Lid sinds: 5 augustus 2015 (45 dagen geleden voor het laatst geschreven)
Aantal stukjes: 1653 (gemiddeld 119 woorden per stukje)
Biografie:
‘Ik ga naar Theiland!’, roept mijn Haagse buur. Terloops en heel hard. Ondertussen lepelt hij voorovergebogen, slurpend en smakkend de vanilleyoghurt uit een schaaltje dat voor hem staat. Aan zijn mondhoek blijft een kleine klodder hangen. Ik moedig hem aan en zeg tegen hem dat ik dat fantastisch vind. ‘Waar ligt dat nu precies, Theiland?’ Zonder op te kijken van […]
Groepsmeeting op heiland. Hoe cryptisch kun je een aankondiging maken? Ik kijk nog eens naar mijn laptop. Heb ik het wel goed gezien? Het staat er echt. In het onderwerpveld. Groepsmeeting op heiland. Weer eens wat anders dan in de bossen of aan het strand. De hei staat ook nog eens in bloei. Dat kan geen toeval zijn. Ons bedrijf […]
Ik ga hier niet aan nestbevuiling doen maar wil toch even gezegd hebben dat een pseudepigrafisch apocrief er vaak voor zorgt dat er geen fobofobie plaats vindt, tenzij er iemand is die van raaskallen een sport wil maken en vervolgens op wil nemen in een dictee der Nederlandsche Letterkunde; waar ook Vlamingen dan aan deel mogen nemen uiteraard, want het […]
Wat een mal sujet? Hij voelt zich als een maffe gabber, die zojuist in Helmond een Disneywinkel opgeblazen heeft, met een cobra uit het Junglebook. Mowgli heeft het mogelijk gedaan; het moffelwoord verzonnen. Samen met Baloe de beer. Kaa ontploft haast van jaloezie. Ik scheer me in bad zoals een cowboy dat doet, met een flink mes. Voorzichtig want ik […]
Er is haast een universitaire studie voor nodig. Waar niet voor denk ik dan. Hoe ingewikkeld kan men de loop des levens maken? Vergelijkbaar met een vlucht naar Egypte of eender waar. Zandhappen, slikken en doorgaan. Cum laude liefst. Ik hoor de dronken pedel al bijna de klok luiden op zoek naar zijn staf. Hij treedt de zaal binnen met […]
Het zit goed! Wat zit goed? Je haar. Ik geloof er niets van. Hoezo?! Je meent het niet. Wat krijgen we nu?! Je zegt het zomaar. Ik meen het! Om me te pleasen. Nee, echt! Om er vanaf te zijn. Dat is goedkoop. Nou, het was anders behoorlijk prijzig. Hoe bedoel je? Precies wat ik zeg, duur. Dat zie ik, […]
Sint zit voor de spiegel. Kamt heel quisquilien met borstel. Zijn haar en baard. Kleren netjes van de hanger, keurig uit de kast. Hij heeft er zin in. Pakjes in de tas. Snel een lekker geurtje op. Deo in de oksels. Een mix van noten en marsepein. Schoenen spik en span gepoetst. Gouden veters vastgestrikt. Rode mantel keurig vlak gestreken. […]
Eigenlijk zou ik het liefst stoppen met schrijven nu. Maar een ware schrijver laat zich niet kennen. Nooit. Vallen en opstaan is het soms met woord en geschrift. Maar altijd is daar ook de fantasie en de verbeelding. Heerlijk om heilige huisjes omver te schoppen. Dat verklaart ook meteen de lange titel. Quisquilien? Ammenooitniet, gewoon meteen woordverklaring in de titel. […]
Haarkloverij, zot wat maakt het uit?! Noppes qualiter quand-même. Alles voor een goede quiëstimus, zeker voor een quiëtist. In een netele questie beter door rustig gedrag geen onmiddellijk aandeel nemen in zaken, maar liever bloot aanschouwen. Gemoedsrust houden dus. Het betreft hier een quimos quibus van amper een meter. Deze persona non qrata betaalt zich nochtans quatalis blauw met quilo’s […]
Mia Quisquilien staat prompverloren in haar haut quisine. Vandaag staat voor het eerst in het luxe verzorgingstehuis Wijk (niet) aan Zee op het menu, een gerecht dat maar moeilijk te pruimen is. Het recept, met heel veel moeite opgetekend en neergepend, stelt Mia tot eigen verbazing, telkens opnieuw volkomen teleur. Het is haast niet te ontcijferen en iets met veel […]
