Schrijver
Han Maas
Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
Geschreven stukjes
9 juni 2020 | 120w | 2 reacties
‘Hij is het zoontje van dat gescheiden vrouwtje. Je weet wel, die van het hoekje,’ werd er gefluisterd door echtparen die dat nooit hadden moeten worden. Wat was het probleem? Niemand die het haar vroeg, maar dat moest wel. Want wie was er toen gescheiden, laat staan met een kind? Zij was een ‘werkend vrouwtje’, ergens op kantoor. Haar zoontje […]
9 juni 2020 | 120w | 4 reacties
Als ik zo om me heen kijk, denk ik vaak: jij zal het niet zijn. Maar wie dan wel? Als iedereen was zoals jij en ik, zouden we geen sleutel in onze zak hebben, sloten overbodig zijn. Toch sluit iedereen zijn deur af. Wie is niet te vertrouwen? Ik kijk nog eens goed om me heen. Ja… jij ziet er […]
8 juni 2020 | 120w | Geen reacties
Wat heb je aan ‘achteraf’? Of in vrijpleitende woorden: ‘Met de wijsheid van nu.’ Het was vooral dat je ergens niet bij stilstond, zowel je ouders als jij. Je zong mee, zag er geen kwaad in. Eerlijkgezegd weet ik niet of dikke kinderen zich gekwetst voelden. En Dik Trom was een ettertje die kikkers opblies, Sjors en Sjimmie waren niet […]
6 juni 2020 | 120w | 11 reacties
Iedere vorm van racisme, discriminatie of welke verzameling daarvan is verwerpelijk. Ook in Nederland. Maar nu hebben we het over dat ‘mooie’ Amerika, waar ze met de Bijbel op tafel elkaar vermoorden. Toch is er een fascinatie voor het ‘Oh my God-volk’. Luister alleen maar naar het taalgebruik in Nederland: ‘So not nice. Awkward.’ Een man wordt in Amerika vermoord […]
5 juni 2020 | 120w | Geen reacties
‘Niet echt een bonte verzameling demonstranten.’ ‘Alle aandacht voor mezelf, uh… goede zaak.’ ‘Hier op de Dam in Madurodam?’ ‘Juist. Ik richt mij tot de kinderen: “Ik zag twee beren… (”). Straks willen al die kinderen naar de dierentuin om beren broodjes te zien smeren. Het is anatomisch onmogelijk. Dan denk ik weer aan mijn ex-vrouw als ze met die […]
4 juni 2020 | 120w | 5 reacties
‘That Anne Frank was one of yours? Brave girl.’ Een verzameling geruite broeken zit op gepaste afstand van elkaar pannenkoeken te eten. De Joodse serveerster knikt vriendelijk naar de vraagsteller met de rode nek en vlekken op zijn broek. ‘Hoe kan het zo druk zijn in de stad, met COVID-19?’ vraagt hij het meisje dat hem een pilsje serveert. ‘Er […]
3 juni 2020 | 120w | 2 reacties
‘Het ziet zwart van de mensen, Jan.’ ‘Let op je woorden, Katrijn.’ ‘Dat is gewoon een uitdrukking. Wil je een moorkop?’ ‘Chocobol, Katrijn. Doe je mondkapje voor.’ ‘Waarvoor? We zijn toch een gezin?’ ‘Je hebt haring gegeten. Met ui.’ ‘Wat doen al die BN’ers hier, Jan?’ ‘Die zijn er altijd als je ergens voor of juist tegen moet zijn.’ ‘Wij […]
3 juni 2020 | 120w | Geen reacties
‘Hoe krijg je het voor elkaar. Uitgerekend op 4 mei gaf Max de pijp aan Maarten. Een maand nadat hij op de ic was beland. Ik mocht hem niet bezoeken, zelfs zijn uitvaart was voor mij verboden. Een paar dagen daarna is zijn huis leeggehaald; dan zie je pas de vergankelijkheid van alles. Ik vraag me af waar zijn verzameling […]
2 juni 2020 | 120w | 4 reacties
Op 4 mei was het langer dan twee minuten stil op de Dam in Amsterdam. Willem-Alexander met een speech tegen geweld. Op 1 juni is het niet stil op diezelfde Dam. Bij een volksverzameling houd je onmogelijk afstand van elkaar. Ook al zou je je best doen, zoals op de terrassen die weer opengaan. Burgemeester Halsema durft niet in te […]
1 juni 2020 | 120w | 5 reacties
‘Ho, ho! Dat mag niet, een hele verzameling mensen!’ ‘Ja, gezellig hè. We vormen één gezin, dan mag het wel.’ ‘Maar wie is dan wie?’ ‘Dit is mijn vriendin met haar moeder die mijn schoonmoeder wordt; je kunt niet alles hebben. De zoon, dochter en de ex-vrouw van mijn vriendin. Dit zijn mijn vader, zijn zoon en dochter uit een […]