Lid sinds: 5 augustus 2015 (45 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
Gestrekt ligt hij vlak onder het plafond. Met zijn neus nog geen tien centimeter van de kalk verwijderd. Hij snuift het natte wit diep in zich op. Vroeg in de ochtend is kleurenslaaf Di Angelo al bijna high. Ach, voor hem is het allemaal niet zo belangrijk, zolang hij zijn dagelijkse portie snuifkalk maar binnenkrijgt. Hij wordt er ook nog […]
Verdorie, de lift is stuk. Dat wordt trappen lopen. Met de rolkoffers bengelend aan de hand kruipt het hele team richting twaalfde etage. Het zweet gutst over ruggengraten en drupt in ogen. De wieletjes schuren en blijven hangen op het kale cement en de gang ruikt muf. De vochtigheidsgraad van de zompige lucht is hoog. Het vocht blijft klam plakken […]
Daar zit ik dan. Met de broek omlaag. Ik pieker me suf. Een mug plaagt me. Hij kent geen diepgang. Dat steekt mij verschrikkelijk. Ik haat domme muggen. Waarom denken zij niet. Mijn gedachten werken aanstekelijk. De mug neemt plaats. Boven op mijn oorlel. Kijkt me bedenkelijk aan. Fluistert in mijn oor. “Jij zit hier verstopt!” Ik geef het toe. […]
Naar het schijnt is Obelix helemaal niet in een ketel met toverdrank gevallen, maar gewoon in een ketel tomatensoep. Tomatensoep ja, met ballen. Hoe ik dat zo weet? Heel simpel. Onderzoek. Heel goed onderzoek. Jarenlang ben ik ermee bezig geweest. Want ik moest het natuurlijk wel zeker weten. Stel je voor dat ik het niet zeker zou weten? Gezien de […]
Rocco Granata’s ‘Marina’ klinkt vrolijk op de radio. Mia maakt haar favoriete marinade klaar. Het is snikheet buiten. Witlofsalade met blikmandarijn, slasaus en azijn, is verfrissend op een hete zomerdag. Ik mag de tafel dekken. Mia neuriet zachtjes ‘Marina’ mee. Vandaag zit ze goed in haar vel. Wat een mooie dag. We schuiven aan tafel. In een veel te kleine […]
Mario en Dario, twee lepe systeembeheerders, hebben het helemaal gehad. Alle wachtwoorden hebben ze nu verbruikt. In alle variaties. Met en zonder underscores, kapitalen, leestekens en andere flauwekul. Nu willen ze wel eens een wachtwoord dat makkelijk te onthouden is maar moeilijk te raden. Iets waar whizzkids en robots hun tanden op stuk bijten. Hobby-, auto-, kinder- en vrouwennamen vallen […]
Ik heb een ontmoeting met Marina. Niemand mag het weten. De ontmoeting vindt plaats achter het washok. Daar komt bijna niemand. Zeker weten. Het is bloedje heet en nog nooit heb ik zo gezweet. Peentjes. Van de zenuwen en van hitte. Ik ben veel te vroeg en dat wil wat zeggen. Zou ze komen? Daar is Marina. Ze ziet er […]
De eenzame fietser fietst door het platteland, mijn Vlaanderen land, linea recta Limburg binnen, via Wallonië. Verdwaald zou men denken, maar niets is minder waar. Aangemoedigd door vlaai van pudding en koeien koerst hij zonder aarzelen richting snuiftent. Iedere zaterdag opnieuw. hij weet zijn weg blindelings. Een kleine toko net voorbij Heerlen, daar moet hij zijn. ‘Wat zal het zijn […]
Wanda is lui. Ze wil winkelen maar dan wel zonder zelf in beweging te komen. Gelukkig heeft ze tegenwoordig een lijmousine. Nou, hebben? Haar nieuwe vriend beschikt over een lijmousine. Rijk nieuw vriendje? Nee, hoor. Het is gewoon een roze Duster. Kun je daarmee voor de dag komen? Heeft Wanda zich nog heel even afgevraagd. En ja hoor. Kan voor […]
Hij loopt overal achter. Bjöööörn. Komt altijd te laat. En heel vervelend. Spreekt zijn naam zo traag uit dat mensen nog tijdens het voorstellen in slaap vallen. Of tenminste moeten gapen. En toch, het is een lieve schat. Een beetje onnozel, maar dat heeft zo z’n charme. Succes bij de dames lukt echter niet. Helaas. Hij komt zo traag op […]
