Lid sinds: 1 juni 2020 (39 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 103 (gemiddeld 117 woorden per stukje)
Biografie:
Het was eindelijk zo ver, hier had ze erg lang naar uitgekeken. Voor het eerst in tijden was er weer eens me-time voor haar. Geen man, geen kinderen, zelfs geen vriendinnen. “Zo veeleisend ben ik toch niet? Een deken, voedsel in blik, warme dranken en tijd om héél veel te lezen.” Eerst enkele uren stappen in de ongerepte natuur tot […]
“(H8 lieveling), het is zijn (H10 vak), hoor. Je hoeft ‘m geen (H1 bedieningsgeld) te geven, hoor.” (H3 vrouw van Adam) en (V9 grutto) zitten (V2 met zijn tweeën) op het terras onder de oude (H4 zilverpopulier). “Het ligt ook niet in mijn (H7 karakter) om er iets (V9 hoger) op te doen voor enkel een (V8 warme drank) en […]
Ik heb het gezien, Platero. Ik weet ook waarom je zo hard met je flank tegen de sinaasappelboom duwde zodat alle rijpe sinaasappels er af vielen. De jonge Pablito was in de buurt, is het niet? Je weet vast nog hoe hij zijn vader vergezelde om al onze paarden te beslaan, maar nooit vergat jou een malse wortel te geven, […]
De boeren zijn bang, Platero. Nee, niet van jou, mijn trouwe donzige vriend, maar van een andere viervoeter. Vandaag vertelde Pedro dat hij tijdens het schapen hoeden een wolf op de bergflank ontwaarde. De boeren zullen vannacht gewapend met toortsen, rieken en een enkele karabijn de omgeving uitkammen en niet rusten eer ze de wolf te pakken krijgen. Maar Pedro […]
Olivier merkte het als eerste op. Hij genoot van een vrije dag, vast van plan deze in zijn tuin door te brengen, deels om er wat in te werken, deels om wat te verpozen in een plooizetel. Leunend op een hark zei hij tegen zijn vrouw: “Zie jij het ook? Zoveel samen heb ik er nog nooit gezien op één […]
Het pad achter het erf waar nu die mensen uit de grote stad vooral op zonnige dagen komen wonen, ik dacht dat enkel ik het kende. Ik speelde er vroeger als jonge snaak, Platero, lang voor jij geboren werd. Don Diego woonde er toen en was er alleen met zijn immens verdriet. Ik gapte er zwarte bessen uit de tuin […]
De epidemioloog stormt de vergaderzaal binnen, wuivend met enkele vellen papier en luidkeels roepend: “Het is allemaal bedrog, het is opgezet spel. Ik heb hier de bewijzen in de hand. Het is de overheid die ons en al onze bewegingen probeert te controleren.” Tegelijk rukt hij zijn knellende zuurstofmasker af. Bijna onmiddellijk begint hij naar adem te happen, seconden later […]
Herinner je je vorig jaar, Platero? We waren op weg naar de weduwe van Señor Jiménez om haar wat dood hout te brengen om de winter door te komen. We waren bijna halfweg de enge stenen brug over de Rio Molina toen Juan, de norse opzichter van de hacienda, naar ons kwam gelopen. Hij riep heel luid dat hij gehaast […]
De zus van de vader was de tante. Het was de tante die de man belde. Ze vond het jammer dat het op deze manier was gelopen, maar de strijd was gestreden en haar broer had die verloren. Omdat het lange tijd stil bleef aan de andere kant en ze niet eens zijn ademhaling hoorde – ze luisterde nochtans aandachtig […]
“Toe (H7, dicht), meneer (V4, manspersoon). Genade (H9, vergeving).” Hierna (V10, na het genoemde) had ik streng (V6, ontoegeeflijk) moeten zijn, hem de mantel (H3, overjas) uitvegen en de teneur (H4, strekking) zetten en zeggen dat ik als advocaat (V8, pleiter) wens aangesproken te worden met ‘meester’. Een tel (V7, zeer korte tijd) later en hij had Edgar (V9, jongensnaam) […]
