik kom ook uit Maastricht.’ ‘Dat dacht ik al, Edward, we hebben hetzelfde accent. Wat drink jij?’ ‘Gin-tonic.’ ‘Lekker, doe mij ook maar een mojito.’ ‘Heb jij kinderen?’ ‘Een jongen en een meisje, zeg maar.’ ‘Nou ja zeg… ik heb ook een […]
De portier – ‘Matje’ – moest je niet vergeten een fooitje te geven, anders kwam je er nooit meer in. Later is hij er neergeschoten. Entree vijf gulden, inclusief drie consumptiebonnen. Kroketten, met mosterd uit een grote pot waar iedereen met z’n handen aan zat. Bekende musici kwamen er na hun concert. ‘Go back Jack do it again’ uit de […]
De herinnering is er echt. Ik was een jaar of vier en zat in het wandelwagentje. Nadat we mijn zusje naar de kleuterschool hadden gebracht, trok mijn moeder een croquet uit de muur en brak er een stukje af, blies de warmte weg en stopte het in mijn mond. De datum is nog niet verstreken, maar toch, ze liggen al […]
Hoe oud zou hij geweest zijn toen hij zijn eerste ‘ingezonden brief’ schreef? Weloverdacht, eerst in het klad. Groeten doe je je buurman, ‘Hoogachtend’ was gepaster, ook al wist de heer Vreeswijk nooit wie hij moest ‘hoogachten’, getuige de felle inhoud van de brieven, zoals toen met die kruisraketten. Richting de brievenbus was de hond zijn enige volger en Sonja […]
