Lid sinds: 9 juli 2015 (43 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 2268 (gemiddeld 116 woorden per stukje)
‘Nee, poppendopje, niet huilen. Vanmiddag kom ik je weer halen.’ Het valt niet mee. Als ik vroeger ’s morgens naar de zaak reed, dacht ik: zij kan lekker thuisblijven bij Mathilde. Gezellig klooien. Maar nee, ze werd een gequoteerde powervrouw. En toen kwam die crisis. Mathilde wist niet meer hoe ze haar moeder de hele dag moest bezighouden. Kreeg ik […]
Man o man, ze ziet eruit als een uitgezakt kasplantje. En die zijn uitgezakt! De kapper, nagelstylist en iedereen die haar in de afgelopen jaren heeft geholpen bij haar renovatie zijn gesloten. De plastisch chirurg en zijn botoxpot zijn hermetisch afgesloten van haar naar strakheid verlangende vergankelijkheid die leeftijd heet. Normaal praten is onmogelijk; logisch als je jaren als een […]
Nee, tegen de koude kunnen ze niet. Hoelang nog? Dat is de vraag. Ze moeten zo snel mogelijk weg. Ruimte maken. Ze zien er goed uit. Vind je het gek? Kasplantjes worden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat verzorgd. Hun kleur fris gehouden in een kunstmatig warme omgeving. Buiten gedijen ze niet, zoals vroeger. Die tijd is voorgoed […]
Zijn lange benen gestrekt over elkaar. Ik kijk naar hem zoals ik altijd tegen hem opkijk. De rijzige vertegenwoordiger, onberispelijk in het pak. Rug recht. Geen kasplantje, maar zo sterk als de sanseveria voor zijn voeten. Voor het eerst zie ik tranen als die grote klok naar links zwenkt en de klepel naar rechts. Een natuurwet. Op 23-jarige leeftijd, pas […]
‘Dat is veel minder dan halfstok, Sal.’ ‘Heb je het in de smiezen, Jongen? Twintig procent, om precies te zijn. Tachtig procent van mijn omzet werd gevormd door slechts twintig procent van de artikelen. Maar naald en draad hadden de mensen toch nodig. Attenoje, wat een handel.’ ‘Wat heeft dat met die vlag te maken, Sal?’ ‘Tachtig procent van de […]
Mijn vader, ik, Bart, Barts vader. Twee generaties op een houten bank met voor het gemak een kussentje. We spraken nooit af, maar troffen elkaar op de tribune. Beurtelings trakteerden de vaders op een zakje chips met een minuscuul zakje zout erin. ‘De mof heeft hem te pakken gehad,’ wist mijn vader. ‘Als je naar strafkamp Farge werd gestuurd, kwam […]
Opgesloten in wat niemand nog heeft meegemaakt. Het benauwt. De petunia’s trekken zich nergens wat van aan en doen wat ze het liefste doen: bloeien. Prachtige kleuren. In een tuin of op een balkon, voor water doen ze waarvoor ze op de wereld zijn. Gewoon uit de grond is speciaal. Zelfs de overgebleven zaadjes van verleden jaar hebben er nog […]
‘Een man weet niet wat hij mist..’ Het gaat niet uit zijn drukbezette hoofd. Wie zingt dat ook alweer? Een sympathieke man, dat weet hij wel. ‘Als ze er niet is, weet een man pas wat hij mist…’ Hoe ze ’s morgens zonder wat te zeggen – misschien kwam het wel door de koude douche die ze altijd nam – […]
‘Mooi hè? De helft gaat naar het goede doel.’ ‘Welk doel?’ ‘Weet ik niet.’ ‘We sturen toch geen kaarten meer?’ ‘Deze zeker niet. Daar zijn ze te duur voor.’ ‘Wat heb je er dan aan?’ ‘Hè, jij altijd! Heel mooi getekend. En hoe… Knap hoor.’ ‘Hoe wat?’ ‘”Met de voet geschilderd,” staat erop.’ ‘Tekenen doe je met een potlood en […]
‘Wordt het niet vreemd voor u dit jaar?’ vraag ik. ‘Sal, ik heet Sal. Leer je dat nu nooit?’ Sal stroopt zijn mouw op: ‘Als ik naar dit nummer kijk dan huil ik. Maar dat zie je niet.’ ‘Kon je het niet laten weghalen?’ ‘Ben je mesjogge? Als ik niet weet wie ik was als negentienjarige, zonder ouders, weet ik […]
